2953
Nero (54 - 68 n. Chr.)
|
2953 |
Nero (54 - 68 n. Chr.) |
|
 Claudius (41 - 54 n. Chr.) |
|
Nero werd als Lucius Domitius Ahenobarbus op 15 december 37 n.Chr. geboren te Antium (Anzio in Latium) als zoon van Gnaeus Domitius Ahenobarbus en Julia Agrippina, de oudste dochter van Germanicus en een zuster van ex-keizer .In 39 n.Chr. werden Nero en zijn moeder door Nu was er nog één probleem: Claudius had zelf een zoon, Britannicus. De senaat had hem met die naam vereerd wegens de succesvolle invasie van zijn vader in Brittannië in 43. Oorspronkelijk was zijn naam Tiberius Claudius Germanicus of Tiberius Claudius Caesar. Zijn moeder Messalina was door zijn vader geëxecuteerd toen hij 7 jaar oud was. Het was vast Julia Agrippina die het bij haar man voor elkaar kreeg Nero aan te wijzen als zijn toekomstige opvolger en niet zijn zoon Brittannicus.Toen Claudius op 13 oktober 54 n.C. overleed werd Nero door de Pretoriaanse Garde tot keizer uitgeroepen. Hij was dan nog net geen 17 jaar oud. Tijdens de eerste jaren van zijn regering werd Nero bijgestaan door zijn opvoeders Lucius Annaeus Seneca en Sextus Afranius Burrus. |
 |
 |
De eerste vijf jaren van zijn regering waren een een schoolvoorbeeld van goed landsbestuur. Hij beëindigde de slechte toestanden die ontstaan waren door corrupte ambtenaren in de provincies (deze waren het ergst in Egypte). Hij liet feesten en gevechten in de arena's organiseren en sprak met de burgers op straat over het bestuur. Hij deelde bonnen uit voor gratis koren, meubels en dergelijke en zei (en bewijst dat ook) dat hij wilde regeren naar het voorbeeld van zijn voorganger keizer In de eerste jaren van zijn regering domineerde Agrippina haar zoon volkomen en bemoeide zich met alles. Nero moest dulden dat zij een steeds belangrijkere rol voor zich opeiste. Volgens Tacitus was Agrippina's relatie met haar zoon enige jaren incestueus geladen (Ann., XIII, 13), mogelijk als list om haar invloed te verstevigen. Haar tomeloze heerszucht verwekte toenemende weerstand. De eerste botsing tussen moeder en zoon vond plaats toen Nero in 55 n Chr., ondanks zijn huwelijk met Claudia Octavia, een relatie kreeg (of nog steeds had) met de vrijgelatene Acte. Agrippina was het hier volstrekt niet mee eens. |
 |
Voor haar was het ondenkbaar dat een keizer trouwde met een gewezen slavin. Nero verzette zich tegen de bemoeizucht van zijn moeder en ontsloeg een van haar trouwste landgenoten, Pallas. Verontwaardigd over zijn ondankbaarheid keerde Agrippina zich af van haar zoon en dreigde het testament van Claudius alsnog bekend te maken. Nero zat klem en zag als enige oplossing zijn rivaal Brittanicus uit de weg te ruimen. Tijdens een banket kreeg Britannicus een beker met warme wijn aangereikt. Om zeker te zijn liet hij de wijn voorproeven. Met de voorproever gebeurde niets, dus werd de wijn veilig geacht. Hij vond hem echter veel te warm en besloot er wat koud water bij te doen. Het water was vergiftigd en Britannicus stortte even later dood neer. De voorproever werd door de paleiswachten gedwongen om ook van het water te drinken en stierf net als zijn meester.
Na deze actie besloot zijn moeder geld bijeen te brengen om Nero van de troon te stoten. Toen de samenzwering Nero ter ore kwam, besloot hij zijn moeder te doden. Slechts door de tussenkomst van Burrus kon Agrippina haar leven redden.De relatie met zijn moeder verslechterde nog verder toen Nero een verhouding kreeg met Sabina Poppae die in die tijd bekend stond als een van de grootste schoonheden van haar tijd maar Tacitus beschreef haar als een vrouw die alle menselijke eigenschappen bezat, behalve goedheid. Zij was een losbandige vrouw die het niet nauw nam met de huwelijksmoraal. Julia Agrippina de Jongere, de moeder van Nero |
|
Poppaea was getrouwd met Rufrius Crispinus, de prefect van de praetoriaanse garde onder Claudius. Ze werd de maitresse en later de vrouw van Otho (de latere keizer), waarmee Nero zeer bevriend was. Opgestookt door Poppaea besloote Nero zich in 58 n. Chr. te ontdoen van zijn moeder. Dat was niet makkelijk. Agrippina had dat namelijk voelen aankomen: om zichzelf immuun te maken nam ze dagelijks minieme hoeveelheden gif in. Mama vergiftigen was dus geen optie. Naar verluidt had Nero in de verblijven van de keizerlijke moeder een vals plafond laten monteren dat met een hendel kon worden losgemaakt. Het plan was Agrippina eronder te verpletteren. Ze kwam erachter, dus dat lukte ook niet. Een scheepsramp dan maar. Nero liet een schip prepareren zodat het op een willekeurig ogenblik tot zinken kon worden gebracht. Agrippina ging aan boord, maar weer mislukte het. Nero had er niet aan gedacht dat ook scheepslui niet graag verdrinken, de matrozen wisten het schip drijvende te houden. Een van Agrippina's bedienden riep uit: "ik ben Agrippina, ik ben Agrippina!" in de hoop een voorkeursbehandeling te krijgen. Ze werd doodgeknuppeld. Waarop de échte Agrippina een verstandige beslissing nam: ze sprong overboord ze zwom naar de kust (zij was een uitstekend zwemster door dagelijkse training tijdens haar vroegere ballingsschap), waarna een visser haar het leven redde. Uiteindelijk stuurde Nero gewoon soldaten naar haar villa in Baiae om haar in haar slaapkamer te vermoorden.. Toen ze hen zag naderen trok zij haar kleren uit en riep ze hen toe: "Doorboort mijn buik, die zo'n monsterlijke zoon heeft voortgebracht!" Boven: Nero kijkt toe Christenen gemarteld worden in het Circus van Caligula, detail van een schilderij van Henryk Siemiradzki (1843–1902), Nationaal Museum in Warchau. |
 |
|
laatst bijgewerkt: 17-01-11 |
