In 1155 droeg Paus Adrianus IV, de enige Engelse paus ooit, het oppergezag in Ierland over aan Koning Hendrik II van Engeland. Volgens deze pauselijke bul was de Engelse koning voor Ierland de plaatsvervanger van de paus (“Lord of Ireland”). In werkelijkheid werd het oppergezag in Ierland nog steeds betwist door rivaliserende provinciale koningen en was er nog steeds een Hoge Koning.

Toen een van de laatste Hoge Koningen, Muirchertach MacLochlainn, nadat hij een eed had gebroken, vermoord en opgevolgd werd door Ruaidrí Ua Conchobair (Rory O'Connor), had dit tot gevolg dat zijn bondgenoot Diarmait Mac Murchada (Dermot McMurrough), koning van Leinster, zijn koninkrijk verloor aan Ua Conchobair. Mac Murchada vluchtte hierop naar Engeland en vroeg Hendrik II om hulp om zijn koninkrijk te heroveren. Hij kreeg toestemming van Hendrik om Normandische en Welshe troepen te rekruteren. In 1169 landde hij met Normandische, Vlaamse en Welshe troepen in Wexford en wist al snel zijn koninkrijk te heroveren. Met hulp van Richard de Clare, graaf van Pembroke, veroverde hij ook Dublin en Waterford. De Clare, bijgenaamd "Strongbow", trouwde met de dochter van Mac Murchada en werd diens erfgenaam.

Hendrik II, vrezend voor een rivaliserend Normandisch koninkrijk in Ierland, nam het heft in eigen hand en viel in 1171, gesteund door de autoriteit van de bul Laudabiliter, het land binnen. Hendrik gaf zijn Ierse bezittingen, de Heerlijkheid Ierland, waaronder The Pale, aan zijn jongste zoon, Jan zonder Land. Toen deze onverwacht koning van Engeland werd viel de Heerlijkheid direct onder de Engelse kroon.

De Heerlijkheid Ierland (Engels: Lordship of Ireland) viel direct onder de Engels kroon en bleef  in stand tot 1541.

De Normandische baronnen hadden na de invasie de controle over een groot deel van het eiland, waaronder de hele oostkust. Door een aantal factoren, waaronder een verdeel-en-heerspolitiek van de Engelse kroon, die meer invloed wilde, het verdelen van domeinen in kleinere delen (zo werd Leinster in vijven gedeeld en ontstonden Kildare, Laois, Carlow, Kilkenny en Wexford) en de komst van de Zwarte Dood in 1348, werd hun invloed minder. Alleen The Pale stond nog steeds onder directe invloed van Engeland, daarbuiten namen veel Normandische heersers de Keltische gebruiken en taal over. Ze gingen bekend staan als de Old English, soms Hiberniores Hibernis ipsis ("Ierser dan de Ieren zelf").

gemaakt: 12-06-08

colofon