6306

Engeland (1399-1422)

Engeland (1377-1399)

Hendrik lV van Lancaster Koning van Engeland (1399 - 1413)

In 1399 was Hendrik lV van Lancaster, de zoon van Jan van Gent aan de macht gekomen. Hij was in 1380 getrouwd met Maria de Bohun. Zij kregen twee dochters en vier zonen: Eduard, Hendrik V, Thomas, Jan, Humphrey, Blanche en Philippa. In 1390 vocht Hendrik samen met de Duitse Orde bij de belegering van Vilnius, de hoofdstad van het Grootvorstendom Litouwen. 

Rechts: Hendrik lV

Hendriks echtgenote, Maria stierf in het kraambed in 1394. Nadat Hendrik steun had verleend aan zijn neef, koning Richard II, om diens opponenten te bestrijden, werd hij niettemin in 1398 verbannen en onterfd. Op 30 september 1399 keerde hij terug, zette Richard af en nam zelf plaats op de troon. Hendrik was bij zijn kroning op 13 oktober 1399 de eerste koning na de Normandische verovering in 1066 die een toespraak hield in het Engels.

In 1403 hertrouwde Hendrik met Johanna van Navarra (1370-1437), dochter van koning Karel II van Navarra. Zij was al eerder getrouwd geweest en had vier zoons en vier dochters. Uit het huwelijk met Hendrik kwamen geen kinderen voort.

Hendriks regering werd gekenmerkt door velerlei opstanden. Er was weer strijd met de Schotten, Owen Glendower riep zichzelf in verzet in 1400 uit tot Prins van Wales en Henry Percy, graaf van Northumberland en daarna Scrope, de aartsbisschop van York, ontketenden een opstand. Eerst in 1406 kwam de rebellie enigszins tot rust.

Het parlement stoorde zich aan het feit dat Hendrik zo vaak om geld vroeg en stelde een adviesraad in. Bijgestaan door Thomas Arundel, de Koninklijke kanselier en aartsbisschop van Canterbury, onttrok hij zich hieraan. In 1410 kwam de feitelijke macht aan zijn zoon Hendrik (V). Op het laatst trok Hendrik nog weer de macht aan zich en haalde Arundel terug. Hij werd toen echter geplaagd door gezondheidsproblemen. Hij stierf in 1413 in Westminster en werd begraven in de kathedraal van Canterbury. Hij werd opgevolgd door zijn zoon als Hendrik V.

Hendrik V van Lancaster (1413 - 1422)

In 1413 volgde Hendriks zoon, Hendrik V zijn vader op. Drie problemen wachtten de jonge koning: het herstel van de binnenlandse orde, een oplossing voor de kerkelijke troebelen (Lollards en Wycliff) en het herstel van  Engelands prestige in het buitenland. Nadat hij een opstand van de Lollards onder John Oldcastle had onderdrukt, trok hij naar Frankrijk. Op 13 augustus 1415 landde hij aan de monding van de Seine en behaalde op 25 oktober een grote overwinning bij Azincourt.

Links: Hendrik V (1413-1422)

In oktober 1416 erkende Jan zonder Vrees, de hertog van Bourgondië, hem als koning van Frankrijk. In augustus 1417 kwam Hendrik naar Frankrijk terug en veroverde stelselmatig Normandië (tot 1419). Na de dood van Jan zonder Vrees bemiddelde diens zoon Filips de Goede tussen Hendrik en de Franse koning Karel Vl. Zijn doel was om tot gezamenlijke strijd tegen de Armagnacs en de dauphin te komen. Op 21 mei 1420 sloten de Engelse en Franse koning het verdrag van Troyes. Karels dochter Catharina werd Hendrik ten huwelijk gegeven; deze werd als kroonprins erkend en kreeg alvast samen met Filips de Goede het bewind in Frankrijk in handen. Tijdens de strijd tegen de dauphin werd Hendrik ziek en overleed. Hendrik V was bekwaam, energiek, praktisch van aard, vroom en ernstig. Hij was noch het genie, nog de onstuimige bohémien die de legende van hem heeft gemaakt.  Hij werd opgevolgd door zijn zoon Hendrik Vl.

Engeland (1422-1483)

laatst bijgewerkt: 31-07-02

colofon