3442

Antiochië

Syrië tijdens de Romeinse overheersing
Antiochië was in de oudheid de hoofdstad van het Seleucidische Rijk.

Antiochië werd in 300 v.Chr. door Seleucus I Nicator (een van de generaals van Alexander de Grote) gesticht op de vruchtbare vlakte aan de rivier Orontes (Asi Nehri) en al snel tot hoofdstad verklaard. Dit betekende een verschuiving van het machtscentrum van Babylon in Mesopotamië naar Syrië. Seleucus en zijn opvolgers stichtten elders nog andere steden met de naam Antiochië.

Al snel groeide de stad uit tot een grote metropool, mede door de vele handelswegen vanuit Azië die hier samenkwamen en de grote haven in het naburige Seleucia. In de 2e eeuw v. Chr. was de stad zowel een zakelijk - als een ontspanningscentrum. Men leefde er in luxe.

Ze werd een van de belangrijkste hellenistische cultuurcentra en kwam op de tweede plaats na Alexandrië in Egypte. De stad fungeerde lange tijd als één van de westelijke eindpunten van de zijderoute.

In 64 v. Chr. werd de regio een Romeinse provincie. Antiochië was één van de grootste steden van het rijk (de derde stad na Rome en Alexandrië) als de hoofdstad van de Romeinse provincie Syrië. Meerdere keizers verfraaiden Antiochië met grote tempels en andere openbare gebouwen. In het centrum verhief zich een Augustustempel. Daarnaast bezochten duizenden  de religieuze plechtigheden  in de tempel van de Frygische maangod Men, waar zich afschuwelijke orgieën zouden hebben afgespeeld.  Daarbij maakten de priesters gebruik van talloze tempelslaven. De opperpriester was een eunuch. Er was ook een grote kolonie van Romeinse veteranen.
Boven: de Cardo Maximus, eens de hoofdstraat van Antiochië, waar drie erebogen stonden. Het Romeinse theater
Dit is wat overbleef van de tempel van Augustus aan het einde van een breed plein met reusachtige zuilen. Reconstructie van de tempel van Augustus
Mozaïek uit Antiochië, gevonden in het hippodroom in het noordelijke deel van de stad. (Museum van Antiochië) Resten van een Romeins aquaduct
Een deel van de stadsmuren die de stad aan drie zijden omgaven. De vierde zijde werd beschermd door de zee. Romeins badhuis
De resten van een triomfboog met drie doorgangen, gebouwd in de 2e eeuw n. Chr. Romeins aquaduct in de omgeving van Antiochië
De stad speelde een belangrijke rol in de ontwikkeling van het vroege christendom, omdat vele Joden die uit Palestina verbannen waren zich hier hadden gevestigd. Door de immigratiepolitiek van de Seleuciden genoten zij veel privileges. Ze kregen gratis overtocht, gelegenheid om koosjer vlees te kopen, vrije uitoefening van hun eredienst, vrijstelling van militaire dienst. Geen wonder dat zeer veel Joden naar Klein-Azië emigreerden. De apostel Petrus stichtte in Antiochië een christengemeenschap. Barnabas, later bijgestaan door Paulus, werd hiervan de leider. 

Volgens de overlevering was de Grot van Sint Petrus in de omgeving van Antiochië de plaats waar vanaf ca. 50 de eerste christelijke gemeenschap rond de apostelen Petrus, Paulus en Barnabas hun bijeenkomsten hielden. De grot wordt als de eerste christelijke kerk beschouwd.  Antiochië speelde in de geschiedenis van de vroege kerk een belangrijke rol. Het was de zetel van de Patriarch van Antiochië, een van de vijf patriarchaten van de vroege kerk.

De uit Antiochië afkomstige evangelist Lucas (ca. 16 - 100) zou in Antiochië een schuilkerk gesticht hebben en haar naar Petrus hebben vernoemd.

Links: Façade van de ingang van de kerk van Sint Petrus en de ingang tot de grot. De Façade dateert uit de tijd van de Kruisvaarders. De kerk werd gebouwd in de periode 1098 tot 1268. In de 19e eeuw restaureerde de Kapucijner monnikenorde. Zij zijn nog steeds de beheerders van de kerk.
 

Onder het bewind van keizer Constantin werd het christendom de nieuwe officiële staatsreligie. De bisschop van Antiochië werd gezien als één van de geestelijke leiders in de Oriënt. In 526 werd de stad zwaar getroffen door een enorme aardbeving waarbij 250.000 slachtoffers vielen. Na de beving brak er een geweldige brand uit. De gebouwen die door de beving gespaard waren werden daarbij verwoest.

In Antiochië werd de heilige en martelares Margaretha van Antiochië geboren,.de dochter van de heidense priester Aedesius. Deze minachtte zijn dochter omdat zij het christelijk geloof aanhing. Margaretha zelf leefde op het land als herderin. Toen de stadsprefect Olybrius, haar een huwelijksaanzoek deed, op voorwaarde dat zij haar geloof zou afzweren, weigerde zij dat. Daarop werd zij gevangengezet en gemarteld. Er volgde een aantal wonderbaarlijke gebeurtenissen. De bekendste daarvan is dat ze zou zijn verorberd door satan in de gedaante van een draak en daaruit levend zou zijn ontsnapt. Uiteindelijk werd zij in 305 ter dood gebracht.

 

Na de Perzische invasie in 540 raakte de stad in verval. In 636 werd de stad ingenomen door het islamitische Arabische rijk in 636. Naast de herhaaldelijke plunderingen en verwoestingen, was de verschuiving van de handelsroutes naar Constantinopel nadat deze stad de hoofdstad was geworden van het Oost-Romeinse Rijk een van de belangrijkste oorzaken van de achteruitgang.

In de elfde eeuw wisten de Byzantijnen de stad te heroveren op de Arabieren, maar in 1084 maakten de Seltsjoeken, tijdens een van de vele Byzantijns-Seltsjoekse oorlogen, zich meester van Antiochië. In 1098 namen de Kruisvaarders onder leiding van Bohemond van Tarente de stad in.

Gemaakt: 10-08-10

Colofon