Belangrijke tegenstanders van Klein zijn de Amerikaanse antropologen McBrearty en Brooks (Universiteit van Connecticut). Zij zijn van mening dat onze huidige cognitieve capaciteiten al 300- tot 200.000 jaar geleden aanwezig waren en verwijzen naar de talrijke menselijke resten en artefacten uit de Afrikaanse Midden-Steentijd (Midden-Paleolithicum 1). McBrearty en Brooks onderscheiden in de menselijke moderniteit vier elementen: abstractievermogen (begrip ongebonden aan specifieke tijd en ruimte), planning (strategisch inzicht en begrip van de toekomst), innovatie, en ten vierde: evident symbolisch gedrag (afbeeldingen, rituelen). Zoals onder archeologen gebruikelijk wordt die moderniteit meer concreet verbonden aan toenemende diversiteit en grotere standaardisatie van gereedschappen, aan sieraden en afbeeldingen, aan de indeling van leefruimten, aan rituelen, aan gespecialiseerde jachttechniek (in het bijzonder vistuig), aan grotere geografische reikwijdte en aan ruilnetwerken. Gewoonlijk worden die kenmerken gezien als typisch voor het Laat-Paleolithicum. Volgens McBrearty en Brooks zijn al deze `moderne' aspecten van menselijk gedrag al in Afrika terug te vinden vanaf 300- tot 250.000 jaar geleden, toen de archeologische periode van het Acheulien (gedomineerd door de grote vuistbijlen) eindigde en een geavanceerder cultuur (Levallois, Moustérien) begon, waarbij het maken van de werktuigen veel meer planning vereist.

In hun artikel in Journal of Human Evolution gaan McBrearty en Brooks alle aspecten van moderniteit langs: Geografische expansie blijkt bijvoorbeeld uit het feit dat de oudere Acheulische vindplaatsen altijd dicht bij waterplaatsen zijn te vinden, maar daarna (in het Midden-Paleolithicum 1 (250.000 - 130.000 jaar geleden) niet meer. Kennelijk hadden de mensen toen (de Vroege Neanderthalers, die zich tussen ± 300.000 en ± 250.000 geleden hadden geëvolueerd uit de Homo Heidelbergenis BW) toen ineens iets om water in mee te nemen.'' Ook zijn er aanwijzingen vanaf 90.000 jaar geleden dat mensen gingen leven in woestijnachtige gebieden, hetgeen zorgvuldige planning en jachttechniek vereist. Verder zijn onder meer in de Levant `blades' (scherpe afslagen in de vorm van een mes) gevonden van ongeveer 300.000 jaar oud, bij de Nijl ouder dan 200.000 jaar. Blades worden als typisch modern beschouwd wegens de complexe techniek en de doelbewuste planning die er voor nodig is. Ook stenen (speer-)punten, algemeen gezien als een teken van moderne techniek, blijken bekend uit het Afrikaanse Midden-Paleolithicum 1, soms wel 235.000 jaar oud, met de fraaie harpoenpunten uit Congo (ca. 80.000 jaar oud) als hoogtepunt. Ook de afstanden (tot meer dan 100 km) waarover materiaal vervoerd wordt zijn nauwelijks anders dan in het Laat-Paleolithicum. Ook zijn er uit die periode bewijzen voor tentachtige constructies gevonden: paalgaten, greppeltjes of mysterieuze stapels stenen. Sieraden en kunstvoorwerpen (behalve de kralen en de okerkrassen zijn er vrijwel niet, maar wel een overvloedig gebruik van oker. Dit wijst op lichaamsversiering, aldus McBrearty en Brooks. ``En'', voegt McBrearty er aan toe, ``mij zal het niet verbazen dat er zeg 100.000 jaar geleden ook èchte tekeningen werden gemaakt. Maar of die bewaard zijn is de vraag. In Afrika zijn er geen kalksteengrotten die in Europa de tekeningen zo prachtig geconserveerd hebben.''

Niet toevallig verschenen er precies in de tijd (Midden-Paleolithicum 1) ook fossielen met typische vroege Homo Sapiens kenmerken. Die fossielen worden vaak toegewezen aan de soort Homo helmei of `archaïsche Homo sapiens' (Op deze site Vroege Neanderthalers genoemd), maar volgens McBrearty en Brooks kunnen ze beter gewoon voluit Homo sapiens worden genoemd. Want hier ontstaat volgens hen tegelijk de moderne anatomie èn het moderne gedrag. Ook bij McBrearty vallen anatomische en culturele moderniteit dus samen, alleen 200.000 jaar eerder dan bij Klein.