3682

Britse eilanden (1016 - 1042)

Britse Eilanden (900 - 1000)

Na de moord op de in Engeland wonende Denen op 13 november 1002 nam Sven Tveskägg (Svein Forkbeard, Svend Gaffelbaard), de koning van de Deense Vikingen, op vreselijke manier wraak voor deze misdaad door jaar in jaar uit nieuwe plundertochten te ondernemen, die werden gevolgd door kolossale afpersingen. Met hem mee kwam de latere Noorse koning Olaf Haraldsson, die na zijn dood de naam Olaf de Heilige kreeg. Tenslotte moest Aethelred vluchten en werd Sven Tveskägg koning van Engeland (1013). Aethelred vluchtte daarop naar Normandië.

Na de dood van Sven Tveskägg (1014) zette zijn zoon Knut (Knoet) de krijgstochten in Engeland voort. Van 1015 begon deze een groot offensief tegen de Angelsaksen.  Athelred wist zijn troon te heroveren.
Na de dood van Aethelred (april 1016) sloot zijn zoon Edmund ll Ironside met Knut een overeenkomst. Knut huwde met Emma, de weduwe van Aethelred. Edmund werd niet door alle Angelsaksen als koning erkend. Hij zette de strijd tegen de Denen met succes voort, maar na een nederlaag in de slag bij Ashington (18 oktober 1016), moest hij al het land ten noorden van de Theems aan Knut prijsgeven. 
In 1017 overleed Edmund, wellicht vermoord door Edric Streona, waarna Knut geheel Engeland veroverde.
Knut (Canute) de Grote (1018 - 1035), volgde in 1018 zijn broer Harald op als koning van Denemarken. In zijn wetten heeft hij een indrukwekkend monument nagelaten. Tot de belangrijkste kenmerken zijn wetgeving behoort dat zij de verschillende maatschappelijke klassen voor de wet nagenoeg gelijk stelde.

Engeland (1042 - 1100)

laatst gewijzigd: 27-02-02

colofon