| 1889 | Peru |
|
 Vice-koninkrijk Peru - Pizarro
|
 |
Peru is misschien wel het land waarmee men Zuid-Amerika het meest associeert. Hoge Andesbergen, oude Inca-ruďnes, lamas, condors die tussen de enorme rotsmassieven glijden, en de oorspronkelijke bevolking die in kleurige kledij door de straten loopt. Hiermee zijn trouwens nog niet alle aantrekkelijkheden van het land genoemd, want je vindt er ook het Amazone-regenwoud, woestijnen aan de kust, koloniale stadjes en de mysterieuze lijnen van Nazca. |
 |
Hoewel het land al eeuwen geleden door de Spanjaarden onder de voet werd gelopen (z. Vicekoninkrijk Peru), is een groot gedeelte van de bevolking toch nog steeds van indiaanse origine. Hiermee is het een uitzonderlijk land in Zuid-Amerika, waar de Spanjaarden in de meeste gevallen dermate hebben huisgehouden dat van de oorspronkelijke bewoners nog maar een klein aantal over is. |
|
Rond 1810 waaide het revolutionaire gedachtegoed en het onafhankelijkheidsdenken uit Europa over naar Latijns Amerika. De Creolen (blanke nazaten van Spanjaarden geboren in Amerika) leefden in steeds grotere onvrede met de bevoorrechte positie van de in Spanje geboren elite. Mestizos (half Spaans, half inheems) werden als tweederangsburgers beschouwd en de rechten van de inheemse en zwarte bevolking waren praktisch gelijk aan die van een slaaf. De Creoolse leiders (Bolívar, San Martín en Sucre) voerden een reeks revoluties aan tegen het leger van de Spaanse koning. De onafhankelijkheidsstrijd werd voornamelijk uitgevochten door mestizos, inheemse en zwarte soldaten, die er na de overwinning nauwelijks op voorruit waren gegaan. Op 28 juli 1821 riep Generaal San Martín de Peruaanse onafhankelijkheid uit in Huaura, een plaatsje ten noorden van Lima. Sucre bevestigde de onafhankelijkheid in de slag om Ayacucho, ten zuidoosten van Lima, op 9 december 1824. Simon Bolívar werd leider van de nieuwe republiek Peru (1824-1826). Na de onafhankelijkheid in 1821 werd de Peruaanse geschiedenis in de 19e en 20e eeuw gekenmerkt door een opeenvolging van caudillos (sterk autocratische leiders), militairen en dictators van verschillende politieke overtuigingen. Grensgeschillen met buurlanden Chili en Ecuador resulteerden in gewapende conflicten. Tot aan vandaag heeft het land honderd volksleiders gekend. Zesenvijftig van hen hadden een militaire achtergrond. Meestal kwamen zij via een staatsgreep aan de macht. Van 1864 tot 1866 voerde Peru oorlog met Spanje over de Peruaanse Gunao-eilanden. Spanje had namelijk één van deze eilanden bezet, maar daar was Peru het niet mee eens. In deze oorlog won Peru, mede dankzij de hulp van Ecuador, Bolivia en Chili. Peru heeft ook met Bolivia oorlog gevoerd tegen Chili tussen 1879 en 1883. Chili viel namelijk de kuststrook van Peru binnen en bezette de woestijn, waar veel kostbaar zout te vinden was. Peru verloor deze oorlog en moest twee provincies aan Chili afstaan. Gemaakt: 21-12-05 Laatst gewijzigd: 07-06-10 |