2265 Colchis (Kolchis) (1500 - 800 v. Chr.)
Geografisch gezien, werd het oude Colchis in het westen begrensd door de Zwarte Zee, in het noorden door het gebergte van de Grote Kaukasus, in het oosten door het Surami Gebied en in het zuiden door de Meskheti gebergte. In dit vruchtbare afgeschermde gebied, floreerde de Colchisi beschaving. In haar late brons tijdperk (15de tot de 8ste eeuw v. Chr.) evolueerde de ontwikkeling en specialisatie van het smelten en slagen van metalen, technieken die daar reeds lange tijd beheerst werden, nog vooraleer deze vaardigheden in Europa werden bekend. Gesofistikeerde landbouwtechnieken werden aangewend, en de vruchtbare goed met water bevloeide laaglanden, gezegend met een mild klimaat, stimuleerde de groei van vooruitstrevende landbouwtechnieken.

Langs de kust van de Zwarte Zee lagen verschillende nederzetting, bewoond door verschillende etnische stammen, zoals de Machelones, Heniochi, Zydretae, Lazi, Tibarenni, Mosinici, Macrones, Moschi, Marres, Apsilae, Abasci, Sanigae, Coraxi, Coli, Melanchlaeni, Geloni en Soani (Suani). Deze stammen verschillen in taal en culturele gebruiken zozeer van de andere omliggende volkeren, dat sommige geschiedschrijvers uit de Oudheid dachten dat zij wel eens de nazaten geweest zouden kunnen zijn van een Egyptische kolonie, uit de tijd van farao Senusret (Sesostris) I 1956-1911 v. Chr.) of Senusret (Sesostris) III (1872 - 1853), uit de XIIde dynastie (Herodotus). Zo deden zij net als de volkeren in Egypte en Ethiopië aan besnijdenis. Uit deze stammen zou Colchis zijn ontstaan, een land dat door de Urarteeërs Qulha of Kolkha werd genoemd. In de 12e eeuw v.Chr. ontstond uit deze volkeren het eerste verbond van Georgische stammen, de Diaukh, aan de bron van de rivieren Eufraat en Chorokhi. 

De periode 1200 - 600 v. Chr. wordt aangeduid met de Colchische cultuur. De periode 1100 - 400 v. Chr. met Kobancultuur (genoemd naar de plaats Koban in Noord-Ossetië waar in 1869 in een kurgan (soort grafheuvel) bronzen strijdbijlen, dolken en zwaarden en verschillende decoratieve voorwerpen zijn gevonden.
Legendarisch werd het rijk van Colchis dat in de Griekse mythen verscheen als het land waar het Gulden Vlies werd bewaard, een uitgestrekt land dat vanaf de rivier Phasis (nu Rioni) reikte tot aan de Zwarte Zee en zich verder uitstrekte tot voorbij Trabzon (Trabezoni) dat nu aan Turkije behoort. De precieze ligging van dit legendarische koninkrijk is tot op heden nog niet achterhaald, maar de oude Grieken moeten zwaar onder de indruk zijn geweest door het Colchisi gebied om zulke verhalen te doen ontstaan. Dankzij de gunstige ligging op het kruispunt van doorgangsroutes tussen de twee grote binnenzeeën door, was Colchis een fabelachtig welvarend land geworden. 

Het werd geregeerd door de koning Aietes Aëtes), de zoon van Helios (de zon) en de broer van Circe, die zijn geboortestad Korinthië, een oude stad in de Peleponesus ten noorden van Griekenland, had verlaten om koning te worden van Colchis en zich te vetigen in de stad Aea (Aia), aan de voet van de Kaukasus, alwaar hij de bewaker werd van het Gulden Vlies.Volgens de Griekse legende slaagden Jason en de Argonauten erin om met de hulp van Aietes dochter Medeia, die heimelijk verliefd was op Jason, het Gulden Vlies te stelen. Als deze gebeurtenis werkelijk zou hebben plaatsgevonden, zou dat geweest zijn ca. 1289 v. Chr.

Wat is er waar van dit verhaal? Uit archeologische vondsten is gebleken de stad Aea (Aia) de oude naam was van Kutaia, vanaf de 8e eeuw v. Chr. de hoofdstad van het rijk Colchis. Het woord komt van het Griekse kuata en betekent 'stenig'. Het is aannemelijk dat het Gulden Vlies ook echt heeft bestaan. In het begin van deze eeuw werden in het afgelegen Svaneti (een deel van het oude Colchis) bergbewoners geobserveerd, die schaapsvachten gebruikten om kleine gouddeeltjes te filteren uit de rivieren die naar beneden stroomden van het Kaukasus gebergte. De schaapsvachten werden vervolgens gedroogd en nadien uitgeklopt en de gouddeeltjes opgevangen. Hoe dan ook, het is betwistbaar dat de legendarische welvaart van Colchis al dan niet enkel naar het goud zou verwijzen. Archelogische vondsten bewijzen reeds de vroegste import van beschilderd aardewerk en amphorae, gedateerd naar het einde van de 7de eeuw v. Chr. De oude Grieken ruilden hun handel voor de natuurlijke rijkdommen van Kolchis, inbegrepen hout, metalen ertsen en textiel. Zelfs tot op heden zijn de bergflanken nog zwaar bebost en de oude Griekse schrijver, Herodotus verwees naar de superieure kwaliteit van het linnengoed van Colchis.

Colchis - Iberia (Kartli) (800 v. Chr. - 300 n. Chr.)  

Gemaakt: 28-02-07

colofon