Onder de drie Berber dynastieën (de Almoraviden, de Almohaden en de Mariniden) kwam Marokko tot grote bloei. Opvallend is dat alle drie de dynastieën hun oorsprong vinden in de periferie van het Rijk: de Almoravieden ver in de Sahara, de Almohaden in de bergen van de Hoge Atlas en de Marinieden in de oostelijke steppen langs de grens met Algerije.

Een nomadenstam uit de westelijke Sahara slaagde erin zijn macht in snel tempo uit te breiden. In 1060 stichtten zij Marrakech als de nieuwe hoofdstad van het Almoravidische rijk, dat zich op zijn hoogtepunt uitspreidde van Noord-Spanje tot aan de Sahara.
Voor het eerst in de geschiedenis van de islam waren de heersers van een groot islamitisch rijk niet van Arabische oorsprong. De Berbers hadden duidelijk gemaakt dat zij de vitale kracht waren in deze regio. Marrakech was hun hoofdstad. De nieuwe hoofdstad zou vanaf nu de rivaal zijn van Fès, dat altijd een meer Arabisch karakter heeft behouden.

De Almoraviden (1056-1147)

De Almoraviden (Morabets) waren koene strijders. De stichter van deze dynastie maakte Marrakech tot zijn hoofdstad. Toen de Spaanse koning probeerde de Andalusische gebieden te veroveren stak Youssef ben Tashufin naar het Iberisch schiereiland over om in 1086 koning Alfonso VI van Castilië en León te Sagrajas (Zalaca) te verslaan.

Youssef ben Tashufin (1073-1106)
Ali ben Youssef ( 1106-1142)
Tashufin ben Ali ( 1142-1146)
Ibrahim ben Tashufin ( 1146)
Ishaq ben Ali ( 1146-1147)

De Berbers bleven een belangrijke rol spelen, in het midden van de 11de eeuw ontstonden er onder de Berbers sekten die de islam een nieuwe strijdbaarheid gaven. 

Het rijk van de Almohaden (1147 - 1269)

Gemaakt: 26-10-07

colofon