6024
Byzantijnse rijk (1328 - 1354)
|
6024 |
Byzantijnse rijk (1328 - 1354) |
|
 Byzantijnse Rijk (1204 -1328) |
|
De laatste twee eeuwen van het Byzantijnse rijk werden door het Huis van de Paleologen, de laatste keizersdynastie van het Byzantijnse rijk, beheerst. Ze regeerden over de staat van 1259 tot aan de bestorming van Constantinopel door de Ottomanen in 1453. Rechts: het embleem van de Paleologen met de dubbeladelaar: het linkse hoofd (westen) symboliseert Rome, terwijl het rechtse hoofd (oosten) Constantinopel symboliseert (reliëf van het oecumenisch patriarchaat van Constantinopel, Istanbul).
|
 |
Belangrijke keizers waren  Johannes VI Cantacuzenus ( 1347–1354), en Manuel II ( 1391–1425): cultureel tot hernieuwde bloei gekomen, maar financieel verzwakt, sociaal en religieus nutteloos in het geweer, tot wanhoop gedreven zowel door zijn dure Italiaanse bondgenoten als door opdringende jonge volken uit Oost en West, schrompelde het rijk langzaam ineen, tot het ca. 1350 door de Osmaanse Turken geheel uit Klein-Azië was verdreven en in Europa tegenover Bulgaren, Serviërs en Turken nog slechts Zuid-Thracië als achterland bezat. |
| Andronicus lll Palailogus Keizer van Byzantium (1328 - 1341) Hij was de de zoon van Michaël IX, die in 1320 was overleden. Zijn beleid vertraagde de ondergang van het rijk maar hij moest Macedonia afstaan aan de Serviërs en Klein-Azië aan de Osmanen. In eigen land wist hij de orde te herstellen. |
|
Na de dood van Andronikos lll in 1341 werd Johannes VI Cantacuzenus (Kantakouzenos) aangewezen als regent voor zijn zoon, de negenjarige Johannes V. Onder Andronicus II was Johannes Vl hofdignitaris geweest en onder Andronicus III militair bevelhebber. In datzelfde jaar (1341) riep Johannes Vl zichzelf uit tot keizer, wat aanleiding was voor een zesjarige burgeroorlog. Door de hulp in te roepen van de Ottomaanse Turken slaagde hij er in 1347 in Constantinopel binnen te trekken. Aldus had hij zijn rivaal uitgeschakeld, maar de Ottomaanse heerschappij had alweer een stap dichterbij gezet. Hij huwelijkte zijn dochter zelfs uit aan Orhan, zoon van Osman. Orhan zou snel Byzantijnse bezittingen op Europees grondgebied inpalmen. Door oorlogen met de Republiek Genua en de Serven en de daardoor ontstane zware financiële lasten voor zijn onderdanen nam zijn populariteit snel af. Toen Johannes V dan ook in 1354 Constantinopel binnentrok was het niet moeilijk hem af te zetten. Johannes Vl trok zich terug in een klooster, waar hij onder andere een geschiedenis schreef over de jaren 1320-1356, uiteraard vanuit zijn eigen standpunt. Rechts: |
 |
|
gemaakt: 01-09-03 |
