|
De Schreierstoren heette oorspronkelijk de Schreyhoeckstoren. "Schreyhoeck" verwijst waarschijnlijk naar de scherpe hoek, waar de Geldersekade en de Oudezijds Kolk samenkomen. De Schreierstoren is echter de geschiedenis ingegaan als de plek waar veel vrouwen schreiend hun geliefden hebben zien wegvaren. Hieraan heeft een fraaie gevelsteen bijgedragen dat in de 16de eeuw (1569 of later) in de toren werd geplaatst. Oorspronkelijk rees de Schreierstoren op uit het water. De halfronde toren heeft in de loop der eeuwen haar uiterlijk grotendeels behouden. De toren eindigt met een achthoekige opbouw die door rondboogjes ondersteund wordt. Op oude prenten wordt de toren met kantelen afgebeeld. Tijdens de restauratie in 1966 zijn de kantelen niet teruggebouwd, omdat daar geen bouwsporen van werden gevonden. De huidige vensters zijn er grotendeels in de 18de eeuw ingezet; oorspronkelijk had de toren alleen wat lichtspleten, gezien de verdedigingsfunctie die de toren had. Aan de zuidzijde van de toren bevindt zich een 18de eeuwse aanbouw met een terras met daaronder een houten bootloods. Nadat de toren haar functie als verdedigingswerk had verloren, heeft de toren nog lange tijd dienst gedaan als wachtpost voor de haven. De havenmeester zetelde hier tot 1960. De toren heeft tegenwoordig een horeca-functie. In het interieur vertoont het houtskelet, met zware balken en sleutelstukken met peerkraalmotief, nog de 15de eeuwse bouwperiode. Tijdens de restauratie is een oud raamkozijn tevoorschijn gekomen, een zogenaamd kloosterkozijn. Ook de originele rode kleur op het houtwerk is nog aanwezig.
gemaakt: 15-12-03
colofon
|
Stadsmuren en -poorten van Amsterdam