Pons Graaf van Toulouse (1037-1060)

Pons van Toulouse, geboren in 990 was een zoon van Willem III van Toulouse en diens tweede echtgenote Emma van Provence. Pons volgde zijn vader op als graaf van Toulouse en markgraaf van Provence en Septimanië. Hij volgde de politiek van zijn voorgangers en bood weerstand tegen Poitou-Aquitanië, Barcelona en Provence. In 1053 moest hij een hevige strijd te voeren tegen Auvergne om zijn erfdeel Rouergue te behouden. Pons was getrouwd met Marjorie en met Almodis van La Marche, dochter van graaf Bertrand. Hij werd vader van: Pons, Almodis, Willem lV en Raymond lV

Graven van Toulouse

Willem lV Graaf van Toulouse (1060-1088)

Willem IV van Toulouse was een zoon van Pons van Toulouse en van zijn tweede echtgenote Almondis van la Marche. Willem volgde zijn vader op als graaf van Toulouse, maar raakte in conflict met zijn broer Raymond. Hij moest aan zijn broer delen van Toulouse en Rouergue afstsaan, maar kon dan wel Agen, Astarac en Périgord inlijven. In 1088 werd hij tenslotte verjaagd. Willem trok naar Aragón, waar hij in 1092 sneuvelde in de strijd tegen de Moren bij Huesca. Hij was gehuwd met Mathilde en met Emma van Conteville, dochter van graaf Robert van Mortain. Zijn dochter Filippa trouwde in 1094 met Willem IX van Aquitanië (1071-1126).

Raymond lV Markies van Provence (1066-1105), Graaf van Rouergue (1080-1105), Graaf van Toulouse (1094-1105), Graaf van Tripoli (1098-1105)

Raymond IV van Toulouse werd in 1041 in Toulouse geboren als zoon van Pons van Toulouse en Almodis de La Merche. Hij volgde in 1094 zijn broer Willem IV van Toulouse op die zonder nageslacht overleed.

In 1096 vocht Raymond voor een korte periode tegen de Moren in Spanje. Raymond was ook één van de leiders van de pauselijke hervormingsbeweging en paus Urbanus II zou gewacht hebben met het oproepen tot een kruistocht tot hij zeker was dat Raymond zou deelnemen. Raymond had al eerder deelgenomen aan een Pelgrimstocht naar Jeruzalem, Volgens Armeense bronnen verloor hij een oog tijdens de tocht, anderen beweren dat hij aan een oog het gezichtsvermogen verloor.

Raymond zou tijdens zijn leven drie keer trouwen, zijn eerste vrouw zou een nicht van Raymond geweest. waarvan de naam nog onbekend is. Hun zoon Bertrand van Toulouse was de eerste in lijn van de troonopvolging. Zijn tweede vrouw was Matilda, een dochter van Rogier I van Sicilië. Zijn derde echtgenote was Elvira van Castillië, een dochter van Alfonso VI van Castilië (1072 - 1109), met haar kreeg hij nog een zoon Alfons Jordaan van Toulouse. 

Na zijn eerste ervaring bij zijn pelgrims-kruistocht had hij de wens te kennen gegeven om te mogen sterven in het Heilige Land. In oktober 1096 zou hij vertrokken zijn vanuit Toulouse, met zijn vrouw Elvira en Adhemar van Monteil als zijn belangrijkste gevolg, en met een leger dat uit zo'n 25.000 personen zou hebben bestaan. 

Raymond was aanwezig bij het Beleg van Nicea (14 mei - 19 juni 1097) en de Slag van Dorylaeum (1 juli 1097), maar het belangrijkste deed hij bij het Beleg van Antiochië (oktober 1097). Op weg ernaar toe hoorde hij dat de stad verlaten was door de Seljoek-Turken en daarop stuurde hij zijn leger vooruit. Hierdoor was Bohemund beledigd, omdat deze de stad voor zichzelf wilde. Na een aantal maanden van beleg wisten de Kruisvaarders de stad in te nemen. Daar werd de moraal van de christenen weer opgevijzeld door het vinden van de Heilige Lans. Er volgde echter een belegering van de Kruisvaarders door de Seljoeken onder de leiding van Kerbogha. Na enkele maanden wisten de kruisvaarders uit te breken en versloegen ze de Seljoeken.

In 1099 organiseerde Raymond na enkele aarzelingen een veldtocht richting de kust waarna Beiroet, Tripoli, Jaffa en Ramala werden ingenomen. Daarna nam hij deel aan de verovering van de stad Jeruzalem. Toen de stad viel op 15 juli 1099 kreeg hij het koningschap over Jeruzalem aangeboden, maar weigerde. In zijn plaats werd Godfried van Bouillon gekozen (z. Koninkrijk Jeruzalem) . Hoewel er onenigheid was tussen de twee, verdedigden ze samen Jeruzalem tegen de Fatimiden en sloegen hun aanval af bij Slag bij Ascalon (12 augustus 1099)

Raymond nam ook deel aan de onsuccesvolle kruisvaart van 1101, waar hij bij Mersivan, Anatolië werd verslagen, hij wist te vluchten naar Constantinopel. In 1102 voer hij via de zee naar Antiochië, waar hij gevangen werd genomen door Tancred, regent van Antiochië tijdens de gevangenschap van Bohemund. Hij werd vervolgens vrijgelaten als hij de belofte deed geen aanvallen uit te voeren op de landerijen tussen Antiochië en Akko. Na zijn vrijlating brak hij gelijk zijn belofte en deed een aanval op Tartus en veroverde de stad, vervolgens bouwde hij een kasteel op de Mons Peregrinus (Pelgrim's berg) wat een strategisch punt zou zijn in zijn beleg op Tripoli.

In 1102 stichtte hij de Kruisvaardersstaat Tripoli, volgens historici was het hem echter niet te doen om een nieuwe titel. Vanaf 1100 hield hij de zuidwaartse expansie van Bohemunds prinsdom van Antiochië tegen in opdracht van Alexius. In de buurt van Tripoli bouwde hij het kasteel Mons Peregrinus, waar hij overleed op 28 februari 1105. Tijdens zijn laatste jaren werd Tripoli belegerd door de emir van Tripoli . Raymond werd in Tripoli opgevolgd door Bertrand, zijn zoon uit zijn eerste huwelijk en in Toulouse door zijn zoon uit zijn derde huwelijk, Alfons Jordan.

colofon

Gemaakt: 21-12-10