Engeland (1760-1800)|
4331 |
Engeland (1800 - 1837) |
| Engeland (1760-1800) |
 |
In 1811 moest hij wegens zijn geestesziekte blijvend van zijn regeringstaak worden ontheven. Telkens als een ander voor hem de regering had moeten waarnemen, waren er twisten over de persoon van de regent ontstaan. De Whigs wensten de kroonprins, maar deze was voor de meesten onaanvaardbaar; uiteindelijk werd deze in 1811 toch regent. George zelf verwierf echter eerst nu de sympathie van zijn onderdanen.
|
 |
George IV August Frederik (Londen 12 aug. 1762 – Windsor 26 juni 1830), zoon van George III, koning van Groot-Brittannië en Ierland, tevens koning van Hannover van 1820 tot 1830, uit het Huis Hannover, schaarde zich na 1783 aan de zijde van de oppositie tegen zijn vader. In het geheim sloot hij een morganatisch huwelijk met de rooms-katholieke Maria Fitz-Lerbert, die reeds twee maal weduwe was. Toen dit – overigens ongelukkige – huwelijk bekend werd stuitte het op hevig verzet. Zijn vader dwong hem in 1794 te scheiden en in 1795 zijn nicht Caroline van Brunswijk te huwen. In hetzelfde jaar dekte het parlement de schulden van de ‘prince of pleasure’. Hoewel door zijn vader met geen enkel verantwoordelijk civiel of militair ambt bekleed, werd George in verband met de krankzinnigheid van George III in 1811 plotseling regent. De Whigs, die op zijn steun hadden gerekend, moesten weldra voorgoed het veld ruimen voor de Tories. |
| Onmiddellijk na zijn troonsbestijging stelde George een – mislukte – procedure in tot officiële scheiding van zijn gemalin. Hij bemoeide zich weinig met de politiek, alleen zorgde hij ervoor dat de koers in het algemeen uiterst conservatief bleef (verzet tegen iedere vorm van kiesrechtuitbreiding, hardnekkige pogingen de Emancipation Act tegen te houden). George had veel gevoel voor literatuur (hij waardeerde Jane Austen en Scott) en voor architectuur: hij begunstigde Nash en gaf grote opdrachten; zie ook Georgian style. |
 |
 Willem lV (1830-1837)
Voluit: Willem IV Hendrik (Londen 21 aug. 1765 – Windsor 20 juni 1837), koning van Groot-Brittannië en Ierland en koning van Hannover van 1830 tot 1837, uit het Huis Hannover, was de derde zoon van George III. Hij trad in 1779 als cadet in dienst bij de Britse marine en nam aan enige expedities actief deel. Omstreeks 1790 leerde hij de Ierse toneelspeelster Dora Jordan kennen, die hem later tien kinderen schonk. In 1818 trad hij in het huwelijk met Adelheid, prinses van Saksen-Meiningen. In 1827 werd hij admiraal, maar werd spoedig afgezet wegens eigenmachtig optreden. |
|
Door het overlijden van George IV werd hij op 28 juni 1830 tot de troon geroepen. Hij toonde door de benoeming van Grey en Russell tot ministers, dat hij bereid was aan de wensen van de Whigs tegemoet te komen, hoewel zeer aarzelend. De voorstellen om de Anglicaanse Kerk in Ierland in haar rechten te beperken, stuitten op zijn tegenwerking; hij benoemde zelfs een ministerie dat geen meerderheid had in het Lagerhuis: het was de laatste maal dat een Britse koning aldus ingreep. In Engeland volgde zijn nicht Victoria hem op, in Hannover zijn broer Ernst August. laatst bijgewerkt: 03-08-02 |
