In de loop van de 13de eeuw kreeg de nieuwe stad die uit de vele kleine dorpen en eilanden in de Po-lagune was ontstaan, definitief de naam Venetië (Venezia). Het belang dat de verplaatsing van de bestuurszetel had, werd nog overtroffen door een gebeurtenis in 1285. Toen brachten twee kooplieden het lichaam van de H. Marcus van Alexandrië naar Venetië, waar men meteen een kerk voor hem bouwde. Tegelijkertijd werd ook een bijpassende legende bedacht: aan de apostel zou, toen hij in de lagune het evangelie verbreidde, in een droom een engel verschenen zijn. Op de plek waar nu de Basilica di San Marco staat, zou de engel de heilige hebben verkondigd dat op de plaats waar hij sliep later zijn graf en een kerk ter ere van hem zouden komen.

Op 25 april 1204 werd de stad Byzantium door de Kruisvaarders ingenomen en geplunderd. Zij vonden er een rijke buit, daar het de eerste keer was in bijna duizend jaar (sinds de stichting in 330) dat de stad werd leeggehaald. Letterlijk hele scheepsladingen werden weggesleept en verspreid over heel Europa. De bekende vergulde bronzen paarden op het San Marcoplein in Venetië waren, volgens de reisgidsen, "meegebracht" uit Contantinopel, maar in feite waren ze gewoon geroofd. Het trotse Byzantijnse Rijk viel uiteen in een hele reeks Latijnse staatjes. Als oorlogsbuit kregen de Ventianen drie-achtste van het Byzantijnse Rijk. Zo beschikte de republiek Venetië over een fijn netwerk van havens in het gehele oosten van de Middellandse Zee (waaronder Ragusa) en het was slechts een kwestie van tijd voordat Genua, de andere groothandelsmacht, zou proberen Venetië terecht te wijzen.

De Genuezen gingen echter een verbond aan met de Byzantijnen, met vereende krachten maakten ze een einde aan het koninkrijk dat de kruisvaarders op Byzantijnse grond hadden gesticht. Daardoor kreeg het lot van de Venetianen een andere wending. Ze verloren alle handelsprivileges die ze tot dan toe hadden genoten. Dankzij hun diplomatieke behendigheid konden ze naar verloop van tijd een aantal van hun oude privileges terugkrijgen. De haat van de Genuezen bleef hen echter achtervolgen. 

Met de hegemonie in de oostelijke Middellandse Zee als inzet vochten de rivalen meer dan honderd jaar lang conflicten uit. Even leek het dat de Venetianen het onderspit zouden moeten delven, maar na een grootscheepse militaire campagne werden de Genuezen definitief bedwongen in 1380.

1324: Marco Polo overleden in Venetië, 25 jaar na zijn thuiskomst

1338 Venetië begon haar territoriale expansie op het vasteland 

1355 Na een vijf jaar lange oorlog werd Venetië door Genua verslagen.  In 1355 wilde doge Marino Falier naar het voorbeeld van andere Italiaanse steden alleenheerser over de lagunestad worden. Zijn plan werd echter verraden en met de hulp van juist die handwerkslieden en Arsenalemedewerkers van wie hij dacht dat ze hem zouden steunen, werd hij tegengehouden.

1380 Venetië versloeg Genua en werd meester van de Levanthandel. Het grootste gevaar dat de republiek tot dan toe van buitenaf bedreigd had, was nu geweken. Venetië bleef echter evenmin verschoond van interne politieke crisissen.

Venetië (1400-1500)

Gemaakt: 12-10-05

colofon