5373

Venetië (1100 - 1200)

De republiek Venetië ontwikkelde zich in de loop van de middeleeuwen tot de belangrijkste zeemacht van het oostelijke deel van het Middellandse Zeegebied. De stad werd een zeer belangrijk knooppunt tussen de Levant en Europa met hoge welvaart als gevolg. Invloed van Venetiaanse kooplui strekte zich uit tot de oostkust van de Middellandse Zee. De Levant had op haar beurt ook veel invloed op Venetië, onder meer op het gebied van politiek, architectuur en algemene cultuur. In de twaalfde eeuw bezat de lagunestad talrijke handelssteunpunten in de Levant.

In de 12de eeuw bezat Venetië handelsknooppunten in het hele oostelijke deel van de Middellandse Zee en werd het steeds een grotere rivaal van Pisa en Genua, de andere grote zeehandelssteden van Italië. Zij hadden te kampen met de dreiging van de Duitse keizers, die zichzelf als legitieme erfgenaam van het Duitse Rijk zagen. Venetië behoorde toen officieel nog tot Byzantium en was dus niet betrokken bij deze onafhankelijkheidsstrijd.

Hoewel Venetië na lang aarzelen toetrad tot de Longbardische Liga, gedroegen de Venetianen zich zo diplomatiek, dat ze uiteindelijk een bemiddelende rol speelden tussen de Duitse keizer en de paus, die de steden ondersteunde. In 1177 werd in Venetië tussen keizer Frederik Barbarossa (1152 - 1190) paus Alexander III en de steden vrede gesloten. Voortaan mocht men zich in de lagunestad als een gelijkwaardige grootmacht beschouwen. Het zou nog maar een paar decennia duren voordat Venetië zich kon bevrijden van de Byzantijnse bevoogding, die toch alleen nog maar op papier stond.

Sebastiano Ziani Doge van Venetië (1172 - 1178) 

Ziani was een van de grootste vooruitdenkers die Venetië ooit gehad heeft. Tijdens zijn 6-jarige aanstelling als Doge was Ziani actief in de reorganisatie van de stadstaat en verdeelde die dan ook in vele districten. Hij vond ook (terecht) dat de politieke organen (zoals het Palazzo Ducale te dicht bij de drukke en lawaaierige scheepswerf lag. Hij loste dit probleem op door een stuk land aan de staat zelf te schenken en de werf naar daar te verplaatsen.

Enrico Dandalo Doge van Venetië (1192-1205)

Enrico Dandalo was een van de belangrijkste personen uit de Venetiaanse geschiedenis. Zijn exacte geboortejaar staat niet vast, maar het moet ergens rond 1110 geweest zijn. Hij werd geboren in een zeer invloedrijke Venetiaanse familie. Tijdens zijn leven vervulde hij een aantal diplomatieke en militaire functies. Zo leidde hij in 1172 een mislukte militaire expeditie tegen Constantinopel. Deze stad was een geduchte concurrent van Venetië en had een Venetiaanse minderheid die doorlopend onder vuur lag en een jaar eerder was deze groep fel aangevallen.

In 1192 werd hij gekozen tot Doge. Hij was toen reeds op leeftijd (ca. 82 jaar) en blind maar waarschijnlijk nog zeer vitaal en vastbesloten. Toen de Vierde Kruistocht wegens financiële problemen vastliep in 1202 greep Dandolo zijn kans. In ruil voor veel geld werd de route van de tocht verlegd naar de Kroatische stad Zara. Deze christelijke stad, een concurrent van Venetië, werd aangevallen en geplunderd. Vervolgens werd de tocht voortgezet naar Constantinopel. Ook deze stad werd aangevallen en ingenomen (z. inname van Constantinopel). Hier werd vervolgens een katholieke staat gesticht. De Paarden van San Marco werden als oorlogsbuit meegenomen en op de gevel van de San Marcokerk geplaatst. Enrico Dandolo stierf in 1205. Hij werd begraven in de Hagia Sophia in Constantinopel. Zijn graf werd in 1453 leeggehaald toen de stad werd ingenomen door de Ottomanen. Zijn botten zouden aan de honden zijn gevoerd.

Venetië (1200 - 1400)

Gemaakt: 16-03-05; laatst gewijzigd 28-12-09

colofon