| 2811 | Sicilië - Arabische tijdperk (827 - 1059) |
|
 Italië;  Sicilië - Vandalen en Byzantijnse overheersing (468 - 827) |
|
Na de dood van Mohammed in 632 veroverden de Arabieren in een hoog tempo grote delen van het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Sicilië werd vanaf 827 door de dynastieën van de Aghlabiden en de Fatimiden langzaam aan veroverd. In 827 veroverden zij de stad Mazara. Steeds werden de aanvallen herhaald en, ondanks de felle tegenstand van de eilandbewoners, viel in 831 Palermo en in 842 Messina in islamitische handen. Vele steden zouden volgen, en niet alleen op Sicilië. De Aghlabiden veroverden ook Malta en Sardinië en in 846 waren zij in Rome, een stad die zij plunderden. Het laatste Byzantijnse bolwerk, Syracusa, viel in 878. Onder Steeds meer Arabieren vestigden zich vervolgens op het rijke Sicilië. Sicilië werd een belangrijk cultureel deel van de Arabische wereld. Net als in andere gebieden die zij veroverden, legden de Arabieren extra belasting en zeer vernederende verplichtingen op aan andere geloven, de zogenaamde Dhimmitude. Dhimmitude is de status die de Islamitische wet, de Sharia, oplegt aan niet-moslims, voornamelijk Joden en Christenen (Sura 9:29). Daarom ging in de loop der generaties een groot deel der Dhimmies tot de islam over. De Arabieren maakten van Palermo hun hoofdstad. Palermo kreeg daardoor een oosters karakter, werd het een belangrijk centrum van onderwijs en kunst, het middelpunt van een bloeiende cultuur, samengesteld uit Romeinse, Arabische en Byzantijnse elementen, én de oogappel van de bezetters. De vruchtbare grond van Sicilië leverde katoen, suikerriet en citrusvruchten. Sicilië werd onder hun bewind een bloeiend gebied. In de zuidwesthoek van de kloostertuin van Monreale is een schilderachtig Moors fonteintje: een zuil met een bol van leeuwenkopjes, die water spuwen. |
 |
|
Gemaakt: 13-06-06 |
