4064
Byzantijnse Rijk (565 - 602)
|
4064 |
Byzantijnse Rijk (565 - 602) |
|
 Byzantijnse Rijk (527 - 565) |
|
Justinus II was getrouwd met Sophia, de nicht van de vroegere keizerin Theodora en verkreeg daardoor (en door zijn invloed aan het hof) rechten op het keizerschap, hij werd dan ook vreedzaam gekozen. Hij begon zijn regering met het afbetalen van de schulden die zijn oom Justinus I had gemaakt, sprak persoonlijk recht en kondigde godsdienstvrijheid af. Helaas werd het verdere verloop van zijn hervormingen gestuit door interne problemen in het Byzantijnse rijk met corrupte gouverneurs en adel. Tegelijkertijd deden de Visigoten vanuit Noord-Spanje een tegenaanval en begonnen zij de Byzantijnse legioenen in zee te drijven. Justinianus' herovering eindigde in een bloedig debacle. Ook zijn campagnes tegen de Turken en de Perzen verliepen weinig succesvol. Uiteindelijk moest Justinus II toegeven en (jaarlijks!) vredesgeld betalen. De Avaren, een Centraal-aziatisch volk van Turks-Mongoolse oorsprong, wier kerngebied rond de huidige stad Belgrado lag, eisten de jaarlijkse schatting op, die hen door Justinianus was toegezegd Justinus weigerde dit, waarop de Avaren een invasie pleegden in Dalmatië. Justinus ll was door geesteszwakte verhinderd effectief te regeren. In 569 brak in Africa een opstand uit onder de Berbers (569-578). Er werden onderwaterreservoirs (cisternen) gebouwd en in Chora werd de St. Heliand gebouwd. Maar zijn grootste prestatie bestond in het opstellen van een monumentaal wetboek. In 571 verkregen de Avaren het oude Gepidenrijk in de Hongaarse vlakte. Zegevierend waren de Byzantijnen in hun strijd tegen de Perzen om het bezit van het soldatenland Armenië (572-575). Zijn binnenlandse politiek werd gekenmerkt door een streng geordend, administratief en financieel beleid, door een krachtdadige zuivering van het leger en de onderdrukking van het monofysitisme. Door geesteszwakte was hij enkele jaren verhinderd effectief te regeren. Zijn aanvallen van waanzin beëindigden zijn regering. Onder invloed van |
|
Tiberius l Constantinus was een vriend en de aangenomen zoon van Justinus II, die hem tot Comes Excubitorum benoemde. Toen Justinus In 574 krankzinnig werd, nam Tiberios de regering van hem over. Om zijn populariteit te vergroten begon hij met flink het geld uit te geven dat Justinus in de schatkist verzameld had. Het Byzantijnse rijk was nog steeds oorlog met de Perzen en Tiberius stuurde zijn generaal In 572 was de strijd tegen de Sassaniden opnieuw uitgebroken. In 574 veroverde In 582 werd de keizer ziek en stierf in augustus van dat jaar. Hij had Mauritius tot zijn opvolger benoemd. (bron: Wikipedia) |
|
Flavius Maurikios (Mauricius, Mauritius) Tiberius was een generaal uit Cappadocië en de schoonzoon van keizer |
 |
|
In het noorden ging het minder gunstig. In 581 hadden de Avaren de stad Sirmium (de hoofdstad van Pannonia Secunda) ingenomen en gebruikten deze plaats als uitvalsbasis om een aantal weinig verdedigde Byzantijnse forten langs de Donau in te nemen. Hun vraag naar schattingen bleef groeien. Nadat de khan uitheemse giften als een olifant en een gouden bed afgewezen had, dwong hij keizer De Balkanprovincies werden dusdanig grondig verwoest door Slavische volkeren dat ze nooit meer zijn hersteld. De Slaven drongen zelfs door tot de Peloponnesos en meerdere succesvolle maar uitputtende campagnes tegen hen waren nodig. In het westen organiseerde Mauritius het bedreigde Byzantijnse grondgebied in Italië en Afrika in exarchaten (bestuurlijke gebieden), geregeerd door een militaire gouverneur of exarch. In 597 schreef een zieke Mauricius zijn testament waarin hij zijn ideeën beschreef over het besturen van het keizerrijk. Zijn oudste zoon, Theodosius, zou vorst worden in het Oosten vanuit Constantinopel, en zijn tweede, Tiberius, in het Westen met als hoofdstad Rome. Sommige geschiedschrijvers geloven dat zijn twee jongste zonen geacht werden om Illyricum en Noord-Afrika (Mauretania) te krijgen. In 602 vaardigde Maurikios, altijd worstelend met een gebrek aan geld, een decreet uit dat het leger voortaan aan gene zijde van de Donau moest blijven tijdens de winter. De uitgeputte troepen kwamen in opstand tegen de keizer, benoemden een zekere Phocas als hun leider en eisten dat Maurikios zou aftreden en ofwel zijn zoon ofwel generaal Germanus, Theodosius' schoonvader, zou benoemen als opvolger. Beide mannen werden beschuldigd van verraad, maar oproer brak uit in Constantinopel en de keizer en zijn familie verlieten de stad richting Nicomedia. Theodosius ging oostelijk naar Perzië, het is onduidelijk of hij gestuurd was door zijn vader of dat hij daar zelf naartoe vluchtte. Phocas reed Constantinopel binnen en werd gekroond tot keizer terwijl zijn troepen Mauritius en zijn familie gevangen namen. Er wordt gezegd dat de onttroonde keizer gedwongen werd toe te kijken terwijl zijn drie zonen werden afgeslacht totdat hij zelf werd onthoofd. Keizerin Constantina en haar drie dochters werden gespaard en naar een klooster gestuurd. In de Orthodoxe kerk wordt Mauricius geëerd als een heilige. laatst bijgewerkt: 05-09-07 |
Alboïn Italië binnen. Justinus II weigerde vredesonderhandelingen en bijbehorende betalingen, als gevolg daarvan bleef de oorlog in Italië voortduren. Tussen 568 en 572 veroverden de Longobarden het dal van de Po in Noord-Italië, alleen het exarchaat van Ravenna wisten de Byzantijnen te behouden (Het exarchaat was het gebied in Italië waar de exarch of stadhouder van de keizer toezicht uitoefende). 
Sophia (573-574) benoemde hij de Thracische officier 
Tiberios II Constantinus tot zijn opvolger, tot groot ongenoegen van zijn eigen familie. In 578 stierf Justinus ll stierf kinderloos.
Chosroës (Khusro (Khosrau) l Noord-Mesopotamië en de belangrijke vesting Dara ingenomen. Deze nederlaag had de keizer zo zeer aangegeepen dat hij daardoor tot waanzin verviel. Keizerin Sophia besloot daarop Tiberios tot opperbevelhebber en onderkeizer aan te stellen en tot een tegenaanval over te gaan. Bij Melitene (Malatya) aan de Eufraat slaagde Justinus (een verwant van Justinus ll) de Perzen te verslaan. 