1403

Hellenistische rijken (323 v. Chr. - 31 v. Chr.)

Alexander de Grote (336 - 323 v. Chr.)

Klik hier voor het frame van de pagina

 Na de dood van Alexander III ("de Grote") in Babylon (323 v. Chr.), ontstond er al snel een opvolgingsconflict, waarbij besloten werd dat Alexanders pasgeboren zoon (Alexander IV) en zwakzinnige halfbroer van zijn vader Philippus Arrhidaeus III hem zouden opvolgen. Alexanders zoon was nog te jong om te heersen. Zij werden gesteund door een soort driemanschap, bestaande uit de Macedonische generaals Antipater (Antipatros), Perdiccas en Craterus), dat de centrale macht zou beheren. In werkelijkheid hadden ze echter weinig macht, omdat de provincies toegewezen werden aan weer andere generaals (diadochen).

Lysimachos kreeg het bestuur over Thracië en het noordwesten van Klein-Azië. In 306 v. Chr. nam hij de titel van koning aan.  Het rijk van Lysimachus (306 - 200 v. Chr.) Ptolemaios had zich al meester gemaakt van Egypte nadat de daar door Alexander aangestelde gouverneur Cleomenes van Naukratis in onduidelijke omstandigheden door Ptolemaeus was vermoord. Het rijk van Ptolemaios (Egypte) (323 - 282 v. Chr.). Kassandros (Cassander), de zoon van Antipatros, kreeg het bestuur over het Macedonische vaderland.

Waarschijnlijk had Kassandros de hand in de moord op Alexanders moeder Olympias (316 v. Chr.) en Alexanders echtgenote Roxane met haar zoontje, Alexander IV, (310 v. Chr.).

Seleukos l Nikator regeerde over een groot deel van Klein-Azië, Syrië en een uitgestrekt gebied in het oosten tot aan India. Het rijk der Seleuciden (300 - 200 v. Chr.). Van Philippus lll Arrhidaeus hadden de diadochen al gauw geen last meer. Deze werd in 316 v. Chr. vermoord door Alexanders moeder Olympias.

Alexander lV groeide aanvankelijk op onder toezicht van de rijksbestuurders Perdiccas en Polyperchon en in 316 v. Chr. kwam de 6-jarige Alexander onder toezicht te staan van Kassandros. Toen de jonge prins in handen van zijn grootmoeder Olympias dreigde te vallen, liet Kassandros hem in 311 v. Chr. vermoorden.

Links : De rode lijn geeft de grenzen aan van het rijk van Alexander de Grote. Het groene gebied omvat het rijk van Ptolemaeëus, het gele gebied het rijk van Seleukos, het paarse gebied het rijk van Lysimachos en het rose gebied het rijk van Kassandros, 

In 322 maakte hii een einde aan het machtsstreven van Eumenes van Kardia (secretaris van Philippos ll en Alexander van Macedonië) en in 321 werd - nadat hij het opperbevel over het leger had gekregen naast zijn satrapieën in het zuiden van Klein-Azië - bij het verdrag van Triparadisus Kassandros zijn adjunct. Rond 310 v. Chr. stichtte hij de stad Antigoneia die zou bekend staan onder haar latere naam Nicaea.

Antigonos' machtsstreven leidde natuurlijk tot  grote weerstand bij de diadochen Kassaldo's, Ptolemaeeus, Seleukos en Lysimachos, die zich samen in een vijandelijke coalitie hadden verenigd. Het eindresultaat was een langdurige oorlog: de zgn. Diadochenoorlog, 315 - 311 v. Chr.).

In 311 v. Chr. kwam er weliswaar een vredesverdrag tot stand, maar Atigonos probeerde al gauw zijn vroegere rivalen één voor één uit te schakelen. Nadat hij zich samen met zijn zoon Demitrios Poliorketes tot koningen (306) hadden verklaard, besloot de coalitie van Atigonos' tegenstanders aan zijn macht voorgoed een einde te maken. 

In 301 v. Chr. werd de beslissende strijd gestreden bij Ipsos. Antigonos werd verslagen en sneuvelde op 81-jarige leeftijd op het slagveld.

Macedonië en Griekenland

colofon