|
9155 |
Frankrijk (1800 - 1802) |
|
 |
Voortzetting van de Tweede Coalitie Oorlog Al snel nadat Napoleon Bonaparte de macht in handen had gekregen, probeerde hij de betrekkingen met Engeland en Duitsland te verbeteren. Maar, toen zijn vredesbrieven onbeantwoord bleven, greep Napoleon gelijk naar de wapens. Eind april 1800 stak zijn veldheer Napoleon zelf ondernam een wederom een veldtocht naar Italië. Hij stak de Sint-Bernardpas over (14-16 mei 1800), maar moest daarna met zijn leger om Ford Bard heen trekken, omdat het te goed verdedigd was. Hierbij moest wel het grootste gedeelte van de artillerie worden achtergelaten. Pas later kreeg hij er weer een paar kanonnen bij; tot 12 juni 1800 had hij met zes Franse en een paar Oostenrijkse stukken rondgetrokken, tegen de ruim 300 van de Oostenrijkse generaal De schitterende tocht van Bonaparte over de Grote St.-Bernard werd door de onder regeringstoezicht staande kranten opgehemeld. Masséna moest Genua overgeven (4 juni) en door het ingrijpen van Links: Napoleon tijdens zijn oversteek door de Alpen |
|
Slag bij Marengo (14 juni 1800) Bij Marengo kwam het tot een treffen tussen de beide legers van Napoleon en Melas. De slag tussen de Fransen en de Oostenrijkers speelde zich af in twee fasen. In de eerste fase van de strijd leden de Fransen een nederlaag, maar uiteindelijk werd de strijd toch door hen gewonnen. |
 |
|
|
Deze overwinning was te danken aan het ingrijpen van  Desaix, die eerder door Napoleon er op uit was gestuurd met een paar duizend man en tijdens de strijd terug werd gehaald. Als hij halverwege de middag aankomt op het slagveld, krijgt het staande Franse leger weer nieuwe moed en met de versterkingen erbij weten ze de Oostenrijkers terug te slaan. |
Desaix zelf werd in het gevecht onmiddellijk door een kogel in het hart getroffen, hij heeft deze overwinning van Frankrijk met zijn leven moeten betalen. De slag bij Marengo is onder historici zo bekend geworden, omdat er in de verslagen ervan veel gerommeld is, voornamelijk door Napoleon zelf, die natuurlijk niet in de verslagen wilde zien, dat het leger bijna was verslagen door een fout van hun leider. Napoleon had namelijk Desaix er op uit gestuurd, terwijl al een groot gedeelte van het leger op expeditie was.
Vrede met Rusland en EngelandBij de hierna volgende wapenstilstand van Alessandria (15 juni) moesten de Oostenrijkers Lombardije en Piemonte ontruimen. In het noorden dwong Moreau de wapenstilstand van Parsdorf (15 juli) af en forceerde ten slotte de trage vredesonderhandelingen door zijn overwinning bij Hohenlinden (3 december). Na de toen volgende Vrede van Lunéville (9 febr. 1801) met Oostenrijk sloten ook Napels, Rusland en Portugal vrede. Door deze successen steeg de populariteit van Napoleon bij het volk nog meer, een populariteit die nog groter zou worden, als ook met de laatste vijanden van Frankrijk: Engeland en Rusland, een vredesakkoord gesloten kon worden. Met Rusland was Napoleon al een tijd in onderhandeling en die vrede werd dus al snel gesloten. |
|
Het verlies van zijn bondgenoten, binnenlandse moeilijkheden, maar ook militaire successen als de verovering van Malta en de overwinningen tegen de Franse expeditiemacht in Egypte maakten Engeland ook geneigd tot vrede, die 27 maart 1802 te Amiens werd gesloten. Turkije kreeg Egypte terug, Malta werd aan de Johannieterorde beloofd, maar nimmer afgestaan. Engeland restitueerde de Bataafse koloniën, behalve Ceylon. De Ionische eilanden werden onafhankelijk. Engeland kwam echter in het voordeel, doordat in de nacht van 23 op 24 maart van dat jaar tsaar Rechts: Napoleon geschilderd door David; het portret is nooit afgemaakt |
 |
|
Engeland helde toch ook steeds meer over tot vrede, vanwege een sterk verslechterende economie. Egypte en Malta werden teruggegeven aan de ‘rechtmatige eigenaar' (respectievelijk Turkije en de orde van St. Jan) en ook met Rusland werd vrede gesloten. Op 25 maart 1802 werd eindelijk de vrede met Engeland (de vrede van Amiens) gesloten.
Gemaakt: 14-10-05 |
