8141

Post en postkoets (17e - 19e eeuw)

Een postkoets is een door paarden getrokken rijtuig (koets) voor vervoer van post en reizigers. Een postkoets reist tussen rustplaatsen (posten) waar de paarden, bemanning en reizigers kunnen eten en rusten en waar reizigers en lading uitgewisseld kunnen worden.

De postkoets is ontstaan toen de Romeinen een systeem voor berichtenverkeer opzetten. Vanaf 1489 verzorgde de adellijke familie Von Thurn und Taxis in opdracht van de Duitse keizer een netwerk van postkoetsdiensten die een groot deel van Europa bestreek. In Nederland werden postkoetsdiensten uitgevoerd door Van Gend & Loos. Voor de komst van de spoorwegen bestond in Europa een uitgebreid netwerk van postkoetsdiensten. De spoorwegen hebben de postkoets verdrongen omdat zij sneller en comfortabeler waren.

In diverse landen zijn, als restant van de postkoetsen, postbedrijven nog altijd actief in het openbaar vervoer. Met name in Zwitserland zijn nog veel postbussen te vinden.

Brieven konden worden verzonden per post. Je moest dan de brief brengen naar één van de zes postkantoren in de stad. In die tijd werd de port niet door de afzender van de brief betaald, maar door de ontvanger. De post werd vervoerd door postiljons te paard. Zij reden van stad naar stad langs vaste routes, waarbij de ene postiljon de brieven telkens aan de volgende doorgaf. Dat gebeurde ook 's nachts. 

Onderweg kon een postiljon van paard wisselen als dat nodig was. Wanneer de postiljon een wisselplaats of een stadspoort naderde, blies hij op zijn hoorn. Dan wist iedereen dat hij eraan kwam. Binnen de Republiek werd de post tamelijk snel rondgebracht; brieven voor het buitenland deden er heel wat langer over. 

laatst bijgewerkt: 08-10-05

colofon