| 3062 | Sardinia (Sardegna) in de Bronstijd (1800-800 v. Chr.) |
|
 Sardinia in de Prehistorie; Europa in de Bronstijd |
|
Rond 1800 v.Chr. arriveerde er een nieuwe groep bewoners, waarschijnlijk van het Iberisch schiereiland. (Tartessiërs ?) Dit volk liet vele grote verdedigbare stenen torens na die nuraghi genoemd worden. Nuraghi zijn ook teruggevonden op de Balearen en op Corsica. Dat zou erop wijzen dat het Nuraghi-volk dat op Sardinië leefde met hen verwant was. In grootte variëren deze van één tot drie verdiepingen en werden omringd door een dikke ringmuur. Ze werden gebouwd van enorme blokken steen, opgesteld in rijen en in de vorm van een afgeknotte kegel, die een hoogte van 22 meter konden bereiken. Bovendien stonden de vele torens met elkaar in verbinding wat uiteindelijk resulteerde in een versterkte vesting met een eigen karakteristieke plattegrond: een driehoekige vorm zoals de Santu Antine of een vijfhoekige vorm bij Barumini. |
 |
|
Een nuraghe was in feite een bouwwerk voor het dorpshoofd en tevens een schuilplaats voor de bevolking als er gevaar dreigde. Er zijn ca. 6500 nuraghi op het eiland bewaard gebleven. Vaak lagen er enkele tientallen hutten tegen de ringmuur aan. De interessantste en compleetste nuraghe van Sardinië is de "Nuraghe Su Nuraxi" in Barumini van ca. 5e tot 6e eeuw v.Chr. Hier vind je zowel de eenvoudigste vorm, namelijk een toren van losse, gestapelde rotsblokken, als de in een later stadium gebouwde torens. Deze stonden om de eerste toren heen en waren met muren aan elkaar verbonden. Rond deze torens werden in een nog later stadium nog meer torens gebouwd die onderling met muren waren verbonden. Rondom het bastion was een dorp gebouwd waarvan nog een vijftigtal ruïnes te zien zijn. Hoogstwaarschijnlijk dienden de nuraghen als vestingwerken, maar tot op de dag van vandaag bestaat er nog steeds geen sluitende theorie over hun functie. |
 |
Een aantal resten aardewerk, toebehorend aan de Nuraghe cultuur, zijn teruggevonden bij Punta di Coltellazzo bij het stadje Nora. Bovendien is er een nuraghe put (die nog niet is uitgegraven) met een reeks treden, die afdalen naar het water in de zuid-oosthoek van de thermen aan zee. Het is waarschijnlijk dat er een Nuraghe toren bestond waar nu de toren van Coltellazzo staat. De Nuraghe bouwwerken in het binnenland zijn daarentegen veel massiever: op het reliëf van Sa Guardia Mongiasa in de buurt van de stad zijn er resten van een kleine nuraghe te zien. Op 50 km afstand van Sassari, in het gebied van Torralba, verrijst de beroemde nuraghe van Santu Antine (San Costantino), één van de belangrijkste van de 7000 nuraghen die er op Sardinië te vinden zijn. |
|
De nuraghe van Santu Antine in de provincie Sassari is genoemd naar Santu Antine (San Costantino) maar de meest gebruikte, populaire benaming is : Sa Domo de su Re = het huis van de koning. De huidige hoogte is 17,50 meter (Barumini 14.10 meter). De oorspronkelijke hoogte was 21 meter en er waren 3 verdiepingen. Andere architectonische bouwwerken van de Nuraghen zijn : de templi a pozzetto = tempels bij bronnen en gewijd aan het water en de tombe dei giganti = de reuzengraven. Deze reuzengraven waren gemeenschappelijke graftombes en konden wel honderd graven herbergen. |
 |
 |
Verder hadden deze mensen grote graanvelden aangelegd en gebruikten ze het Sardinië gevonden tin voor het maken van bronzen wapens en gebruiksvoorwerpen. Uit deze tijd stammen ook handelscontacten met de Grieken die zelf geen tin bezaten. De latere nuraghe-periode wordt gekenmerkt door de vervaardiging van opmerkelijke bronzen beeldjes, die een gedetailleerd beeld geven van uitrusting en kledij in de eerste helft van het 1ste millennium v.C. Ook maakten de Nuraghi bronsplastieken en hadden zij in de Villanova-periode contact met de Etrusken.Bij de komst van de Romeinen is het Nuraghi-volk verdwenen. Bij de berg Tiscali vond men de overblijfselen van een nederzetting. Deze is in een enorme grot gebouwd en was vermoedelijk een vluchtplaats voor de Nuraghe bevolking. |
|
laatst bijgewerkt: 24-05-07 |