4301

Oost-Europa (500 - 600)

De lege plekken die de Vandalen, Visigoten, Alanen en Suebi in het begin van de 5e eeuw op hun trek naar het zuiden en westen hadden achtergelaten, werden opgevuld door Slavische volkeren. Daardoor werd de oostelijke grens van het Germaanse Europa van de Weichsel naar de Elbe, de Saale en het Bohemer Woud verschoven. In het zuiden drongen de Slaven door tot de Adriatische Zee en het Balkan schiereiland. Zo vond er in de 5e en 6e eeuw, gelijktijdig met de Germaanse, een grote Slavische volksverhuizing plaats. Helaas bestaan er hiervan maar weinig historische bronnen die iets over het verloop kunnen mededelen.

In de 6e eeuw werd het Christendom vanuit Aquileia gepredikt onder de Kroaten.

In 508 versloegen de Longobarden het Herulische koninkrijk van  Rodulf (* Hrodowulfaz = resolute wolf) waarna zij zich vestigden in Pannonia, aan de linker oever van de Donau. Daar werden zij echter door de Avaren bedreigd. 

De restanten van de Hunnenscharen die zich hadden teruggetrokken in de Zuid-Russische vlakte, vermengden zich met de Oejgoeren en stichtten een Bulgaars rijk. Voor het eerst werd hiervan melding gemaakt in 482. Zij bewoonden het gebied ten noordoosten van de Donau. Waarschijnlijk waren zij van Turkse oorsprong  en kenden, net als de Hunnen en de Avaren, met wie zij verwant waren, een clansysteem. Zij aanbaden de zon en de maan en brachten menselijke offers aan hun goden.

Na bijna 20 jaar strijd (535-552) slaagde Justinianus l, keizer van het Byzantijnse Rijk (527-565), erin de Ostrogoten te overwinnen (slag bij Taginae)

De Avaren waren een confederatie van stammen, bestaande uit Mongoolse nomadenstammen (Zwarte Hunnen, Oejgoeren en Bulgaren). Omstreeks het midden van de 6e eeuw trokken deze stammen de Theissvlakte binnen en vormden daar een levensgemeenschap met de Antes en de Sklavenoi. Hun kerngebied lag toen in de buurt van de huidige stad Belgrado. Aan het eind van de 6e eeuw strekte het rijk der Avaren zich uit van de Wolga tot aan de Baltische Zee. Archeologisch onderzoek heeft aangetoond dat zij zich daar moeten hebben gehandhaafd tot in de 8e eeuw.

Na in 567 het rijk der Gepiden te hebben vernietigd, bezetten de Avaren Pannonië en verdreven zij de Longobarden uit de Doanau-vallei naar Italië (568). De West-Slaven verdreven zij naar de gebieden die zij daarvoor hadden bewoond. In die tijd werden de Avaren geregeerd door de khagan (khan) Baian. 

Toen in Constantinopel Justinus ll tot keizer gekroond werd (565), eisten de Avaren van de Romeinen een jaarlijkse schatting, die hen werd toegezegd door zijn oom en voorganger Justinianus. Justinus weigerde dit echter op die eis in te gaan. Daarop deden de Avaren een invasie in Dalmatië (568).

Oost-Europa (600 - 700)

laatst bijgewerkt: 10-04-02

colofon