6781

Ming-dynastie (1368-1424)

De Ming-dynastie behoort tot de grote Chinese dynastieën, die tijdens een lange periode van binnenlandse stabiliteit en welvaart grote culturele prestaties voortbracht. In tegenstelling tot de voorafgaande Yuan-dynastie (1279-1368), toen Mongolen op de troon zaten, was deze dynastie een echt Chinese. Het zuiver Chinese karakter had echter ook een keerzijde: De Ming ontwikkelde zich snel als xenofobisch en naar binnen gericht. Hierdoor miste het Chinese keizerrijk het zicht op ontwikkelingen buiten de onmiddellijke invloedssfeer en onderkende niet de gevaren die expansie van de westerse wereld met zich meebracht en later (tijdens de Qing-dynastie, 1644-1912) grote ramspoed over China zou brengen.

De naam Ming betekent 'schitterend', "helder" of "duidelijk" en was waarschijnlijk gekozen in verbande met de mystieke (Manicheïsche) praktijken van het geheime genootschap der 'Rode Tulbanden'; Dit was een van de rebellenbewegingen, die actief waren aan het einde van de Yuan-dynastie en waarvan een van de leiders, Zhu Yuanzhang, de eerste keizer van deze nieuwe dynastie werd.

Met de Ming-dynastie brak een periode van 276 jaar vrede aan. vroegere keizers verlaagden de belastingen, zorgden voor een verbetering van de irrigatie en landbouw en stimuleerden de literatuur. Er werden grote bouwprojecten uitgevoerd waaronder de Verboden Stad. Schepen met schatten zeilden naar het zuiden (India, Arabië, Indonesië en Afrika) en voor het eerst kwamen Europeanen per schip in China aan (de Portugezen in 1514, de Hollanders in 1622, de Britten in 1637). 

Rechts: dakornament uit de Mingtijd

Zhu Yuanzhang (Yuan-zhuang) (Hongwu) (1368 - 1398)

De Ming-dynastie werd in 1368 na de val van de Mongoolse Yuan-dynastie gesticht door Zhu Yuanzhang (Hongwu). Als hoofdstad koos hij de stad  Nanjing verkoos. Door de herverdeling van het land en hervorming in het belastingstelsel kwam het in korte tijd tot een opleving van de landbouw , wat altijd belangrijk was voor het welslagen van de Chinese politiek. De herleving van de grond ging niet meer zoals weleer op basis van gelijkheid , maar op basis van een kadasterachtige opvatting van landbezit gepaard aan een volkstelling . Daarmee wou men een einde maken aan de uitgebreide belastingontduiking . Om de aanpassing van niet - Chinezen in China te bevorderen werden deze verplicht Chinese namen aan te nemen en te huwen met Chinezen.

Tijdens de regering van de Hongwu keizer vond er een aanzienlijke territoriale uitbreiding en consolidatie plaats. Ondanks de grootheid van deze keizer op vele gebieden heeft zijn reputatie ernstig te lijden door zijn wreedheid en tyrannieke karakter, die zich vooral op latere leeftijd manifesteerden. 

In 1380 verwoestte het Chinese leger de stad Karakorum, de oude hoofdstad van het Mongoolse Rijk (1220 - 1271)

Zhu Yunwen (Jianwen) (1398 - 1402)

Na de dood van Zhu Yuanzhang in 1398 kwam diens 16-jarige kleinzoon Zhu Yunwen (Jianwen) op de troon (1398 - 1402), maar al spoedig (1399) kwam zijn oom prins Zhu Di die als gouverneur het gebied rondom Peking regeerde, tegen hem in opstand. Er brak een regelrechte burgeroorlog uit, die de jonge dynastie bijna weer om zeep hielp. Zhu Di veroverde Nanjing (1402) en riep zichzelf onder het regeringdevies Yongle uit tot keizer (1402 - 1424) .Van Jianwen werd niets meer vernomen. Hij zou zijn overleden bij een brand in het paleis tijdens een revolutie. Jianwen is de enige keizer van de Ming-dynastie zonder bekend graf. 

Yongle (Chengzu) (1402 - 1424)

Tijdens het bewind van de derde Ming-keizer Yongle (1402 - 1424), die beschouwd wordt als een van de grootste keizer van de Ming-dynastie, vond verdere expansie plaats. De Yongle keizer, ook bekend onder de naam Chengzu ook wel geschreven als Cheng Zu, of Ch'eng Tsu (Cheng Tsu), was een ervaren en bekwame generaal. Hij liet overal in China de stadsmuren versterken en verplaatste in 1421 de hoofdstad van Nanjing naar Peking (Beijing) om met zijn regering dichter bij de gevaarlijke nomadische indringers te zijn. Vooral tegen de Mongolen was hij erg succesvol. De grenzen van het rijk strekten zich gedeeltelijk verder uit dan tijdens de Tang-dynastie (618-907).

Onder Yongle kregen de eunuchen weer grote politieke macht. Eén van hen, Zheng He (1371 - 1433) werd China's beroemdste zeevaarder , hij ging naar Java en Sumatra ( 1405 ) , naar Ceylon tussen 1408 en 1411 en tussen 1412 en 1415 naar de Perzische Gilf . Later kwam er verzet van de eunuchen tegen de lange zeereizen en werden deze stopgezet. In 1449 vielen de mongolen Beijing aan en raakte het keizerrijk in de nauw ; de keizer werd gevangen genomen . Vanwege deze constante dreiging vanuit het noorden werd in de 15 de eeuw de Chinese Muur in zijn huidige vorm gebouwd . In verband hiermee werden militaire kolonies gesticht , het was de bedoeling dat deze kolonies zich zelf zouden behelpen , maar dit bleek onmogelijk daar steeds de noodzaak bestond om voedsel vanuit de centrale provincies van China naar de grensgebieden te exporteren . Door de invoer van een snelgroeiende rijstsoort uit Vietnam werd de opbrengst van de landbouw verhoogd , twee oogsten per jaar waren nu mogelijk , door de prijsdaling waren de boeren echter weer verplicht hun gronden aan spotprijzen te verkopen aan het grootkapitaal  Yongle werd opgevolgd door zijn jongste zoon:.

Links: graftombe van keizer Yongle

Ming-Dynastie (1424 - 1505)

Laatst bijgewerkt: 16-03-06

colofon