2759

Mercia (700 - 900)

Aethelred (Ethelred) l, koning van of Mercia,  (675-704) volgde zijn broer Wulfhere op in 675. In 676 trok hij plunderend en brandstichtend door kent, daarbij kloosters en kerken werden verwoest. Ook nam hij de stad Rochester in. Aethelred trouwde met Osthryth, de zuster van koning Ecgfrith van Northumbria, maar ondanks deze verbintenis ontstond er onenigheid tussen beide koningen, waarschijnlijk over het bezit van de provincie Lindsey, die Ecgfrith had heroverd aan het eind van de regering van Wulfhere. In een slag aan de oever van de Trent in 679 werd de koning van Northumbia verslagen en werd de provincie weer herwonnen. Elfwine, de broer van Ecgfrith sneuvelde in deze slag, maar door tussenkomst van Theodore, aartsbisschop van Canterbury, stemde Ethelred in een smartegeld te betalen voor de dood van de  Northumbrische prins en voorkam zo verdere vijandelijkheden. Osthryth werd in 697 vermoord en Ethelred deed afstand van de troon  in 704 en wees Coenred (Cenred) aan als zijn opvolger. Ethelred werd abt van  Bardney, waar hij overleed in 716.

Rechts: Angelsaksische rijken in 700

  Ethelbald (716 - 757)

Ethelbald van Mercia bracht zijn jeugd door in ballingschap, volgens zijn biografie door Guthlac van Crowland, die hem en zijn volgelingen vaak onderdak en bescherming bood. Na de dood van Ceolred (koning van Mercia van 709 tot 716) keerde hij terug als diens opvolger.

Ethelbald vestigde met succes de macht van Mercia over het zuiden van Engeland. In het begin van zijn periode was de invloed van Wessex nog zeer groot, maar na de dood van koning Ine van Wessex in 726 veranderde dit. Er ontstond onenigheid over zijn opvolging. Nadat Ethelheard (koning van Wessex van 726 tot 740) de troon had opgeëist moest hij genoegen nemen met een regering onder het gezag van Mercia. Dit kan het gevolg zijn geweest van het feit dat Ethelbald zijn aanspraak op de troon had gesteund. Niettemin was er sprake van wrijving, aangezien Ethelbald naar Wessex optrok.  

Koningen van Mercia

Ook maakte Ethelbald gebruik van de afwezigheid van Eadbert van Northumbria die in gevecht was gewikkeld met de noordelijke Picten om diens gebied binnen te vallen en York plat te branden. Gedurende zijn hele regeringsperiode was hij in strijd met de Welsh. 

In 722 werd Mercia door hen verslagen. In 743 trokken Ethelbald en Eethelheards opvolger Cuthred samen op tegen de Welsh. Cuthred was vastbesloten de hegemonie van Mercia over Wessex te beëindigen en hij versloeg Ethelbald in een slag in 752. Dit bracht enig jaren van redelijke onafhankelijkheid, maar aan het eind van zijn leven wist Ethelbald de oude situatie te herstellen.

In 746 of 747 ontving Ethelbald een brief van Bonifatius, de bisschop van Mainz, waarin hem zijn gedrag werd verweten ten opzichte van kerkelijke eigendommen en nonnen. Ook zou hij volgens deze brief een slecht voorbeeld zijn voor zijn onderdanen. In 757 werd hij gedood door zijn lijfwacht. De aanleiding was wellicht een vete, maar het kan ook het werk zijn geweest van zijn kortstondige opvolger Beornred. Hij werd begraven in Repton.

Offa (757 - 796)

In 757 deed Offa een greep de macht na een burgeroorlog. Hij wist de overheersing te krijgen over kleinere vorsten en versterkte zijn positie door zijn dochters uit te huwelijken aan de koningen van Wessex en Northumbria. Offa was de eerste heerser die ‘koning der Engelsen’ werd genoemd. Genadeloos trad hij op tegen zijn tegenstanders in het zuiden. Aan het eind van zijn periode beheerste hij heel Engeland ten zuiden van de rivier de Humber. Hij liet een lange grensdijk aanleggen (Offa's Dyke), bestaande uit een dijk en waterwerken (sloten) langs de grens met Wales. Offa onderhandelde ook met keizer Karel de Grote. Een voorgesteld huwelijk tussen hun kinderen ging echter niet door. Om zijn macht nog verder te versterken bezocht hij de paus in 792. Onder zijn regime werd ook omstreeks het jaar 785 de Engelse zilveren penny ingevoerd. In de oudst bekende kroningsceremonie werd zijn zoon Ecgfrith in 787 gewijd tot opvolger. Deze overleed echter kinderloos, enkele maanden na de dood van Offa. Zijn succes bij de opbouw van een sterk rijk leidde tot verzet in de andere koninkrijkjes. Uiteindelijk werd Mercia in 825 in de slag bij Ellendun verslagen door Egbert van Wessex, waarna de koningen van Wessex de overhand kregen.

Links Offa

Britse Eilanden (900 - 1000)

laatst bijgewerkt: 17-11-07