4311 Bulgaren (500 - 800)
De Bulgaren waren waarschijnlijk van Turkse oorsprong, maar zijn later een Slavische taal gaan spreken. Zij verspreidden zich in de tweede helft van de 6e eeuw gelijktijdig met de Slavische volkeren over de Balkan en Oost-Europa (Slavische volksverhuizing). Helaas bestaan er hiervan maar weinig historische bronnen die iets over het verloop kunnen mededelen.

██ Het Groot-Bulgaarse Rijk (voor 650 n. Chr.). 

 

██ Het Donau-Bulgaarse Rijk (ca. 900).

Kubrat (584 - 681)


In 584 verenigden de Bulgaren zich onder hun nieuwe leider khan Kubrat. Na een jarenlang nomadisch bestaan te hebben geleid bouwden de Bulgaren onder zijn leiding een eigen staat op met afgebakende grenzen en een eigen administratief systeem en wetstelsel. Van grote invloed hierop was de cultuur van het Byzantijnse Rijk, met wie de Bulgaren toen goede relaties onderhielden. Het Groot Bulgaarse rijk (Groot Bulgarije) strekte zich uit van de rivier Kuban in het oosten, de rivieren Donets en Dnjepr in het noorden en westen tot aan de Zee van Azov en de Zwarte Zee in het zuiden. Kubrat streefde ernaar eenheid binnen zijn volk te bereiken. "Probeer deze bundel stokjes maar eens te breken", vroeg hij zijn vijf zonen. "Als je ze een voor een breekt, lukt het wel. Maar als je alle stokjes bij elkaar bindt, krijg je dat niet voor elkaar. Zo is het ook met onze stam. Onze kracht ligt in onze eenheid. Zolang we onze krachten tezamen bundelen, zal geen vijandig volk ons er onder krijgen."

In 679 breidden de Chazaren hun machtsgebied uit naar het westen, ten koste van de Bulgaren, tot aan de Koeban-rivier en de benedenloop van de Don. De Wolga-Bulgaren en een aantal Slavische volkeren, werden aan hen schatplichtig. 

Asparoech (Asparukh) (681 - 701)

Na de dood van Kubrat viel het Bulgaarse rijk van Kubrat vanwege de oorlog met de Chazaren  uiteen. Asparoech, volgens Byzantijnse bronnen de zoon van Kubrat, leidde een deel van de door de Chazaren uit hun woongebied verdreven Bulgaarse stammen naar het gebied ten westen van de Donau-delta, een gebied dat toen onder de heerschappij van Byzantium stond en Moesia heette. Daar legde hij de fundamenten van wat later het Donau-Bulgaarse Rijk. 

De Byzantijnen waren op dat moment in beslag genomen door een conflict met de Arabieren aan de zuidgrens van hun rijk. Na beslechting van het conflict keerde het Byzantijnse leger zich tegen de Bulgaarse indringers in hun provincie Moesia. Deze hadden tegen die tijd echter al een bondgenootschap met de Slavische volkeren aan de noordkant van de Donau weten op te bouwen en middels gezamenlijke inspanningen wisten ze de Byzantijnse aanval te stuitten. Dat moment wordt gezien als de geboortedatum van Bulgarije. 

Asparoech verenigde de Bulgaarse met de Slavische stammen en kreeg een adellijke titel, vermoedelijk die van knjaz, maar vaak wordt naar hem verwezen als kan Asparoech. 

 in 680 versloegen de Bulgaren en Slaven gezamenlijk het Byzantijnse leger. Men vermoedt dat keizer Constantijn IV (652–685) uiteindelijk de Bulgaren afkocht om de voortdurende aanvallen aan de noordgrens van zijn rijk de stoppen.

Asparoech toonde zich als een sterk staatsman, politicus, diplomaat en strijder. Hij stierf in 700 in een strijd om zijn land te verdedigen.

In het huidige Bulgarije vormden de Bulgaren temidden van de Slavische volkeren in dit gebied een elite van krijgers. De hieruit resulterende mengeling bracht een machtig Balkanrijk voort, dat binnen enkele generaties in het Slavische taalgebied opging en tot aan de verovering door het Osmaanse Rijk in de veertiende eeuw soms een bondgenoot, maar vaker een lastige rivaal van het Byzantijnse Rijk was. 

Tervel (701-718)

Kormesiy (718 - 738)

Sevar (738 - 753)

Kormisosh (753 - 756)

Vinekh (756 - 762)

Telets (762 - 765)

Sabin (765 - 766)

Umor (Oemor) (766)

Toktu (766 - 767)

Pagan (767 - 768)

Telerig (768 - 777)

Kardam (777 - 803)
Het andere deel van de Bulgaren trok naar het oostelijke deel van het tegenwoordige Midden-Rusland, aan het belangrijke knooppunt van waterwegen waar de Kama in de middenloop van den de Wolga uitmondt. De hoofdstad van dit Wolga-Bulgaarse Rijk werd de niet ver van het moderne Kazan gelegen stad Groot-Boelgar. 

Kazan werd door de Wolga-Bulgaren gesticht als fort op de grens met naburige Finse volkeren (Mari's, Oedmoerten). Wanneer dit precies gebeurde is onderwerp van discussie, aangezien geschreven bronnen uit die tijd dun gezaaid zijn. De schattingen variėren van het begin van de 11e eeuw tot het eind van de 13e eeuw. De eerste vermelding van de stad in een Russische kroniek staat onder het jaar 1177. Ook over de precieze locatie van de oorspronkelijke citadel bestaat twijfel. Archeologische opgravingen hebben vondsten opgeleverd op drie verschillende plaatsen in de moderne stad. De oudste resten bleken die in het Kremlin te zijn en werden gedateerd als 11e-eeuws.

Bulgaren (800 - 1018)

Gemaakt: 26-04-05

colofon