Klik hier voor het frame van de pagina

De Satavahana-dynastie heerste vanaf ongeveer 230 v.Chr. over wat nu Midden-India is. De belangrijkste heersers waren Satakarni, die de Sunga's uit het noorden versloeg en Gautamiputra Satakarni. Tegelijkertijd lag van de 2^e eeuw v.Chr. tot de 3^e eeuw n. Chr. in de Himalaya het koninkrijk Kuninda. Een van de eerste koningen van Kuninda was Amoghbhuti, die heerste over de vallei van de rivieren Jamuna en Sutlej in de hedendaagse Indiase deelstaat Uttarakhand en het zuidelijke deel van Himachal in noordelijk India).Volgens de Mahabharata werd Kuninda verslagen door Arjuna, een van de helden uit de Hindoe-mythologie. 

Het Boeddhisme en Jainisme hadden het Hindoeïsme in het noorden en midden vervangen als dominante godsdienst. Na de 5^e eeuw maakte het hindoeïsme echter een come-back, om tot op heden de dominante godsdienst van India te blijven. Het zuiden was al die tijd dominant-hindoeïstisch, omdat de invloed van de Maurya's er veel kleiner was geweest. Een andere nieuwe stroming was het christendom, dat volgens de overlevering in 52 n. Chr. door de apostel Tomas (een van de twaalf leerlingen van Jezus uit het Nieuwe Testament) naar Kerala was gebracht.

De Grieks-Bactrische koning Demetrius I viel India in 180 v. Chr. binnen tot zo ver als Pataliputta (Patra). Hij vestigde zo een Indisch-Grieks koninkrijk dat in sommige delen van India bestond tot aan het einde van de eerste eeuw voor Christus (10 n. Chr.). Het boeddhisme kwam tot bloei onder de Indisch-Griekse koningen, en sommigen suggereren dat hun invasie van India ondernomen was met de intentie steun te geven aan het Mauryaanse rijk en om het boeddhistisch geloof te beschermen van de religieuze vervolging door de Sungas (185 - 73 v. Chr.)

Een van de meest beroemde Indisch-Griekse koningen is koning Menander, die regeerde van circa 160 tot 135 v. Chr. Hij bekeerde zich waarschijnlijk tot het boeddhisme en wordt in de Mahayana-traditie gepresenteerd als één van de grootste weldoeners van het boeddhisme, vergelijkbaar met Koning Asoka en de latere kushische Koning Kanishka. De munten van Menander dragen de tekst "Reddende Koning" in het Grieks, en "Grote Koning van de Dhamma" in Kharoshthischrift. Directe culturele uitwisseling lijkt aanwezig te zijn geweest door de dialoog van de Milinda Panha, tussen de Griekse koning Menander en de monnik Nagasena (circa 160 v. Chr.). Toen Koning Menander overleed, werden zijn overblijfselen opgeëist door de verschillende steden die onder zijn macht vielen. Er werden stoepas voor gemaakt, net als gedaan werd voor de historische Gautama Boeddha.

De Indisch-griekse koninkrijken werden geleidelijk overmand, en hun cultuur geassimileerd, door achtereenvolgens migrerende indisch-europeaanse nomaden van Centraal Azie, de indische Scythen en tenslotte de Yuezhi. De Yuezhi vestigden het Kushaanse rijk vanaf circa het jaar 12 voor Christus.

De Indo-Scythen waren een Indo-Europese Saka stam van de Scythen, die uit het zuiden van Siberië naar Bactria migreerden en van daaruit Sogdiana, Kashmir, Arachosia en Gandhara binnenvielen. Hun rijk hield stand tussen de 2^e eeuw v.Chr. en de 1^e eeuw n. Chr.

De Saken (Sai, Sakas or Scythen), waren uit hun woongebied Ili valley, direct ten noorden van de Tian Shan door de Yuezhi verdreven. Zij trokken na het passeren van de Khunjerabpas het gebied tussen Xinjiang and Noord-Pakistan binnen (ca. 176 v. Chr.). Vervolgens (ca. 145 v. Chr.) trokken de door ditzelfde volk uit Bactrië verdreven Grieken over de Hindoe Koesj naar het zuiden. 

Tenslotte drongen in de 1e eeuw v. Chr. de aan de Yuezhi verwante Kushans de Punjab binnen en stichtten in dit gebied het Kushan-rijk. De Yuezhi waren een Indo-Europese stam afkomstig uit Centraal-Azië. Hun rijk strekte zich op zijn hoogtepunt uit van Bactria in het tegenwoordige Afghanistan en Tadjikistan tot ver in de Gangesvlakte, misschien zelfs tot aan de Golf van Bengalen.

De Indo-Parthen (ook wel Pahlava's genoemd) versloegen een aantal locale heersers (waaronder de Kushana heerser Kujula Kadphises) in het tegenwoordige Afghanistan en Noord-Pakistan en beheersten daarna een tijd lang een deel van Gandhara. Nog later zou de Indo-Sassanide cultuur ontstaan door het mengen van de Indische cultuur met die van de Perzische Sassaniden.

Al de bevolkingsgroepen die vanaf het eind van de tweede eeuw voor Chr. het Indiase subcontinent binnenvielen kwamen er om te blijven. Ze zetten de plaatselijke autoriteiten en eerdere bezetters opzij en schiepen in het gebied rond de Indus vorstendommen van allerlei omvang en betekenis. De Saken bouwden een lucratieve handel op over land met Centraal Azië. De Grieken uit Bactrië bevorderden een maritieme handel tussen India en Perzië en Arabië. 

Zuidelijker heersten de Westelijke Kshatrapa's (35 - 405 n. Chr.). Dit waren Saka-heersers van een rijk in west-centraal India. Ze waren de opvolgers van de Indo-Scythen en tijdgenoten van de Kushana's in het noorden en de Satavahana's in het zuiden.

Tot het uiterste zuiden van het Indiase subcontinent zijn de indringers nooit gekomen. Gedurende de hele periode van beroering in het noorden bleef dit gebied zichzelf. De invloed van het Maurya-rijk was in het zuiden nooit groot geweest; zelfs  tijdens de regering van Ashoka kon het uiterste zuiden bogen op drie volledig onafhankelijke vorstendommen - Chola (oostelijke deel), Pandya (zuidelijkste punt, hoofdstad Madurai), Chera (Kerala, westelijke deel), de Kadamba's, de Westelijke Ganges-dynastie, de Pallava's en Chalukya's. Deze bleven onafhankelijk. Een aantal van deze rijken veroverde aanzienlijke gebieden van Zuidoost-Azië wat leidde tot de verspreiding van het hindoeïsme daar. Een boeddhistische dynastie, de Kalabhra's, onderbrak korte tijd de dominantie Chola's, Chera's en Pandya's in het zuiden.

India (544 - 1500)

Gemaakt: 22-08-05; laatst bijgewerkt: 18-09-07

colofon