640
Lepticididae
|
640 |
Lepticididae |
|
|
De Leptictididae (= "tere wezels") waren een van de vreemdste zoogdieren die ooit geleefd hebben. Zij renden of hopten op twee poten en waren samen met de hominiden en de kangoeroe's dus de enige zoogdieren die zich permanent op twee poten voortbewogen. De familie Lepticididae ontstond in het Laat Krijt (85 - 64 mjg.) en overleefde de meteorietinslag zoals de meeste zoogdieren. Er zijn vele species gevonden, waarvan drie in de Messelschaliën. Leptictidium tobieni is de grootste met iets minder dan een meter. Meer dan de helft daarvan is staart, dus het is evengoed een klein diertje. Uit gefossiliseerde maaginhoud weten we dat Leptictidium vooral insecten at, en soms kleine hagedissen, kikkers of muizen. In het Oligoceen (34 - 23 mjg.) stierf de Leptictidium en diens familie uit, doordat de regenwouden waarin ze leefden zich terugtrokken. Leptictidium was duidelijk een bosdier, en niet geschikt om op de open vlakte te leven. |
 |
 |
De Lepticidia waren carnivoren. Zij aten kleine hagedissen, kleine zoogdieren en ongewervelde dieren. Het dier kon 90 cm. lang worden (inclusief staart). |
|
Of Leptictidium zijn lange achterpoten gebruikte om te rennen of te springen of allebei, daar wordt nog altijd over gediscussieerd. Er zijn maar weinig zoogdieren die op twee poten vooruit kunnen komen, dus er is weinig vergelijkingsmateriaal. Zoogdieren met een kleine of zonder staart, zoals beren en de Hominiden, lopen rechtop, met de ruggengraat in de hoogte. De zoogdieren met een lange staart, zoals kangoeroe's en dus ook de Leptictididae houden hun rug meer parallel met de grond, net als vogels en de tweebenige dinosauriërs. De staart zorgt dan voor het evenwicht. In Duitsland zijn drie soorten van verschillende grootte goed geconserveerd, met zelfs resten van vacht en maaginhoud. |
