3140 Germania Superior (50 v. Chr.  - 407)
 Germania in de IJzertijd; Europa in de tijd van de Romeinen (200 v. Chr. - 500 n. Chr.)

Klik hier voor de frame

Keizer Domitianus verhief in het jaar 90 de twee militaire gewesten langs de Rijn tot volwaardige provincies: Germania Inferior (met als hoofdstad Colonia Agrippina) en Germania Superior (met als hoofdstad Moguntiacum, het huidige Mainz). 

Het adjectief Inferior verwijst naar de ligging van de provincie ten opzichte van Rome en Germania Superior. Beide provincies waren grensgebieden van het Romeinse Rijk en maakten als zodanig deel uit van de limes. De provincies kenden veel versterkte plaatsen en er waren veel troepen aanwezig.

Germania Superior grensde in het westen aan Gallia Begica enGallia Lugdunensis, in het zuiden aan de provincie Raetia.
Al snel werd Augusta Teverorum (Trier) een belangrijk bestuurscentrum. In de eerste eeuw na Chr. was het al de residentie van de procurator, de keizerlijke magistraat, die verantwoordelijk was voor de financiële organisatie van Gallia Belgica en Germania Inferior en Germania Superior. Van de derde tot laat in de vierde eeuw werd de stad door vele keizers gekozen als residentie.

In de derde eeuw hadden de grensgebieden in Germanië en aan de Donau een eigen, verfijnde cultuur ontwikkeld, maar in de beroeringen van de derde en vierde eeuw richtten de barbaren uit het noorden onherstelbare verwoestingen aan.

Tijdens de Marcomannenoorlogen (167 - 169) werden de Marcomannen en Quaden door Marcus Aurelius langzaam maar zeker teruggedreven in de richting van de Donaugrens. 

Tijdens het bewind van keizer Caracalla, in 213, werden in Zuidwest-Duitsland voor het eerst de Alamannen gesignaleerd. Zij werden in 215 door hem tot staan gebracht.

Aan het eind van de derde eeuw consolideerde de toestand. Romeinse tegenoffensieven bleven zonder resultaat en de linie van de Boven-Rijn werd als nieuwe grens van het rijk versterkt. 

In 308 werd Valerius Licinius aangesteld als Augustus (opperkeizer) met de Donauprovincies als machtsgebied.

In 360 behaalde Julianus enkele spectaculaire successen tegen de Germaanse vijandelijke eenheden (Alemannen en Franken) die met een driemaal zo sterke strijdmacht bij Straatsburg Gallië waren binnengevallen en slaagde erin hen weer terug achter de Rijn te jagen.

In 364 werd Valentianus l uitgeroepen tot keizer. Terwijl zijn broer en medekeizer Valens (328-375) regeerde over de oostelijke helft van het Romeinse Rijk, bestuurde hij zelf het westen. Beide keizers namen op grotere schaal dan ooit te voren Germanen als officieren op in hun leger. Ca. 370 versterkte Valentianus wederom de Rijnlinie door nieuwe vestingwerken te bouwen tegen de Germaanse stammen en versloeg hij de Alamannen in het Zwarte Woud.

Gemaakt: 02-04-06

colofon