Meriniden (Marinieden) - dynastie (1269 - 1465)

De Meriniden waren Zenata-Berber nomaden in het steppengebied van Oost-Marokko langs de grens met Algerije. Abd al-Haqq l (1195 - 1217) was de eerste Meriniden sjeik. Na de slag bij Las Navas de Tolosa waarbij het leger van sultan Mohammed III al-Nasir door de verenigde legers van Alfons VIII van Castilië, Peter II van Aragón en Sancho III van Navarra

Geleidelijk aan gingen de Meriniden ook stedelijke centra in het gebied besturen, in 1248 veroverden ze Fes en in 1269 slaagden zij erin om Marrakech te veroveren
De dynastie van de Meriniden werd echter gekenmerkt door interne twisten en halfslachtig bestuur. Ze zijn ook nooit zo machtig geworden als hun voorgangers. Onder de Meriniden heeft Marokko definitief haar aanspraken op de oostelijke delen van de Maghreb en Spanje opgegeven.

Het volk kon opgelucht adem halen. Abu Youssef Yaqub el-Marinid was een man die, nadat hij de laatste Marinid Idris het paradijs had in geholpen, zijn volk vrij liet in hun geloof. Sommige van de mensen die onder de Meriniden waren gevlucht, keerde terug naar Marokko. Moslims, joden en christenen werden beschermd tegen iedere fanaat die hen vanwege het geloof lastig viel. De daarop volgende 14de eeuw beleefde Marokko haar ´Gouden Eeuw´. Niet alleen Fez, de hoofdstad van de Meriniden, maar ook andere Marokkaanse steden werden door hen opgeluisterd met prachtige bouwwerken.

Marokko speelde gedurende de Middeleeuwen een belangrijke rol op het Iberische schiereiland. Grote delen van Andalusië maakten lange tijd deel uit van het Marokkaanse rijk. Daarnaast vervulde Marokko een spilfunctie in het handelsverkeer tussen zwart Afrika en Europa. Na 1400 deden zich enkele belangrijke veranderingen voor. 

Het absolute hoogtepunt in de geschiedenis van dit land, een tijdperk vol luxe, nieuwe ideeën en bloeiende nationale en internationale handel. Bijna twee eeuwen lang heersen de Meriniden. In 1415 bezette Portugal de haven van Bab Sebta (Ceuta). 1471 werd Chechaouen gesticht door Moulay Ali ben Rachid.

Onder de Meriniden konden de joden hun geloof weer openlijk belijden. Omdat de islamitische bevolking echter herhaaldelijk plunderingen en moordpartijen aanrichtte onder de joden, lieten de Merinidenvorsten een speciale buurt voor hen bouwen, omringd door muren. Deze afgeschermde wijk, die naast het paleis lag en mellah werd genoemd (Arabisch voor 'zout'), omdat de buurt vroeger dienst had gedaan als opslagplaats voor zout, vond in de daaropvolgende eeuwen navolging in de meeste Marokkaanse steden.

Meriniden-dynastie (1269 - 1465)

De Chellah, de necropolis (dodenstad) van de Meriniden staat op de plek waar in de Romeinse oudheid de stad Sala lag.
Deze welvarende stad werd in de 9de eeuw verlaten, waarna de bouwwerken tot ruïnes zijn vervallen.

toegangspoort tot de Chellah

De Meriniden-dynastie hield stand, alhoewel afgezwakt door interne strijd rond de opvolging en veroveringstochten door de Portugezen, tot in het jaar 1465, toen sultan Abu Mohammed Abd Al-Haqq (Abdalhaqq) de keel werd doorgesneden tijdens een opstand in Fez.

Marokko (1472 - 1554)

Gemaakt: 01-10-05; laatst bijgewerkt: 21-01-09

colofon