9110
Frankrijk (oktober 1795 - september 1799)
|
9110 |
Frankrijk (oktober 1795 - september 1799) |
|
 Frankrijk (1794 - 1795) |
 |
Het Directoraat (oktober 1795 - november 1799)Tijdens het Directoraat, waarin Barras en Carnot de meest vooraanstaande leden waren, werden grote militaire en diplomatieke successen behaald gedurende de eerste twee jaren van haar bestaan. De winter van 1796-1797 bracht voor de arbeiders van Parijs slechts armoede, honger en koude, terwijl de gegoede burgerij zich vermaakte in luxe en overdaad. Op 5 oktober 1795 werd een koningsgezinde opstand in Parijs met kanonvuur neergeslagen door De koninkrijken hadden 30.000 man klaar staan om aan te vallen en de Conventie, zoals de Franse regering genoemd werd, beschikte slechts over 8000 man troepen. Maar Napoleon was hun aanvoerder. De koninklijken waren van plan de Sablons, een wapenopslagplaats, in te nemen. Ze stuurden een bataljon om beslag te nemen op de kanonnen, maar Napoleon was er het eerst. Hij kende geen medelijden. Toen de koninklijken verschenen, opende hij het vuur en honderden werden gedood. De overige vluchtten. ook op andere punten in Parijs, zoals op de beroemde Pont Royal, joeg Napoleon de koninklijken uit elkaar en verkreeg zo de dank van de Conventie. Zijn reputatie was nu gevestigd, maar hij wilde bewijzen dat hij meer kon dan enig ander Frans generaal. |
|
Hij kreeg het bevel over de troepen in Italië. Toen generaal Bonaparte in Italië aankwam, keken de oudere generaals minachtend neer op de magere jongeman, die de politici in Parijs over hen hadden aangesteld. Ze zouden spoedig van gedachten veranderen. Napoleon trof het Franse leger in een erg slechte toestand aan. De helft van de mannen droeg lompen en alle leden honger; geen van hen had de laatste maanden soldij ontvangen. Hij beloofde de soldaten allereerst dat hij ze naar een gebied zou brengen, waar ze alles konden krijgen wat ze nodig hadden. eer, roem en rijkdom zouden op hen wachten als ze de moed hadden er voor te vechten. Deze woorden gaven de soldaten nieuwe moed. Ze ontdekten dat deze man heel anders was dan hun andere generaals, die alleen maar tevreden waren als ze zich nergens om hoefden te bekommeren. Napoleon kon kortaf en bazig zijn tegen zijn generaals, voor zijn soldaten had hij echter altijd een vriendelijk woord. Hij begaf zich onder hen als een vriend, herinnerde zich vele van hun namen en en praatte met hen over hun gezinnen. Geen enkele generaal had zoiets eerder gedaan en de soldaten mochten Napoleon graag. Ze hadden bewondering voor zijn moed. Hij trok ten aanval tegen de Oostenrijkers die Noord-Italië bezet hielden. Tijdens deze Italiaanse campagne (maart 1796 - april 1797) bewees Napoleon zijn militaire en strategische kwaliteiten.Hij had geen groot leger, maar wist zijn soldaten te inspireren en was erg populair. Hij was de uitvinder van de propaganda en maakte gebruik van zijn overwinningen om een held te worden. In die tijd zijn veel liedjes en toneelstukken over hem gemaakt. In Parijs werd de straat waar hij woonde van Rue Chantereine veranderd in de Rue de la Victoire. Napoleon veroverde tijdens zijn veldtocht Lodi, Rivoli, Arcole, Milaan, Bologna en Florence. In de slag bij Lodi was het noodzakelijk een brug te bezetten. De bombardementen van de Oostenrijkers waren verschrikkelijk, maar Napoleon wist zijn kanonnen op de brug te krijgen en laadde ze zelf. Op 18 oktober 1797 tekende Oostenrijk de vrede van Campo-Formio. Na zijn militaire successen in Italië vatte Napoleon het plan om Egypte te veroveren om zo de Engelse handel met India te verstoren. Tussen 1797 en 1799 viel het Directoraat steeds meer in onmin uiteen, terwijl op het platteland de anarchie steeds verder om zich heen greep. Militaire nederlagen in de zomer van 1799 tijdens de Tweede Coalitie Oorlog deden het gewonnen terrein weer verloren gaan. Het Directoraat had niets tot weinig toegevoegd aan de verworvenheden van de Revolutie. Dit gebrek aan bestuurskracht maakte de weg vrij voor de staatsgreep van Napoleon in 1799. Gemaakt: 05-04-04 |
