|
4052 |
Smolensk en Borodino |
 De Russische veldtocht
De tijd tikte door, Napoleon wist dat hij moest zorgen om vóór de winter uit Rusland te zijn, maar zonder oorlogsbuit terugkomen in Frankrijk was te vernederend. Op 13 augustus brak het leger op, voor een laatste mars naar Smolensk, waar twee Russische legers zich hadden verzameld. Op 15 augustus (zijn verjaardag) bereikte Napoleon de Dnjepr. Twee dagen later besloot hij in het spoor van de terugtrekkende Russische legers de stad Smolensk in te nemen. |
|
Napoleon had een mooie tactiek uitgedacht: de vijand voorbij marcheren, de linkervleugel omvatten en zo de terugweg naar Moskou afsnijden. Deze manoeuvre mislukte echter, door een paar factoren. De manoeuvre was er op berekend, dat Smolensk verdedigd zou worden. De Russen stonden inderdaad het Franse leger op te wachten en een bloedige strijd ontwikkelde zich, tot ‘s avonds laat. Rechts: Napoleon deelt orders uit in de slag bij Smolensk (17 augustus 1812) |
 |
Toen Napoleon de volgende dag de slachting wilde voortzetten, waren de Russische legers vertrokken, Smolensk achterlatende als een brandende fakkel. De hele stad lag vol met lijken en vele soldaten van het Franse leger stierven door vervuild water uit de bronnen van Smolensk. Napoleon besloot om toch door te gaan naar Moskou, om een groots succes te behalen. De weg van Smolensk naar Moskou was gemakkelijk en goed begaanbaar. De legers van Napoleon stonden dan ook al snel in Moskou. Het Russische leger, onder bevel van  Koetoezow, hield stand en de zo lang verwachte slag kon eindelijk beginnen. Voor de poorten van Moskou ontwikkelde zich de bloedige slag om Borodino, het dorp waar het gevecht zich afspeelde, die ternauwernood door de Fransen werd gewonnen. Van een zege was nauwelijks sprak, omdat de troepen van de tsaar kans zagen zich in goede orde terug te trekken. |
 |
| Een week later, op 14 september trok het leger van Napoleon eindelijk het verlaten Moskou binnen. Het was een shock voor Napoleon - en voor elke officier en soldaat - dat de stad Moskou kort na de bezetting door de kozakken in brand was gestoken. Dat de Russen hun stad zomaar prijsgaven kon hij niet geloven. Het vuur woedde dagen achtereen. De halve stad brandde af. Erger nog dan de brand, was dat de discipline van het leger tijdens het verblijf in de stad dramatisch verslechterde. Alle huizen, paleizen en kerken waren al voor de brand grotendeels leeg geplunderd. Officieren, manschappen en burgers, iedereen probeerde zo veel mogelijk buit te bemachtigen. |
|
In de smeulende puinhopen werd nog koortsachtig gezocht naar geheime bergplaatsen. Kelders werden opengebroken en leeggeroofd. Alles wat van waarde leek of wat maar even blonk en glinsterde, werd losgerukt en meegenomen. Binnen een paar dagen was Moskou grondig kaal geplunderd. Wijn en wodka vloeiden rijkelijk, zodat het leger in een constante staat van dronkenschap verkeerde. Rechts: brand van Moskou |
 |
|
Ondertussen wachtte Napoleon ongeduldig op een vredesgebaar van de tsaar. Napoleon verwachtte dat hij zich zou overgeven en een vredesakkoord wilde tekenen. Vijf weken wachtte hij op een diplomatiek antwoord van de tsaar dat er nooit zou komen. Generaal Armand de Caulaincourt, die verantwoordelijk was voor Napoleons persoonlijke veiligheid en die gedurende de hele veldtocht niet van Napoleons zijde week, werd uitgelachen toen hij de keizer waarschuwde voor het spoedig invallen van de winter. Ach, die Russische winter! Het was nog steeds prachtig weer, waar blijft die winter toch, vroeg Napoleon hem spottend. Toen het bericht van de tsaar steeds uitbleef, besloot Napoleon ten langen leste Moskou te verlaten. Het mocht geen "terugtocht" heten, het was een "voortzetting van het offensief in andere richting!".
Onder: Moskou |
 |
|
laatst bijgewerkt: 05-08-02; laatst gewijzigd 24-03-04 |
