5128

Prinsdom Antiochië (1163-1268)

Bohemund III prins van Antiochie (1163 - 1201)

In 1164 veroverde Bohemund samen met Raymond III van Tripoli de stad Harim, die bezet was door de Syrische heerser Nur ad-Din. Maar dat was voor Bohemund nog niet genoeg, terwijl Nur ad-Din zich terugtrok viel Bohemund hem in de rug aan. Dat verliep verkeerd af - zowel Bohemund als Raymond werden gevangen genomen.

Amalrik I van Jeruzalem die juist bezig was Egypte binnen te vallen, haastte zich naar Antiochië om het regentschap tijdelijk op zich te nemen. Begin 1165 werd Bohemund voor een enorme losgeld weer vrijgekocht. De ware reden voor zijn vrijlating zou echter zijn geweest dat Nur ad-Din vreesde voor een Byzantijnse invasie. De zuster van Bohemund was immers getrouwd met keizer Manuel I Comnenus.

In 1166 deed Andronicus Comnenus, gouverneur van Cilicië en neef van de keizer, Antiochië aan. Hij wist het hart te veroveren van Bohemunds jongste zuster Philippa. Bohemund was tegen deze relatie en de kerk zag dit als incest. Andronicus moest Antiochië ontvluchten, maar wist in Jeruzalem koningin Theodora Komnena, de echtgenote van Hendrik ll van Oostenrijk en nicht van keizer Manuel l van Byzantium te verleiden.

In 1172 leidde Bohemund een aanval op Armenië, mede omdat prins Mleh van Armenië een bondgenoot van Noer ad-Din was geworden. Samen met Raymond III en Filips van de Elzas, die een pelgrimage naar het Heilig Land had ondernomen deed hij opnieuw een poging om de stad Harim in te nemen, maar zij slaagden er niet in en trokken zich terug.

In 1180 mengden Bohemund en Raymond zich in de successie om de troon van Jeruzalem. De toenmalige koning Boudewijn IV van Jeruzalem had lepra en kon geen erfgenamen produceren. De keuze viel op Boudewijns enige zuster Sibylla die een zoon had, de latere Boudewijn V. Maar na het overlijden van Boudewijn IV stierf ook Boudewijn V een jaar later. Bohemund kon niet voorkomen dat Guy de Lusignan op de troon van Jeruzalem kwam. Door de afgunst en de vele onderlinge twisten van de kruisvaarders verliep de geschiedenis voor het koninkrijk Jeruzalem rampzalig, het rijk werd vanaf 1187 geleidelijk door Saladin ingenomen. Bohemund had echter in 1183 een vredesverdrag met Saladin gesloten en liet Jeruzalem aan zijn lot over. In 1190 liet hij een leger van Duitse kruisvaarders zijn land passeren, dat in Cilicië hun leider Frederik Barbarossa had verloren. Bohemund bood hen onderdak, maar nam niet deel aan de derde kruistocht, waarmee hij zich aan het vredesverdrag hield.

In 1194 werd Bohemund gevangen genomen door Leo II van Armenië. Hij sloot hem op in Bohemunds eigen kasteel Bagras aan de noordelijke grens van Antiochië. De inmiddels koning van Jeruzalem geworden Hendrik II van Champagne wist Bohemund vrij te kopen en kreeg de twee kemphanen samen rond de tafel. Bohemund moest zijn claim op Armenië laten vallen en de overeenkomst werd bestendigd met een huwelijk: in 1195 trouwde Bohemunds oudste zoon Raymond met Alice van Armenië, de dochter van Leo's broer Ruben.

Bohemund IV de Guiscard (1201 - 1216 en 1219 - 1233) Raymond-Ruben (1216 - 1219)

Bohemund lV (* 1172), bijgenaamd Eenoog, was behalve vorst van Antiochië tussen 1201 en 1216 en weer vanaf 1219 tot zijn dood in 1233 vanaf 1189 ook graaf van Tripoli. 

In de eerste jaren van zijn regeerperiode waren er politieke strubbelingen en oorlog over het rechtmatige eigendom van de titel vorst van Antiochië. Bohemund lV had een oudere broer, Raymond, die was aangewezen als opvolger van Raymond III van Tripoli. Bohemund III van Antiochië stuurde echter Bohemund IV naar Tripoli om het regentschap op zich te nemen, omdat hij liever zijn oudste zoon dichter bij de troon wilde houden. Enkele jaren later overleed Raymond echter al vroeg (1199), nog geen dertig jaar oud. Bohemund IV nam nu ook het regentschap van Antiochië op zich.

In 1216 claimde de zoon van Raymond, Raymond-Ruben, het prinsdom Antiochië, omdat hij in rechte lijn troonopvolger was. Raymond-Ruben kreeg de steun van de machtige koning Leo II van Armenië en door de overmacht moest Bohemund inbinden en plaatsmaken voor zijn oomzegger. In 1219 wist Bohemund echter Antiochië in te nemen. Hij bleef prins tot aan zijn dood. Bohemund nam ook deel aan de Zesde Kruistocht (1228-1229) en was een felle tegenstander van de Hospitaalridders. Bohemund was getrouwd met Plaisance van Gibelet. Samen kregen zij minstens zes kinderen.

Bohemund V de Guiscard (1233 - 1251) vorst van Antiochië en graaf van Tripoli

Bohemund V was de zoon van Bohemund IV van Antiochië en Plaisance van Gibelet. Net als zijn vader had hij een hekel aan de Hospitaalridders, waarschijnlijk omdat de orde samenspande met Leo II van Armenië toen hij en zijn vader in 1216 werden verdreven uit Antiochië. Hij had wel een nauwe samenwerking met de orde van de Tempeliers. Na het overlijden van zijn vader duurde het conflict met Armenië voort; dat zou zo blijven tot vlak voor zijn dood, toen koning Lodewijk IX van Frankrijk (1226-1270) (de Heilige) erin slaagde de vrede tot stand te brengen. In 1225 trouwde Bohemund met Alice van Cyprus, van wie hij vier jaar later weer scheidde. Hij hertrouwde met Lucia d'Segni, een zuster van Paus Innocentius III, met wie hij een zoon en opvolger kreeg: Bohemund VI.

Bohemund VI prins van Antiochië en graaf van Tripoli (1251 - 1268)

De vrede tussen Armenië en Antiochië, die bewerkstelligd was door Lodewijk IX van Frankrijk werd bezegeld met een huwelijk tussen Bohemund (Vl), de zoon van Bohemund V en Sibylla van Armenië. Nadat de problemen met Armenië waren opgelost ontstonden er nieuwe. 

De haast onweerstaanbare opmars van de Mongolen van het Il-khanaat werd in de Kruisvaardersstaten met gemengde gevoelens gevolgd. Omdat sommige aanvoerders van de Mongolen nestoriaans waren, verwachtten vele kruisvaarders steun van hen tegen de moslims. Bohemond onderwierp zich als vazal aan de Mongolen en probeerde een bondgenootschap met de Mongolen te sluiten, maar paus Alexander lV verbood dit en de Kruisvaarder bleven neutraal. Op 3 september 1260 werden de Mongolen bij Ain Jalut (slag bij de Goliathsbron) in de Jezreel vallei in Galilea (nu in bekend als de Westbank) verpletterend verslagen door de Mameluk Baibars. 
De slag bij Ain Jalut was een van de meest bepalende veldslagen die ooit heeft plaatsgevonden. Egyptische en Turkse troepen, in samenwerking met Mongolen uit het Russische deel, hadden de Mongolen voor het eerst tot staan gebracht, waarmee voorkomen werd dat de Mongolen Egypte en de rest van Noord-Afrika binnenvielen.

Na deze overwinning vermoorde Baibars de sultan van Egypte en werd de nieuwe sultan van het Mamelukse rijk.In de hierna volgende jaren wisten de Mamelukken steeds gebieden op kruisvaardersstaten in handen te krijgen en in 1268 veroverden ze na een beleg de stad Antiochië (1268). Bohemund was nu genoodzaakt om zich zuidelijker terug te trekken en moest zijn verdediging voeren vanuit het Graafschap Tripoli. Bohemund overleed in 1275, zonder Antiochië heroverd te hebben. Zijn zoon Bohemund VII volgde hem op.

Bohemund VII (De Guiscard) van Antiochië graaf van Tripoli en bij Titel Vorst van Antiochië (1275 - 1287)

Lucia van Tripoli gravin van Tripoli (1287 - 1289)

Noord-Syrië, inclusief Aleppo, werd tijdens de Mongoolse invasie van 1260 verwoest, wat aanleiding was voor de Mamelukken, die hun basis in Egypte hadden, om de controle in Syrië over te nemen. De periode van de Mamelukse overheersing zou voortduren tot 1516. In 1399 werd Antiochië belegerd en ingenomen door Timoer Lenk. De stad werd zo grondig verwoest dat ze nooit meer uitsteeg boven een provinciestad. Haar rol als handelsstad werd overgenomen door het naburige Iskenderun. Antiochië (Antakya) behoort nu tot Turkije.

Gemaakt: 29-02-08; laatst gewijzigd: 14-01-10

colofon