2545
De volksverhuizingen (4e eeuw n. Chr.)
|
2545 |
De volksverhuizingen (4e eeuw n. Chr.) |
|
|
De grote volksverhuizingen van Visigoten, Alanen, Suebi en Vandalen, kriskras door de Romeinse wereld heen, leidden tot de ineenstorting van het fragiele bouwwerk dat het westen was geworden. In een korte periode van een jaar of vijftig, sinds het eerste opduiken van de Visigoten aan de Donau in 375, stortte het het westen geleidelijk ineen. In het begin van de 4e eeuw verplaatsten de Longobarden zich naar het zuiden. Tussen 351 en 353, tijdens de strijd tussen de Brits-Frankische opstandeling Tijdens de strijd tussen de Spaanse keizer Omstreeks 350 kwam dan de grote volksverhuizing pas goed op gang. Na een mislukte invasie in Perzië (347-354) besloten de Hunnen hun veroverings- en plundertochten te concentreren op Europa en trokken zij naar het westen. Rond 355 raakten zij slaags met de Alanen en drongen die naar het zuiden en westen. Nadat de Ostrogoten en Gepiden door de Hunnen waren onderworpen (370-375), was het de beurt aan de Visigoten. Zij konden evenmin weerstand bieden aan de vloedgolf uit het oosten. Honderdduizenden verdreven Visigoten en Alanen werden uit Zevenburgen verdreven (375) en stroomden naar de oevers van de Donau om toegelaten te worden in de Romeinse wereld. Zij mochten zich n 376 van keizer De Visigoten slaagden er niet in het Romeinse rijk verder binnen te dringen. Geleidelijk aan werd de orde hersteld. De Visigoten mochten zich vestigen ten zuiden van de benedenloop van de Donau (Moesia). Een paar jaar later zette Na het overlijden van Theodius (395) was er met de Visigoten onder hun nieuw gekozen aanvoerder
laatst bijgewerkt: 31-08-02 |
Alaric, helemaal geen land meer te bezeilen. Behendig manoeuvreren van de oostelijke politici had tot gevolg dat Alaric zijn energie richtte tegen de westelijke generaal 