Klik hier voor het frame van de pagina

Na de val van de Derde Dynastie van Ur (2004 v. Chr.) vestigden zich de nomadische Amurru (Amorieten) zich in het hele Syrische gebied en stichtten in Mari een bloeiende dynastie.
Ebla in Noord-Syrië werd opnieuw een hoofdstad onder de Amorieten. Later veroverden de Hittieten onder Mursili l ca. 1595 v. Chr. de stad en streek.  

Verschillende volkeren waaronder de Kanaänieten, de Phoeniciërs, de Hebreeën (Israëlieten), de Arameeërs (kort na 1200 v. Chr.) Assyriërs (910 - 612 v. Chr.), Babyloniërs (605 - 540 v. Chr.) woonden er in de oudheid. De Arameeërs vestigden zich na de Egeïsche volksverhuizing in Noord-Syrië, Zuid-Oost-Turkije, Libanon en het gebied rond de stad Damascus, die zij maakten tot de hoofdstad van hun rijk Aram. Damascus bestond reeds in de "prehistorie" als nederzetting. Rond 2000 v. Chr. moesten de Egyptenaren de stad uit handen geven aan de Hittieten.

In 333 veroverde de Macedonische heerser Alexander de Grote dit hele gebied. Na zijn dood in 323 v. Chr. vestigde het hellenistische Seleucidenrijk zich in Syrië. In 64 v. Chr., vestigden de Romeinen hier hun gezag en stichtten de provincie Syria . Van 267 - 273 leverden de Romeinen strijd met koningin Zenobia van Palmyra. Een belangrijk overblijfsel uit die tijd is het Amfitheater in Bosra

Na het uiteenvallen van het Romeinse Rijk waren het de Byzantijnen die nog lange tijd over Syrië heersen. In 640 veroverde kalief Omar (634 - 644) van het Islamitische Rijk Syrië. Damascus werd de hoofdstad van het Omayadenrijk totdat de Omayaden in 749 verslagen werden door de Abbasiden, die de hoofdstad van het Arabische Rijk naar Bagdad verplaatsten.

In 1055 werd Bagdad door de Seldjoeken veroverd. De Turken erkenden de suzereiniteit van de kalief, maar namen wel een groot deel van de (wereldlijke) macht in handen.  In 1071 versloegen de Seldjoeken de Byzantijnse keizer in de slag bij Manzikert. Het was het begin van de opmars van de Islam, die tot diep in Europa zou doordringen en in 1095 zou leiden tot de oproep van paus Urbanus ll tot de bevrijding van Jeruzalem van de Moslim overheersers en hierna volgende Kruistochten. Deze slag wordt ook gezien als het begin van het verval van het Byzantijnse Rijk. 

De Seldjoeken veroverden daarna Syrië en Anatolië, maar na de dood van hun leider Malik Sjah I in 1092 viel het rijk uiteen in vele kleine staatjes. De verdeeldheid in het rijk van de Seldjoeken maakte het voor de kruisvaarders mogelijk in 1097 Antiochië en in 1099 Jeruzalem te veroveren. In Syrië en Palestina stichtten de kruisridders daarna enkele kruisvaarderstaten (Jeruzalem, Edessa, Tripoli en Antiochië). Damascus bleef echter in het bezit van de Seldjoeken. 

In 1135 veroverde Zengi in een bliksemsnel offensief de steden Athareb, Tell Aghdi, Maarrat al-Numan en Kafartab. Hierdoor was het vorstendom Antiochië ongeveer al zijn bezittingen ten oosten van de Orontes kwijt. In 1137 maakte Zengi zich meester van de sterke Tripolitaanse vesting Montferrand (Barin). Door deze verovering was het graafschap Tripoli de controle over zijn oostelijke gebieden kwijt.

De kruisvaarders in Syië en Palestina kregen te maken met arglistige vijanden: de Assassijnen en verloren de ene bezitting na de andere. Nadat de verovering van Edessa door Zengi (1128-1146) werd in 1147 een tweede kruistocht georganiseerd, die echter eindigde in een smadelijk fiasco. De Franse kruisridders slaagden er niet in de stad Damascus te veroveren. Met slechts enkele armzalige resten van hun indrukwekkende legers keerde Lodewijk Vll naar zijn land terug. De heerser van Damascus, Noer al-Din, maakte van deze gelegenheid gebruik Antiochië en alle steden ten oosten van de Orontes te veroveren. Het was de uit Koerdistan afkomstige Saladin die de kruisvaarders uiteindelijk verdreef en Jeruzalem heroverde. Saladin stichtte de dynastie der Ajjoebiden die enige tijd over Syrië heerste.

Begin dertiende eeuw werd het Midden-Oosten opgeschrikt door een veel gevaarlijker vijand dan de kruisridders: het Mongoolse Rijk. Zij veroverde in korte tijd Iran en in 1258 Bagdad, waarna zij oprukten naar het westen. De Turkse Mammelukken, een soldatenklasse met hun basis in Egypte, wist hen echter te verslaan en kwamen daarna in opstand tegen de falende Ajjoebiden-dynastie. De Mammelukken heersten in Syrië tot de komst van het Osmaanse Rijk in 1516.

Gemaakt: 05-05-06

colofon