2913
Romeinse rijk (337 - 361)
|
2913 |
Romeinse rijk (337 - 361) |
|
 Romeinse Rijk (313 - 337) |
Nauwelijks had  Constantijn de Grote de laatste adem uitgeblazen (337), of er speelde zich binnen zijn familie een afschuwelijk drama af. Hoewel hij zelf een einde aan het systeem van Diocletianus had gemaakt en alle macht alleen in handen had gehouden, had hij verordend, dat de keizerlijke macht na zijn dood tussen zijn drie zoons: Flavius Julius Constantius ll (zijn oudste wettelijke zoon), Claudius Constantinus ll en Constans en zijn twee neven moest worden verdeeld. |
 |
 |
 |
| Constantinus ll |
Claudius Constantius ll |
Constans |
|
Nu hadden zijn zoons waarlijk weinig van de grote eigenschappen van hun vader geërfd, maar des te meer van zijn ontembare heerszucht. Aanvankelijk richtte die heerszucht zich tegen hun ooms en neven. Op drie jonge prinsen na werden allen uitgeroeid. Een van de gespaard geblevenen, een minderjarige zoon van Constantijns stiefbroer Julius Constantius, was de latere keizer Flavius Claudius Julianus, die sinds 337 in ballingschap leefde, o.a. bij bisschop Eusebius in Nicomedia.
Toen Constantijn de Grote in mei 337 was overleden was zijn oudste wettelijke zoon Constantius er snel bij om zoveel mogelijk macht te grijpen. Hij was waarschijnlijk degene die de drijvende kracht was achter het uitroeien van de halve mannelijke familie van Constantijn. In september datzelfde jaar verdeelde hij het rijk samen met zijn broers Constantijn II en Constans. Constantius kreeg het oostelijke deel (Egypte en Romeins Azië), met uitzondering van Thracië, Achaea en Macedonia, dat onder controle van Constans viel. Constans werd Augustus van Italië, Africa en Illyricum. Nadat Constantinus ll het rijk van Constans was binnengevallen en was verslagen, kreeg Constans zijn gebied in het westen (Gallia en Spanje) erbij. Als aanhanger van patriarch In 340 stierf Constantijn II, de oudste van de drie broers, nadat hij om het leven was gekomen in een slag tegen Constans bij Aquileia. In 350 werd ook Constans gedood, door een opstand van de Magnentius. Constantius was nu theoretisch keizer van het complete rijk. In 350 stootte |
|
Magnentius was nu Augustus van Italië, Africa en Illyricum (350-353). Magnentius was Brits-Frankische afkomst en was waarschijnlijk in Amiens geboren. Hij was heiden en opgeklommen tot legercommandant. Bij zijn poging zijn macht naar het oosten uit te breiden, werd hij door Constantius ll in september 351 bij Mursa in Pannonia verslagen en steeds verder naar het westen teruggedrongen, tot hij bij Lugdunum (Lyon) zelfmoord pleegde (353). Constantius ll was nu alleenheerser over het gehele Romeinse rijk.
onder: Romeinse munt van Magnentius met Christogram |
 |
 |
 Constantius ll Augustus van het Romeinse Rijk (353-361) Gallus (Caesar van het oosten) (351-354); Julianus (Caesar van Gallië, Brittannië en Spanje) (355-361)
laatst bijgewerkt: 06-09-03 |
Athanasius van Alexandrië bestreed hij de Arianianen, die door Constantius ll in de oostelijke gebieden werd begunstigd en in Africa de Donatisten. Door zijn wanbeheer werd Constans echter niet erg populair.
Flavius Magnus Magnentius in Autun