5061

Koninkrijk Jeruzalem (1099 - 1147)

Het koninkrijk Jeruzalem werd een typisch feodale staat naar westers voorbeeld. Het land werd als leengoed verdeeld tussen de 200 merendeels Franse ridders, die waren achtergebleven. De voornaamste vazal was Tancred, die tot vorst van Galilea werd benoemd. Het koninkrijk bestond bij de gratie van de verdeeldheid in de Islamitische wereld. Niettemin zou de kleine christelijke staat spoedig zijn ondergang tegemoet zijn gegaan, als hij geen betere verdedigers had gekregen dan de verdorven en verwekelijkte Levantijnen.

Het koninkrijk was gestructureerd naar het feodale stelsel van het westen van Europa van die tijd, maar er waren belangrijke verschillen. Het land was maar klein en had maar weinig landbouwgrond. Het was veel meer verstedelijkt dan het grootste deel van het westen. De adel bezat wel land maar woonde toch liever in steden als Jeruzalem. De moslims hadden hun eigen versie van feodalisme dat de landbouw beheerste (de iqta) en de kruisvaarders lieten dat wijselijk in tact. Hoewel in de stad de moslims blootstonden aan vervolging -in Jeruzalem mochten zij in het geheel niet komen- was dat op het platteland nauwelijks het geval. De christelijke adel regeerde meestal door middel van een plaatselijk rais, die geen militaire verplichtingen had. Het gevolg was dat de kruisvaarderlegers maar klein waren en voornamelijk uit de Frankische families uit de steden gerekruteerd werden.

De economie was eerder op handel dan op landbouw gebaseerd en de Italiaanse handelaars speelden daarin een grote rol. De handel strekte zich al gauw uit tot Europa en bracht er allerlei goederen uit Azië op de markt. Deze ontwikkeling leverde een belangrijke bijdrage tot de Renaissance in met name Italië. Omdat de adel vooral in de stad woonde hadden zij een naar verhouding grote invloed op de koning. Er was zelfs zo iets als een haut cour, een soort adelsvertegenwoordiging, een van de eerste parlementaire ontwikkelingen in het Christendom. Het chronisch gebrek aan mankracht werd voor een deel opgevangen door de militaire ordes, zoals de Tempeliers en de Hospitaalridders. Hun hoofdkwartier was in Jeruzalem, maar zij kochten vaak land op dat de adel zich niet langer kon veroorloven. De Paus kreeg zo grote grip op het koninkrijk omdat de ordes aan hem en niet aan de koning van Jeruzalem verantwoording verschuldigd waren.

Godfried van Bouillon (1099 - 1100)

Godfried van Bouillon werd in 1099 uitgeroepen tot koning van Jeruzalem, maar weigerde deze titel en noemde zichzelf Voogd van het Heilige Graf. Al na een jaar kwam Godfried te overlijden. Boudewijn werd als een mogelijk kandidaat naar voren geschoven en werd op 25 december 1100 gekroond tot eerste Koning van Jeruzalem. Het graafschap van Edessa laat hij onder de leiderschap van zijn neef Boudewijn du Bourg.

Koninkrijk Jeruzalem (1100 - 1118)

Gemaakt: 29-02-08; laatst bijgewerkt: 12-03-08

colofon