2894
Valerianus (253-260)
|
2894 |
Valerianus (253-260) |
|
  Aemilianus |
|
Publius Lucinus Valerianus (253-260) Trebonianus Gallus, die in 253 was vermoord door zijn soldaten, werd opgevolgd door Publius Lucinus Valerianus, een senator die op dat moment gouverneur van Reatia was.
Valerianus kwam uit een vooraanstaande Romeinse familie. Van zijn vroege leven is vrijwel niets bekend; hij is waarschijnlijk iets voor 200 geboren. Valerianus was ook generaal, en in het noorden van het rijk (ergens in Gallia of Germania Superior), toen Aemilianus de macht greep in 253. Valerianus was gestuurd om troepen te halen om Trebonianus Gallus te helpen tegen Aemilianus, en die troepen verklaarden hem ook tot keizer. Toen de troepen Italië bereikten werd Aemilianus door zijn eigen troepen vermoord en werd Valerianus officieel keizer. |
 |
| Valerianus besefte dat één man de problemen van het rijk niet aan kon en benoemde onmiddellijk zijn zoon Gallienus (253-268) tot mederegent. Deze bleef in het westen, terwijl hij zelf naar het oosten trok om een Parthische inval het hoofd te bieden. Valerianus heroverde in 257 Antiochië op de Parthen, maar had toen het probleem van een inval van de Goten in Asia Minor. Hij stuurde het leger er wel op af maar bleef zelf in Antiochië, om deze stad te beschermen tegen de Parthen. In 259 trok hij naar Edessa, waar het leger getroffen werd door de pokken. |
Valerianus probeerde vrede te sluiten met de Parthen, maar dat lukte niet. In plaats daarvan werd hij gevangen genomen door de Perzische koning  Shapur. In 260 overleed Valerianus, waarna het Romeinse gezag in het oosten volledig in elkaar stortte.
Christelijke auteurs uit die periode schrijven met onverholen leedvermaak over het onheil dat de keizer was overkomen: hij zou door de koning als opstapje zijn gebruikt en later zou hij, nadat hij goud had moeten drinken zijn gevild. Zijn huid zou als trofee in de zaal zijn rondgegaan. Bij een volgende overwinning van de Romeinen werd hij gecremeerd. Het leedvermaak van de Christenen had zijn oorzaak in de christenvervolgingen waartoe Valerianus enkele jaren daarvoor de opdracht had gegeven. De verhalen over Valerianus executie waren hoogstwaarschijnlijk verzinsels. Rechts: Valerianus maakt een knieval voor koning |
 |
 |
Zonder de activiteit van Odaenathus, de koning van Palmyra die zijn onafhankelijke koninkrijk in de strijd tegen de Perzen wierp, zouden de oostelijke provincies voor het Romeinse rijk vermoedelijk geheel verloren zijn gegaan.
Ondertussen was de situatie er in het westen ook niet beter op geworden: de provincie Dacië viel in handen van de Goten, terwijl Athene en Efeze, de hoofdstad van de provincie Asia Minor, te lijden hadden onder Gotische plunderaars. De Alamannen drongen via het Rhône-dal door tot in Italië en de Franken brandschatten Gallië tot aan de Pyreneeën toe. |
|
laatst bijgewerkt: 31-08-02 |
