1701 De eerste bewoners van Zuid-Amerika
Mogelijk arriveerde een deel van de Homo Sapiens groep, die tussen ± 50 - 40.000 geleden in Australië terecht was gekomen, in het zuiden van Zuid-Amerika. Men leidt dit af uit de schedelmetingen die zijn verricht aan de in 1974 bij Belo Horizonte, 300 km ten noorden van Sao Paulo gevonden fossiele schedel Luzia, genoemd naar Lucie, de oudste mensachtige ooit gevonden.

Aanvankelijk nam men aan dat het hier ging om Aziatische rendierjagers die de "Beringia" bewoonden, die ± 11.000 jaar geleden via een toen bestaande landbrug tussen Azië en Alaska naar het oosten trokken, wegens het langzaam stijgende water en vandaar via een corridor tussen de smeltende gletsjers achter de grote prooidieren aan, naar het zuiden. Zij worden gezien als de voorouders van de Amerikaanse indianen. 
Antropologen namen aan dat Amerika op z’n minst 20.000 jaar geleden werd gekoloniseerd door indianen, die vanuit noord-oost Azië de Bering Straat overstaken en zo Noord-Amerika bereikten. De vondst van een in 1974 bij Belo Horizonte (300 km ten noorden van Sao Paulo) gevonden 11.500 jaar oude schedel van een 25-jarige vrouw heeft echter vraagtekens gezet bij deze veronderstelling. Deze schedel bezat namelijk geen mongoloïde trekken: ze was lang en betrekkelijk smal en had absoluut geen plat aangezicht met hoge jukbeenderen. De schedel van Luzia, zoals ze werd genoemd naar Lucie, de oudste mensachtige ooit gevonden vertoont veel meer overeenkomsten met moderne Australische en, in iets mindere mate, met de Afrikaanse mens. 

De schedel bezat geen mongoloïde trekken: ze was lang en betrekkelijk smal en had absoluut geen plat aangezicht met hoge jukbeenderen; een perfect negroïde gezicht. De metingen van honderden schedels die zijn gevonden wijzen op een verwantschap met de huidige inheemse Australiërs, de zwarte mensen van de aangrenzende eilanden. Die wonen daar al 60.000 jaar en hebben ca. 120.000 jaar geleden Afrika verlaten ( Moderne Mens) 

Eenzelfde resultaat bleek uit vergelijkingen met menselijke schedels uit min of meer dezelfde periode uit diverse andere regio's. Dit leidde tot een nieuwe hypothese omtrent de herkomst van de oudste bewoners van Zuid-Amerika. Mogelijk waren dit groepen mensen behorend tot de Homo Sapiens groep afkomstig uit het Stille-Zuidzee gebied die daar tussen ± 50 - 40.000 geleden terecht was gekomen. Trekkend van eiland naar eiland bereikte deze op een bepaald moment het Amerikaanse continent.
De schedel van Luzia vertoont veel meer overeenkomsten met moderne Australische en, in iets mindere mate, met de Afrikaanse mens. Eenzelfde resultaat bleek uit vergelijkingen met menselijke schedels uit min of meer dezelfde periode uit diverse andere regio's. 

Hoe hebben die oude Australiërs Zuid-Ameirka weten te bereiken? In een grot bij Kimberley in het noordwesten van Australië is een rotstekening gevonden met de oudst bekende afbeelding van een vaartuig: een kano met een grote boeg.  Zo'n boeg is niet nodig voor tochten op de kalme wateren, maar geschikt voor verre reizen op de oceaandeining. Aan de stijl te zien is de tekening zeker 17.000 jaar oud, mogelijk zelfs 50.000 jaar.. Archeologen denken dat de ongelooflijke prehistorische zeereis van Australië naar Brazilië niet bewust is ondernomen, maar per ongeluk, mogelijk door opeenvolgende generaties, die van het ene eiland naar het andere zijn gezeild en gepeddeld. 
Een andere aanwijzing voor de aanwezigheid van oorsponkelijk Australische aboriginals in Zuid-Amerika is gevonden op Vuurland. Dar zijn schedels gevonden die kunnen wijzen op afstamming van zowel mongoloïde (indiaanse) als negroïde (Australische afkomst. Hun rituelen en tradities komen overeen met die op de rotstekeningen in de Serra da Capivara. DNA-materiaal dat kan wijzen op Australische afstamming is gevonden bij de inmiddels ovelreden Christina Calderon. De theorie is dat aboriginals door de Indiaanse immigranten zijn aangevallen, goeddeels uitgeroeid en naar Vuurland zijn verdreven, waar ze in kleine groepen voortleefden. Vergeleken met die prehistorische zeereizen zijn de latere migraties van Micronesiërs naar de eilanden in de Stille Oceaan eigenlijk kinderspel. Laat staan de de expedities van de veel beschaafdere Inca's met hun beproefde vlotten van het Ttiticacameer in de Andes die Thor Heyerdaal veronderstelde.

De voorouders van de Indianen zijn de afstammelingen van de jagers/verzamelaars die ca. 20.000 jaar geleden het wild volgden over de landbrug tussen Azië en Amerika. Aangezien deze stammen zeer mobiel waren trokken ze steeds zuidelijker tot ze uiteindelijk het Amazone gebied bereikten. Vanuit de Amazone verspreidden ze zichzelf over heel Zuid-Amerika. Er waren honderden Indianenstammen die in een paar grotere etnische groepen zijn onder te verdelen, waaronder de Guaraní en de Tupi. 

Op dit moment leven er nog ca. 40.000 Guarani in Paraguay en het Guarani is een officiële taal, naast het Spaans. In Brazilië leven ongeveer 30.000 Guarani en hiermee zijn ze de grootste stam in dat land. Ook in het naburige Bolivia en Argentinië leven Guarani. De Guarani zijn een zeer spiritueel volk. Hoewel de stam verschillende subculturen kent, hebben ze allemaal dezelfde religie. In deze religie is land het allerbelangrijkste: land is de bron van al het leven en het is een gift van de "Grote Vader", Namde Ru. 

In ieder dorp staat een gebedshuis en in ieder dorp is er een religieuze leider, de "cacique", wiens autoriteit meer op prestige is gebaseerd dan op formele macht. De Guarani geloven dat de ziel na het overlijden rust vindt in het "Land zonder kwaad" . Door de eeuwen heen hebben talrijke Guarani grote reizen ondernomen in een poging bij leven het "Land zonder kwaad" te vinden . Guarani is ook de munteenheid van Paraguay.

In de Serra Da Capivara (noordoost Brazilië) zijn schedels gevonden van wel 50.000 jaar oud - schedels die eveneens niet de mongoloïde trekken vertonen van de uit Azië afkomstige, latere immigranten. Er zijn grottekeningen gevonden van reusachtige gordeldieren, die lang voor de komst van de indianen al waren uitgestorven. 

Sporen van de eerste immigratiegolf zijn ook gevonden in Chili. Daar werden  bij Monte Verde drie vuurplaatsen van 33.000 jaar oud en 26 stenen artefacten gevonden waarvan er in ieder geval zes door mensenhanden zijn vervaardigd. 

In 1998 werd aan de kust van Chili in Zuid-Amerika, een nederzetting gevonden, mogelijk eveneens afkomstig van de nakomelingen van de eerste immigratiegolf uit het Stille Zuidzeegebied. In deze nederzetting, waarvan de ouderdom net als die van Luzia gedateerd wordt op ± 9.500 v. Chr., werden gevonden: bewerkte stenen en benen werktuigen, resten van houten funderingen van tentachtige constructies van 25 m lengte, vuurhaarden, maalstenen voor het vermalen van planten, messen om vlees, huiden en planten te snijden, bola's en stenen voor slingers om te jagen, houten speren, verschillende plantaardige en dierlijke voedselresten en enkele voetafdrukken. 

In 1996 werden bij Monte Alegre in Noord-Brazilië rotstekeningen gevonden uit ± 9.000 v. Chr. 

8000 tot 6000 jaar geleden werd ook het Amazone-gebied (huidige Brazilië) bewoond. Schelpen, skeletten, houtskoolresten en aardewerk tonen de aanwezigheid aan van nederzettingen op de oevers van de Amazone-rivier nabij Taperinha, sommige waarschijnlijk zelfs zo groot als een stad. Grote hoeveelheden oud huishoudafval, bestaande uit resten van eetbare schepdieren duiden daarop. De gevonden skeletten waren robuust en groot als je ze vergelijkt met de huidige Indiaanse bevolking. Het is daarom nog niet duidelijk of deze mensen de voorvaderen waren van de Amazone-Indianen of een onbekend volk. Op de consumptie van vis en scheldieren gebaseerde samenlevingen hebben waarschijnlijk tot ongeveer 1500 v. Chr. in het Amazone-gebied bestaan. Daarna kwam de cultivering van eetbare wortels en werd vissen een nevenactiviteit. Uit die periode zijn aardewerk, rituele objecten van steen en de eerste pijpen voor het roken van tabak bewaard gebleven. Uit die tijd dateren de vondsten van Santarém.

Er zijn aanwijzingen dat tussen ± 7000 en ± 6000 v. Chr. de niet-Aziatische jagers in Zuid-Amerika plotseling zijn vervangen door mensen met sterk mongolide trekken. Niet bekend echter is op welke schaal dit is gebeurd. Wel weet men dat in Tierra del Fuego (Vuurland) mensen met niet-mongolide trekken tot in historische tijden hebben geleefd. 
Er zijn aanwijzingen dat dit ook het geval is geweest in Centraal Brazilië, waar de bevolkingsdichtheid erg hoog was. 

De archaïsche periode  7000 - 2000 v.Chr.
 In deze tijd begonnen groepen nomadische jager-verzamelaars gewassen zoals maïs, bonen en avocado's te verbouwen en dieren zoals honden en kalkoenen te houden. Jagen en vissen werden echter niet opgegeven en bleven een belangrijke rol spelen in het leven van de Midden-Amerikaanse volken. Het verbouwen van planten en het houden van dieren leidden ertoe dat men zich ging vestigen. Van het eind van de archaïsche periode tot het begin van de preklassieke periode ontstonden de eerste nederzettingen, bestaande uit groepen hutten van vergankelijk materiaal. In diezelfde tijd ontwikkelden zich religieuze concepten en culten die samen met de materiële cultuur de basis hebben gelegd voor de latere Midden-Amerikaanse beschaving.

Brazilië - De komst van de Portugezen

Gemaakt: 19-12-05; laatst bijgewerkt: 26-04-06

colofon