Eridu

1324

Eridu

Boven: Reconstructie van Eridu (Reconstructieon in Art)

De oude stad Eridu (Eridug) in Zuid-Mesopotamië, ca. 10 kilometer ten zuidoosten van Ur, werd ca. 5000 v.C. gesticht. Anders dan bij nog oudere plaatsen zoals Jericho en Çatal Hüyük was Eridu een echte stad en het centrum van wat met recht een beschaving genoemd kan worden. De oudste bewoningslagen dateren uit het 6e millennium v. Chr. Maar in die tijd was het niet meer dan een dorp.
De stad werd opgegraven tussen 1946 en 1949. Eridu was de meest zuidelijke nederzetting van een agglomeratie van steden die om een tempel gebouwd werden met een architectuur van ronde gebouwen, ca. 11 km van Sumer gelegen. Een belangrijke ontdekking was een tempel, waarschijnlijk gewijd aan de watergod Ea. In de tijd van de Soemeriërs groeide Eridu uit tot een stadsstaat.

Uit die periode (3e millennium v. Chr.) dateert de ziggurat, waaronder zich 18 religieuze gebouwen bevinden. Het oudste gebouw is opgetrokken uit kleisteen en diende waarschijnlijk als tempel, het is gebouwd direct op het zand, er bevinden zich geen oudere lagen meer onder dit gebouw. Na z'n tiende opknapbeurt had het zo ongeveer de vorm gekregen van een standaard Sumerische tempel, gebouwd op een plateau. Het was een 3-zijdig gebouw met een langwerpige middenruimte, waaromheen symmetrisch zijkamers zijn gebouwd. De tempel was waarschijnlijk gewijd aan de god Enki (Ea), de god van de aarde en volgens de Sumeriërs de Schepper, de god van het (zoete) water, van de dood en van de scheppende geest. Samen met An (Anu), de god van Uruk en Enlil (de wind), die niet aan een bepaalde plaats gebonden was), vormde hij de godentriade. Het typische keramiek, Eridu ware geheten, is langs de hele Perzische Golf teruggevonden.

Eridu lag in de oudheid aan een uitloper van de Perzische Golf, maar door zoutafzettingen aan de kust ligt het nu meer in het binnenland, bij Abu Sharain in Irak. In de Sumerische koningslijst wordt Eridu weergegeven als de eerste vestigingsstad der god/koningen: "Nadat het koningsschap uit de hemel was neergedaald, werd het gevestigd in Eridu. In Eridu werd Alulim koning en regeerde 28800 jaren. Alaljar regeerde 36000 jaren, twee koningen die samen 64800 jaren regeerden. Toen viel Eridu en werd het koningsschap verplaatst naar Bad-Tibira". Door verlanding werd Eridu uiteindelijk van de zee afgesneden en daarom in het 1e, misschien zelfs al 2e millennium v. Chr. verlaten.

Bronnen: Suyderland lexicon; Eridu - Wikipedia

Eridu zou de eerste nederzetting geweest zijn van de "Annunaki" en zou haar naam de Aarde haar naam hebben geleverd (Engels 'earth', Duits 'Erde', Aramees 'Ereds', Hebreeuws 'Eretz'. Ook de Erythreïsche Zee (naam van de Perzische Golf in de oudheid) zou naar Eridu zijn vernoemd.

laatst bijgewerkt 26-02-11

colofon