|
De basiliek San Lorenzo (gewijd aan de heilige martelaar Laurentius van Rome) is aan het eind van de 4e eeuw gebouwd buiten de oude Romeinse stadsmuren en ligt in de buurt van de restanten van een oud amfitheater. De primitieve kerk werd in het jaar 393 gewijd door  Ambrogio, bisschop van Milaan. Veel stenen en andere bouwmaterialen van het amfitheater zijn verwerkt in deze basiliek. Het gebouw is een centraalbouw met een koepel in het midden en vier torens. In die vorm doet het gebouw denken aan de Hagia Sophia in Istanboel. Zoals gebruikelijk voor die periode had het gebouw een matromeum, een balkon waar de vrouwelijke bezoekers plaats namen. Dit in nu gedeeltelijk verdwenen, net als de rest van het oorspronkelijke interieur.
De extreem oude basiliek is niet alleen van groot belang vanwege de kunstgeschiedenis maar ook vanwege de oude christelijke architectuur. De basiliek kan worden vergeleken met de San Vitale van Ravenna en de Aquisgrana kathedraal.
Aan het eind van de 4de eeuw en aan het begin van de 5de eeuw is de basiliek grondig gerestaureerd. Vandaag de dag zijn de stijlelementen, die in de 6de eeuw werden aangebracht, zoals de koepel, nog steeds zichtbaar. Nadat de originele koepel was ingestort, werd in de 16e eeuw de koepel in barokke stijl herbouwd
|
