In 1516 bereikten de Spaanse kolonialen Uruguay voor het eerst. Het land werd tot die tijd uitsluitend bewoond door indianen. 

Uruguay was vanaf begin 17e eeuw deel van het Spaanse onderkoninkrijk Rio de la Plata. Nadat de Portugezen waren verdreven uit hun in 1724 gebouwde fort, stichtten de Spanjaarden In 1726 de stad Montevideo als verdedigingsfort tegen de plunderende Portugezen. Van 1790 tot 1804 werd aan de Plaza de la Constitución een bakstenen kerk gebouwd.

De echte kolonisatie kwam aan het eind van de zeventiende eeuw op gang. De indianen werden verdreven en grotendeels vermoord. Uit de vermenging van Spaanse en Portugese kolonisten met indianen ontstonden de Gauchos. 

Montevideo in 1783

Zoals in heel Spaans Amerika ontstond onrust vanaf 1810, toen het moederland was bezet door de Fransen. De onafhankelijkheidsoorlog aan het begin van de 19e eeuw duurde relatief kort. De Spanjaarden hadden nog niet het veld geruimd of de Portugezen en de Argentijnen vielen het land binnen om over het land en de ideale natuurlijke haven van Montevideo te gaan bakkeleien.

Op 25 augustus 1825 werd de onafhankelijkheid uitgeroepen, maar pas in 1828 was Uruguay daadwerkelijk vrij.

Het land werd daarna gestort in een reeks burgeroorlogen tussen de conservatieven en de liberalen, die in Uruguay de Colorado"s en de Blancos heten.

Vanaf het begin van de negentiende eeuw had de stad Montevideo veel te lijden onder belegeringen en bombardementen door het Verenigd Koninkrijk, Spanje, Portugal, Brazilië en Argentinië. Tussen 1838 en 1851 werd de stad herhaaldelijk aangevallen door de Argentijnse dictator Juan Manuel de Rosas. Na 1851 groeide Montevideo snel. In 1860 telde de stad 37.787 inwoners. In 1884 was het inwonertal al opgelopen tot 104.472, waaronder talrijke buitenlanders. In die tijd was handel de enige bron van bestaan voor de stad, die rivaliseerde met het aan de zuidoever van het estuarium gelegen Buenos Aires. De Britten bouwden tussen 1860 en 1911 een uitgebreid spoorwegnet dat de stad met het achterland verbond. Zij gebruikten Montevideo om de greep van Argentinië en Brazilië op de handel te omzeilen.

In 1870 maakte het leger een einde aan de burgeroorlogen. Vanaf toen groeide een democratie die voorbeeldig was voor het continent in die zin, dat er daadwerkelijk een sociaal systeem werd opgebouwd om de kloof tussen arm en rijk te verkleinen.

In de tweede helft van de 19e eeuw kwam er een enorme immigratiegolf op gang vanuit Zuid-Europa. Uruguay zou zich ontwikkelen tot een welvaartstaat. Uruguay werd in die tijd beschouwd als een voorbeeld voor de omringende landen.

In het begin van de twintigste eeuw emigreerden veel Europeanen naar Montevideo, en in 1908 was 30% van de bevolking in het buitenland geboren. Gedurende het midden van de twintigste eeuw ging de stad achteruit als gevolg van een militaire dictatuur en economische stagnatie. Montevideo heeft zich hiervan nooit meer geheel hersteld.

Gemaakt: 23-12-09

colofon