2854

Verder Azië in (330 - 327 v. Chr.)

Eerst wil hij de lastige stammen tot de orde roepen en de overgebleven generaal van Darius uitschakelen die zichzelf in Bactrië tot satraap had benoemd. Maar ook werd er in de herfst van 330 een samenzwering in het leger tegen Alexander ontdekt. Dit was een samenzwering met aan het hoofd Philotas, de zoon van Parmenion, een van Alexanders belangrijkste generaals.  De Macedonische soldaten voelden de afstand tussen hen en Alexander steeds groter worden In het begin van de tocht gedroeg Alexander zich als hun gelijke, maar hij was steeds afstandelijker geworden. Philotas vond het te erg worden en bereidde een complot voor om Alexander uit de weg te ruiimen. Alexander kwam achter deze samenzwering en het gevolg hiervan was dat Philotas en zijn vader Parmenion ter dood gebracht werden. Alexander wist dat als hij alleen Philotas zou  ombrengen, Parmenion hem volgens Macedonische gebruiken zou wreken. Hij werd dus ook gedood. 

Na deze gebeurtenis, zat de schrik er goed in bij de Macedoniërs, en wisten ze wat er met ze zou gebeuren als ze dezelfde plannen hadden. Na deze gebeurtenis ging Alexander de opstandige stammen aanpakken en stichtte hij tussendoor weer twee Alexandrieën  (Herst en Kandahar), die als garnizoenssteden werden gebruikt. 
Van hieruit wist hij de orde terug te brengen en de stammen te onderwerpen. In de lente van 329 trok hij over het Hindoe-Koesj-gebergte, om de vierde generaal van Darius, Bessus, aan te pakken. In de zoektocht naar Bessus werden een hoop slagen geleverd en Alexander verloor een hoop manschappen, niet alleen aan slagen, maar ook aan hinderlagen in dalen. Al snel had hij Bessus in handen, die door de stamhoofden in Bactrië in de steek werd gelaten. Bessus werd op gruwelijke wijze omgebracht, zijn neus en oren werden afgesneden, waarna hij naar Ecbatana werd gestuurd, waar hij eerst gekruisigd en daarna uit elkaar gerukt werd, naar Perzisch gebruik (wat weer eens laat zien dat Alexander bij de Persen een Pers was en bij de Macedoniërs een Macedoniër).

In hetzelfde jaar veroverde Alexander ook Maracanda, de hoofdstad van Sogdiana (deze stad lag op de plaats waar nu Samarkand ligt).

Alexander vond het nog steeds niet genoeg en wilde verder Azië in, in plaats van dat hij vrede sloot en weg trok. Hij handelde nu niet meer als staatsman, maar als avonturier. Maar voordat hij verder Azië in kon, moest hij wel eerst de Bactriërs volledig aan zich onderwerpen. Geen eenvoudige klus, want de Bactriërs waren grote strijders. 

Alexanders gedrag werd steeds erger en in de zomer van 328 doodde hij in een dronken bui na een ruzie zijn jeugdvriend Clitus (Kleitos), terwijl hij toen zijn vader nog leefde bijna geen alcohol dronk en dus ook nooit dronken was. Toen hij weer nuchter was, had hij ontzettend spijt van wat er gebeurd was, en sloot hij zich af voor de rest van de mensen om hem heen. Na veel gepraat pakte hij weer zijn normale leven op. Hij ging zich alleen niet weer als Macedoniër gedragen, zoals iedereen hoopte, maar ging op dezelfde voet verder zoals daarvoor.  Het gebeurde werkte zelfs averechts. Nog meer  was hij ervan overtuigd dat hij verder moet gaan met het onderwerpen van volkeren om zo groot als een god zou worden. Hij werd hierin aangemoedigd door zijn moeder Olympias, van wie Alexander zijn hartstocht, eerzucht en de religieuze gevoelens had geërfd. Daarom beviel Alexander het Perzische leven ook zo, omdat daar de goden een veel belangrijkere plaats innemen dan bij de Macedoniërs.  

Kort na de moord op Clitus leerde Alexander het dertienjarige(!) meisje Rhoxane leren kennen. Zij was de dochter van de Bactrische of Sogdische edelman Oxyartes. Alexander zou op slag verliefd op haar zijn geworden. 

De avonturier kwam steeds meer in Alexander naar boven. Het liefst vocht hij een soort man-tegen-man gevecht uit. Hij had gehoord dat er in het noorden ergens een burcht moet liggen die bijna onnemmbaar was: Ariamazes (ook wel de Sogdian Rock genoemd), die hoog in de Sogdiaanse bergen lag (de Perzische provincie Sogdiana, Sugdiane lag in het huidige Oezbekistan). Zelfs Heracles was het nooit gelukt de burcht te veroveren. 
z. ook Sogdiaanse kooplieden)

In 328 of 327 slaagde Alaxander in de de burcht in te nemen. In plaats van de bewoners te vermoorden vroeg hij Rhoxane ten huwelijk. Kort daarna vond de huwelijksvoltrekking plaats, waarbij een groot feest werd aangericht. 

Na de huwelijksvoltrekking verlieten Alexander en Rhoxane de burcht en reisden zij naar Alexandrië-Kandahar waarna Alexanders en Rhoxane's wegen scheidden. Rhoxane vertrok naar Ecbatana en Alexander trok naar Indië. Vlak na het huwelijk erkenden de Sogdiërs en Bactriërs Alexander als de opperkoning van Azië.

Over de Indus (327-323 v. Chr.)

laatst bijgewerkt: 18-01-05

colofon