| 3945 | Hemelse paarden |
|
 Han-dynastie (206 v. Chr. - 220 n. Chr.) |
De informatie die keizer  Wu Ti van zijn gezant Chang Ch'ien had gekregen kwam nu goed van pas. Chang had in de verslagen van zijn laatste reis o.a. melding gemaakt van hele sterke 'bloed zwetende' paarden die gefokt werden in Fergana, een vruchtbaar gebied in het huidige Uzbekistan. Men geloofde dat deze paarden afstammelingen waren van bovennatuurlijke of hemelse paarden. Deze paarden waren lichter gebouwd, hadden een veel groter uithoudingsvermogen en waren veel wendbaarder dan de paarden waar de Chinezen over beschikten. Als ze zich inspanden raakten ze bedekt met een rood waas wat er als bloed uitzag. Alhoewel de geleerden het nog niet met elkaar eens zijn, denkt de meerderheid dat dit rode waas inderdaad bloed geweest is. Er is een klein soort parasiet die zich in het schoudergebied van de paarden onder de huid nestelt. Deze parasieten veroorzaken kleine zwellingen, die vooral bij inspanningen openbarsten en beginnen te bloeden.
Rechts: Hemels Paard (1ste - 2de eeuw n.Chr.) |
 |
| Wu Ti's eerste poging om deze paarden met goud van de koning van Fergana te kopen mislukte. Zijn gezant werd vermoord. Toen dit bericht Wu Ti bereikte werd hij woedend en besloot hij de paarden met geweld te laten halen. In 104 v.Chr. stuurde hij Li Guangli met een leger van 6.000 ruiters en voetsoldaten naar Fergana, maar deze werd verslagen en moest zich terugtrekken met de weinige overlevenden naar Dunhuang. De Keizer besloot nu tot drastischer maatregelen en vormde een reusachtig leger van 60.000 mannen, 30.000 paarden, 100.000 stuks vee en duizenden ezels en kamelen als lastdieren. In 102 v.Chr. vertrok dit leger, wederom onder leiding van Li Guangli. Deze keer konden ze Kokand de hoofdstad van Fergana innemen en met een groot aantal van de beroemde paarden terugkeren. Het is de Chinezen nooit zelf gelukt om dit soort grote sterke paarden in voldoende aantallen te fokken. Steeds weer hebben de Chinezen ze dus moeten importeren. Om een flinke ruiterij op te kunnen bouwen moet het aantal paarden dat ze vooral die eerste jaren hebben geïmporteerd aanzienlijk zijn geweest. Gedacht wordt aan minimaal 7.500 per jaar. In tegenstelling tot kamelen kunnen paarden geen dag zonder water en voedsel. Het zal niet eenvoudig geweest zijn om met zulke aantallen dieren vanuit Fergana over het Pamir gebergte en daarna langs de Taklamakan woestijn naar China te trekken. |
 |
Vermoedelijk is het huidige Akhal-Teke paard een rechtstreekse afstammeling van deze 'hemelse paarden'. 'Akhal' is de naam van een oase in Zuid-Turkmenistan en 'Teke' is de naam van een daar levend volk. Het paard wordt gekenmerkt door een lichte elegante bouw. Het heeft mooie bewegelijke oren, wijde neusgaten en grote sprekende ogen. De hals, het lichaam en de benen zijn lang en slank. De hoeven zijn klein met een dikke laag sterk hoorn. De weinige manen van het dier zijn kort. De huid is dun en bedekt met een fijne zijdeachtige vacht. De meest voorkomende kleur is goudachtig. |
|
Oorspronkelijk kwam dit dier uit de halfwoestijn. Het had daar een enorm uithoudingsvermogen ontwikkeld en een grote weerstand tegen sterke temperatuurswisselingen. Ook kon het met relatief weinig voedsel en water toe. De Teke hebben al deze eigenschappen verder ontwikkeld. Met maar drie maanden per jaar vers voedsel beschikbaar bedachten de Teke een speciale methode om voor de dieren te zorgen. Ze hielden ze in kleine groepjes vastgebonden aan staken en voerden ze met balletjes bestaande uit luzerne (alfalfa), gerst en schapenvet. Om hun vacht een mooie metaalachtige glans te geven dekten ze ze af met een deken. Deze paarden hechten zich zeer aan hun meesters en zijn argwanend tegenover vreemden. Eeuwenlang werd dit paard vooral gewaardeerd als strijdros. Grote leiders als Alexander de Grote en Darius hadden hun cavalerie uitgerust met dit paard.
Gemaakt: 25-08-05 |