9151

Napoleon Bonaparte (1769-1796)

Jeugd op Corsica

Op 15 augustus 1769 zag de man, die de geschiedenis danig zou beïnvloeden, in Ajaccio op het eiland Corsica het levenslicht: Napoleon Bonaparte. Zijn ouders gaven hem eigenlijk de naam Napoleone, die hij later veranderde in Napoleon.

Corsica was een klein eiland en de meeste mensen waren onontwikkelde boeren. carlo Bonaparte, Napaoleons vader, was verwant aan een familie, welke had behoord tot de adel van Toscane.

De afkomst van Napoleon is niet helemaal zeker, de een zegt uit het huis van de Gibellijnen, een ander zegt dat hij zeker "Latijns" is, wat ook zijn constructieve houding zou verklaren, die rechtstreeks van de grote bouwer, G.J. Caesar, zou komen. Wat in ieder geval wel zeker is, is dat Napoleons vader, Carlo Bonaparte, een advocaat is in Ajaccio. Hij is de vierde in het gezin (tweede zoon), en vernoemd naar een neef, die was gevallen in de Corsicaanse vrijheidsstrijd tegen de Fransen. 

Rechts: Carlo Bonaparte, de vader Napoleon Bonapart

Napoleon heeft een vrij normale jeugd gehad, met zijn broertjes en zusjes. In 1778 verhuist de familie Bonaparte naar Frankrijk, waar Napoleon een gedegen opleiding krijgt. Hij leert Latijn, aardrijkskunde en geschiedenis. Hij krijgt zelfs schrijfles, waar helaas weinig van is blijven hangen, aangezien hij op latere leeftijd zelfs zijn handtekening gedeeltelijk door een ander liet schrijven (het moeilijkste gedeelte wel te verstaan). Het verhaal klopt dat Napoleons eeuwige haast om zo gauw mogelijk te komen waar hij wilde zijn, maar niet met de feiten. 

Links: Ouderlijk huis van Napoleon Bonaparte

In het leger

Als hij volgens zijn vader genoeg geleerd heeft, mag hij in 1779 naar de militaire academie in Brienne. Een vriend van Napoleons familie, de graaf van Marboeuf, stelde hem daartoe in staat.. Napoleon was een buitengewoon goede leerling, hij was goed in wiskunde en hield van geschiedenis en aardrijkskunde. Hij had een erg goed geheugen. Omdat Napoleon zo goed in wiskunde was, werd hij naar de artillerieschool in Parijs gestuurd. De wiskundeleraar vond dat hij de meest intelligente leerling was die hij ooit had gehad. Nog tijdens die opleiding sterft Napoleons vader, en krijgt hij de volledige verantwoordelijkheid over zijn familie te dragen. Ondanks die zware last slaagt hij in 1785 op zestien jarige leeftijd voor zijn examen en verlaat hij de school als tweede luitenant en werd hij aangesteld bij de artillerie van La Fère. Dit was het begin van zijn wonderbaarlijke carrière als een van de grootste militaire leiders van zijn tijd. Dit gebeurde in 1785, toen Napoleon 16 jaar was.

Rechts: Ouderlijk huis nu

In die dagen leken de kanonnen helemaal niet op de nauwkeurige stukken geschut van tegenwoordig. Ze schoten met kartetsen. Deze blikken bussen, te vergelijken met granaten van nu, bevatten een aantal kleine balletjes zo groot als een golfbal die na het afvuren alle kanten opvlogen. Zo konden we met één schot heel veel mensen doden of verwonden. Hij krijgt een aanstelling bij het regiment in Valence (Zuid Frankrijk). Na een jaar gaat hij met verlof terug naar Ajaccio, zijn geboorteplaats. Zijn verlof duurde wat langer dan gepland; wegens ziekte moest hij zijn verlof tweemaal laten verlengen, zodat hij pas in 1788 terug kon keren naar zijn regiment, dat inmiddels naar Auxonne was overgeplaatst. Zijn periode als jong officier werd gekenmerkt door grote armoede. Hij had amper een cent om van te leven. Om zijn moeder te laten geloven dat alles nog goed met hem was, schoof hij zijn ellende op het werk en schreef haar: "Werken en nogmaals werken is al wat ik tot mijn ontspanning kan doen. Maar één keer in de acht dagen kan ik uit gaan. Ik slaap heel weinig sinds mijn ziekte. Om tien uur ga ik naar bed, om vier uur ben ik weer op. Ik eet maar één keer per dag. Hierbij vergeleken maak ik het nog goed.

Rechts: Napoleon op jonge leeftijd

In 1789 vroeg hij opnieuw verlof aan en vertrok weer naar Ajaccio. In die periode begon in Parijs de Revolutie. Napoleon, zelf fervent aanhanger van de ideeën van J.J.Rousseau, was in die periode vaak te vinden op plaatsen waar de Revolutie verkondigd werd. Pas in 1791 keerde hij weer terug naar Frankrijk, waar hij de zorg van zijn jongere broertje Louis op zich nam. Net in januari teruggekomen, gaat hij in oktober weer met verlof naar Corsica. Doordat zijn oom Lucien was overleden, kwam er een kapitaal vrij, waardoor de Bonapartes stemmen voor zich konden kopen. Daardoor werd Napoleon benoemd tot luitenant-kolonel van een bataljon van vrijheidsstrijders. Hierdoor had Napoleon geen zin om na zijn verlofperiode terug te keren naar zijn regiment. Hij schreef een brief naar de Commissaris van Oorlog in Valence, waarin hij de situatie uitlegde. De regering zag er wel voordeel in, een Fransgezinde op Corsica, maar Napoleons kolonel dacht daar anders over en schrapte hem van de officierslijst. Napoleon had zijn baan verloren.

Om voor zijn familie te kunnen zorgen en om zelf te overleven, zocht Napoleon weer een baan in het leger. Omdat er een schreeuwend tekort was aan officieren, was er zeker wel interesse voor dit kleine mannetje. Hij werd aangenomen als artillerie-officier, in de nabijheid van Toulon, die tegen de revolutie rebelleerde en diende als Spaans-Engelse aanvalsbasis.

Links: Napoleon (1792)

Napoleon had er al vanaf het begin op aangedrongen dat de kanonnen op een heuveltop zouden worden opgesteld, waarvandaan de gehele haven zichtbaar was. De kanonnen werden naar de heuveltop gebracht en Napoleon liet vuurpotten neerzetten, waarin de kanonskogels roodgloeiend werden gemaakt. Toen men met deze kogels begon schieten, verlieten de Engelse schepen de haven van Toulon, waar zij voor anker lagen en kon de stad door de Franse troepen  worden ingenomen (18 december 1793). Bij zijn meerderen maakte Napoleons optreden grote indruk en resulteerde in het driemaal verhogen van zijn rang in enkele maanden, tot brigadier-generaal. 

Rechts: de haven van Toulon

Zijn toekomst leek verzekerd rooskleurig te worden, tot 27 juli 1794: de val van Parijs en er een eind kwam aan het bewind van Robespierre en zijn aanhang. En omdat Napoleon ook tot zijn aanhang behoorde, werd hij al snel gearresteerd. Maar hij werd al snel weer vrijgelaten en in zijn oude rang verheven. Hij kreeg de leiding over een voor Frankrijk zeer belangrijke veldtocht, namelijk die naar Italië. Vlak voor zijn vertrek huwde Napoleon met Josephine de Beauharnais.

Rechts: Josephine de Beauharnais

Napoleons veldtocht in Italië (1796-1797)

Gemaakt: 04-03-04

colofon