Sinds 1194 werden Sicilië en Napels geregeerd door het huis Hohenstaufen (z. Zuid-Italië (1000 - 1194). 

Hendrik Vl (1194 - 1197)

Frederik ll (1198 - 1250)

Het rijk kende onder keizer Frederik II (van 1218 - 1250 keizer van het Heilige Roomse Rijk).zijn grootste bloeitijd. Hij schonk Napels in 1224 een universiteit en stelde een nieuwe, tegen de macht van adel en kerk gerichte organisatie in. Het rijk was een der meest gecentraliseerde staten van Europa en een belangrijk handelscentrum. 

Koenraad (1250 - 1254)

Konradijn (1254 - 1258/1268)

Karel l van Anjou (1266 - 1285)

Karel van Anjou, aan wie paus Urbanus IV Sicilië na de dood van Koenraad IV in 1254  had aangeboden, versloeg de laatste Hohenstaufers Manfred en Konradijn in 1266. 

Karel van Anjou legde met harde hand zijn gezag op en joeg daarbij zowel de moslims (die er nog steeds een belangrijke plaats innamen) als de aanhangers van de door hem verdreven Hohenstaufen Manfred en Conradin (Konradijn), tegen zich in het harnas. 

Links: Paus Clemens lV stelt Charles d'Anjou aan als leenman van Sicilië

Hij had ze van hun land en privileges beroofd, hen verjaagd en vervangen door edelen en boeren uit de Franse Provence. Bovendien hief hij zware belastingen met het oog op zijn geplande oorlog tegen het Byzantijnse Rijk. Pedro (Peter) III (1276 - 1285) van Aragon, die door zijn huwelijk met een dochter van Manfred aanspraak kon maken op de Siciliaanse troon, was volop in onderhandeling met de vijanden van Karel van Anjou, toen onverwachts op 31 maart 1282 in Palermo een massale opstand uitbrak: de Siciliaanse Vespers.

Karel ll van Anjou (1285 - 1309)

Karel II van Anjou, bijg. de Manke, een zoon van Karel I van Anjou en Beatrix van Provence werd bij een expeditie tegen de Aragonese vloot krijgsgevangen genomen en bleef 4 jaar in gevangenschap. Tijdens zijn regering sloot hij vrede met Aragon en erkende hij de heerschappij van Frederik van Aragon over Sicilië. In 1270 huwde hij met Maria van Hongarije (1245-1323), dochter van koning Stefan V van Hongarije en zuster en erfgename van koning Ladislaus IV van Hongarije. Zijn zoon Karel Martel van Anjou werd toen hij 18 jaar was geworden, door de paus benoemd tot titulair koning van Hongarije, als opvolger van zijn oom van moederskant, de kinderloos overleden koning Ladislaus IV van Hongarije. Hij slaagde er echter nooit in om daadwerkelijk over Hongarije te heersen, zijn rivaal en neef Andreas III van Hongarije was daar de facto koning. Wel werd zijn zoon Karel in 1308 uiteindelijk koning van Hongarije.

Robert van Anjou (1309 - 1343)

Robert van Napels of Robert van Anjou , bijgenaamd de Wijze, was de derde zoon van Karel II van Napels en Maria van Hongarije. Zoals zijn broer Lodewijk, woonde hij van 1288 tot 1296 als gijzelaar in Aragón. In 1309 liet hij zich tot koning van Napels kronen en werd de onbetwiste leider der Welfen. Tevergeefs poogde hij Sicilië terug te winnen van zijn zwager keizer Frederik II van het Heilige Roomse Rijk. Verder streed hij jarenlang met zijn Hongaarse neven over de troon van Hongarije, na het overlijden van zijn oom en kinderloze Ladislaus IV, maar moest daar tenslotte zijn achterneefje Andreas erkennen als troonopvolger. Robert was een geleerd man, die kunsten en wetenschappen bevorderde en een wegbereider van de Renaissance was. Aan zijn hof ontstond onder meer rond 1340 de rijkelijk met miniaturen verluchte "Anjou-Bijbel", die nu in Mechelen bewaard wordt.

Johanna l van Napels Koningin van Napels (1343 - 1382), Gravin van Provence (1343-1382), Vorstin van Achaea (1373-1381)

Johanna I van Anjou was de oudste dochter van hertog Karel van Calabrië, oudste zoon van koning Robert van Napels en Maria van Valois. Zij werd koningin na het overlijden van haar grootvader Robert van Napels in 1343, want haar vader was reeds in 1328 gestorven. Om de banden met de Hongaarse tak van de familie aan te halen werd zij uitgehuwelijkt aan de jonge Andreas (1327-1345), broer van koning Lodewijk I van Hongarije (1342 - 1382). Kort na haar huwelijk werd haar echtgenoot evenwel vermoord en werd Johanna weduwe, maar bracht wel nog zijn zoon, Karel Martel (1345-1348), ter wereld. In 1346 trouwde zij met Lodewijk van Tarente, maar moest met hem naar de Provence vluchten voor Lodewijk I van Hongarije.

In 1352 kon zij naar Napels terugkeren, met de steun van paus Clemens VI. Opnieuw weduwe geworden, trouwde zij in 1363 met Jacob III van Mallorca. Zij streed nog jaren om Sicilië, maar deed tenslotte afstand van haar aanspraken op het eiland in 1372. Kinderloos geworden, stelde zij haar neef Karel van Durazzo (achterkleinzoon van Karel II van Napels) aan tot haar opvolger in Napels. Na haar vierde huwelijk met Otto V van Brunswijk-Grubenhagen, kwam zij echter in conflict met Karel van Durazzo, die haar tenslotte liet ombrengen.

Karel lll van Durazzo (1382 - 1386), tegenkoning Lodewijk l van Anjou (1383 - 1384)

Na de gewelddadige dood van Johanna I (1382) brak er een conflict over de opvolging uit tussen Karel van Durazzo en Lodewijk I van Anjou (de tweede zoon van Jan II van Frankrijk en Bonne van Luxemburg). Lodewijk I van Anjou was sinds 1350 graaf van Poitiers en sinds 1356 graaf van Anjou en Maine. In 1382 werd hij ook graaf van Provence, als opvolger van koningin Johanna I van Napels, die hem in 1380 had geadopteerd. Beide werden tot koning gekroond, Karel lll van Durazzo door paus Urbanus VI in Rome, Lodewijk l van Anjou door tegenpaus Clemens VII in Avignon.

Rechts: Karel lll van Durazzo

Ladislaus (1386 - 1414) en tegenkoning Lodewijk ll van Anjou (1390 - 1399)

Ladislaus was de enige zoon van Karel lll van Napels en Margaretha van Durazzo. Hij volgde zijn vader op als koning van Napels in 1386, maar werd pas in 1390 erkend door de paus en diende jaren een verbitterde troonstrijd te voeren met de jonge lijn van Anjou en de tegenpausen van Avignon. In 1403 werd hij tegenkoning van Hongarije en Dalmatië, dat hij tenslotte aan Venetië verkocht.

In 1409 noemde hij zichzelf koning der Romeinen, bezette hij het grootste deel van de Kerkelijke Staten, onderwierp hij in 1413 Florence-Toscane en beheerste hij bijgevolg het grootste deel van Italië. Ladislaus was dapper, grootmoedig en vrijgevig, maar ook hard, impulsief en mateloos eergierig. Hij werd in 1414 vergiftigd door een Florentijn.

Rechts: Ladislaus

Lodewijk II van Anjou was een zoon van Lodewijk I van Anjou en van Maria van Blois-Châtillon en werd graaf van Provence, hertog van Anjou en koning van Napels in 1384 bij het overlijden van zijn vader. Hij was gehuwd met Yolande van Aragon.Lodewijk ll 

Links: Lodewijk ll van Anjou

Koninkrijk Napels (1414 - 1500)

Gemaakt: 12-09-05

colofon