2802
Lucretia
|
2802 |
Lucretia |
|
 |
Het leger van  Tarquinius Sextus belegerde de stad Ardea (ca. 30 km ten zuiden van Rome). Omdat alle pogingen om de stad door bestorming in te nemen waren mislukt, besloot Tarquinius de stad door een beleg tot overgave te dwingen. Dat werd echter een langdurige geschiedenis en de soldaten verveelden zich dood. |
 |
|
Op een middag waren een aantal officieren te gast bij De zonen van de koning hadden weinig reden om trots te zijn op hun vrouwen: ze waren bezig een feest voor te bereiden, zich op te tutten of te luieren. Ook bij de vrouwen van de anderen was het niet beter. Nog bij één vrouw moesten ze langs. De vrouw van Collatinus, een verre neef van de koning. Collatinus woonde even buiten Rome en met z'n allen gingen ze op pad. Toen ze bij het huis van Collatinus kwamen, viel direct op hoe verzorgd en onderhouden alles eruit zag. Collatinus ging hen voor naar binnen. daar was een jonge vrouw aan het weven, terwijl de slavinnen druk bezig waren met het spinnen van wol of andere vrouwelijke bezigheden. Blij haar man te zien, sprong Lucretia op en omhelsde hem. ook heette zij de vrienden van haar man hartelijk welkom en haastte ich naar de keuken om de onverwachte gasten ene passend onthaal te bereiden. Direct werd Collatinus gelukgewenst en met algemene stemmen tot winnaar verklaard. Lucretia stak niet alleen in karakter en persoonlijkheid schril af bij de andere vrouwen, maar ook haar natuurlijke eenvoud en schoonheid had diepe indruk gemaakt. In het bijzonder op Sextus Tarquinius. Hij kon er niet van slapen en moest steeds aan haar denken, steeds weer zag hij haar voor zich. Hij hield het niet meer uit. Hij moest haar bezitten, al was het maar voor één keer. |
|
Een paar dagen later werd er tegen de avond op de deur geklopt van Collatinus' huis. Het was Sextus. Hij zei tegen de dienaar die opendeed dat hij een vriend was van Collatinus en pech had met zijn paard en niet meer voor de nacht in het kamp bij Ardea kon komen. Kon hij misschien hier overnachten?, vroeg hij. Natuurlijk ontving Lucretia de vriend van haar man gastvrij. Na het avondeten bracht Lucretia haar gast naar de logeerkamer en ging zelf ook slapen. In alle vroegte was Sextus naar Ardea teruggekeerd, ervan overtuigd dat niemand ooit iets zou vernemen van zijn schandelijke overwinning op een weerloze vrouw. Kort daarna meldde een dienaar zich bij Collatinus. "Lucretia vraagt of u direct naar haar toekomt en uw beste vriend meeneemt. er is iets ergs gebeurd. Samen met zijn vriend Brutus ging Collatinus meteen op pad. |
 |
 |
Toen hij thuis aankwam, zag hij dat ook zijn schoonvader met een vriend daar was. Zij troffen Lucretia in haar slaapkamer aan. Bij het zien van haar man barstte Lucretia in snikken uit en het duurde een tijdje voor ze tot spreken in staat was. Toen vertelde ze wat er die nacht gebeurd was. Ze eindigde haar verhaal met de woorden: "Denk niet dat ik bang ben voor de dood. Integendeel, maar voordat ik sterf wil de zekerheid, dat de ellendeling, die de eer van ons huis en de heilige gastvrijheid geschonden heeft, zijn gerechte straf zal krijgen." De vier mannen zwoeren haar dat plechtig. "Dank u", zei Lucretia. "Nu kan ik sterven, want ik kan met deze schande niet verder leven en met dit bezoedelde lichaam mijn man nog aanraken."Na deze woorden haalde ze ineens een dolk tevoorschijn, die ze onder haar kleed had verborgen en stak die in haar hart. Niemand had haar kunnen tegenhouden, zo snel ging het. Terwijl de anderen in diepe verslagenheid terneer zaten, stond Brutus op, pakte het bebloede mes, hield het omhoog en zei: Bij dit onschuldig bloed zweer ik, en ik roep de onsterfelijke goden tot getuigen aan, dat ik alles zal dien om de gehate familie Tarquinius uit Rome te verdrijven en voor altijd onze stad te verlossen van koninklijke dwingelandij". |
| Daarop gaf hij het mes aan Collatinus en vroeg hem om de eed te herhalen. Ook de beide anderen volgden zijn voorbeeld. Brutus, die zo dom en lomp had geleken, was een ander mens geworden. de anderen accepteerden automatisch zijn leiding en Brutus leek een geboren leider. Ze legden het lichaam van Lucretia op een baar en met z'n vieren droegen ze deze naar Rome. Tegen iedereen die ze tegen kwamen, vertelden ze wat er was gebeurd. Van alle kanten sloten zich gewapende mannen zich bij de stoet aan, want de haat tegen de Tarquiniërs was groot. Toen ze in Rome op het Forum aankwamen, waren ze al tot een aardig legertje aangegroeid. Brutus riep de bevolking op naar het Forum te komen. In groten getale gaven zij gevolg aan zijn oproep. Brutus nam het woord en eerst haalde hij nog eens alle schanddaden van de Tarquiniërs aan: hoe Tarquinius aan de macht was gekomen, hoe zijn vrouw Tullia, het lijk van haar vader vertrapt had. Daarna dat zijn zoons geen haar beter waren en hij vertelde wat Sextus had gedaan: kijk naar dit onschuldige lichaam van Lucretia, die voorbeeldige Romeinse vrouw. Wat zou er wel niet gebeuren als die Sextus ooit zelf koning van Rome werd? Na zijn woorden brak een geweldig gejuich los. Met grote instemming werd Tarquinius van het koningschap vervallen verklaard en werd hij met zijn hele familie voor eeuwig uit Rome verbannen. Tullia had zich al, zodra zij hoorde wat er op het Forum gaande was, ijlings uit de voeten gemaakt. |  |
|
Gemaakt: 23-03-03;laat bijgewerkt: 24-03-03 |
Sextus Tarquinius, de oudste zoon van de koning. Er werd flink getafeld en gedronken. Zó kwam het gesprek op vrouwen. Iedereen gaf hoog op over zijn eigen vrouw. Toen kwam er één met het voorstel: "Laten we ophouden met opscheppen met woorden. Laten we naar Rome gaan, bij onze vrouwen langs gaan en de feiten voor zich laten spreken. Dan kunnen we daarna beslissen wie de beste vrouw heeft en nog voor de nacht weer in het kamp terug zijn." Iedereen was het ermee eens en spoorslags reden ze met z'n allen naar Rome.