6407

Castilië (1406 - 1474)

Johan II, 1406-1454
Enrique (Hendrik) IV, 1454-1474

De jonge prinses Isabella van Castilië, was de dochter van de geletterde koning Juan ll (1406-1454) van Castilië en zijn tweede vrouw, een mooie, zwaarmoedige Portugese prinses (Isabella van Portugal). Zij kreeg nog een broer, waarna haar vader overleed. Diens toch al onevenwichtige weduwe sloot zich met de koningskinderen op in de sombere burcht van Arévalo, waar ze volslagen krankzinnig zou worden. 

Isabella wist zich in de verstikkende atmosfeer te handhaven. Haar geliefd Castilië werd nu geregeerd door haar zwakke halfbroer Enrique lV (1454-1474), die de veelzeggende bijnaam El Impotente droeg. Hij was een slap regent. Stilzwijgend zag hij aan hoe wet en echt met voeten werd getreden door eigengereide edelen. De boeren raakten gewoon aan plotselinge bezoeken van geharnaste ruiters, die beslag legden op het koren in hun schuren en de kooplieden waren er nooit helemaal zeker van of hun vrachten op de plaats van bestemming zouden aankomen.

De nu17-jarige Isabella stond voor een belangrijke beslissing. Het ging er om, wie zij haar hand zou schenken. Haar broer Enriques wilde, dat zij zou trouwen met de koning van Portugal, maar Isabella was niet van zins hem in deze zaak te laten beslissen. Nog twee andere mannen hadden naar hand gedongen, namelijk de broer van de Franse koning Lodewijk Xl en prins Ferdinand, de erfgenaam van de kroon van Aragón. Deze beide vorsten had Isabella nog nooit ontmoet en daarom wilde zij inlichtingen over hen inwinnen. Zij zond haar biechtvader naar de hoven van Frankrijk en Aragón en bij zijn terugkeer kreeg zij een gedetailleerd rapport. De Franse prins bleek niet aantrekkelijk te zijn. Hij had een zwakke gezondheid en hij zag zo slecht, dat hij bij ridderlijke sporten een slecht figuur zou slaan. Prins Ferdinand daarentegen was knap en welgeschapen en had reeds de naam een dapper krijgsman te zijn.

De beschrijving die Isabella bij monde van haar biechtvader van prins Ferdinand had gekregen behaagde haar en zij besloot dat zij hem en niemand anders wilde hebben. Bovendien zag zij zeer wel het belang in van een eventuele samenvoeging van Castilië en Aragón. Zij zond dus Ferdinand de boodschap dat zij zijn huwelijksaanzoek aanvaardde en nodigde hem uit, onverwijld aan het Castiliaanse hof te verschijnen.

Koning Enrique dreigde nu zijn zuster in de gevangenis te laten werpen, als zij niet direct beloofde de koning van Portugal te huwen. Isabella brak nu openlijk met haar broer en vluchtte naar het slot in Valladolid met de troepen van de koning vlak op haar hielen. Zij wist heel goed dat zij gevaarlijk spel speelde, maar haar hoop was gevestigd op haar prins Ferdinand.

Deze stelde haar niet teleur. Vermomd als ezeldrijver slaagde hij erin de Castiliaanse grens over te steken, waarna hij zich regelrecht naar Valladolid begaf, waar hij reeds een week na zijn aankomst zijn bruiloft vierde met de jonge prinses.

In 1469 trad Isabella van Castilië in het huwelijk met Ferdinand, de zoon van Juan ll van Aragon met . Dit huwelijk zou de eenmaking van Spanje voorbereiden en een einde maken aan de politieke onafhankelijkheid van Aragón. 

Voordat Isabella met Ferdinand in het huwelijk trad, had zij hem een zorgvuldig uitgewerkt huwelijkscontract laten ondertekenen. Zij wilde een schriftelijke garantie dat zij na de dood van koning Enrique niet alleen in naam, maar ook in werkelijkheid over Castilië zou regeren. Ferdinand zou koning van Castilië heten, maar dat zou slechts een eretitel zijn. In het 15e eeuwse Spanje waar een echtgenote geen wil, geen mening en geen rechten hoorde te hebben, was Isabella's gedrag ongehoord. 

Castilië en Aragon (1474 - 1492)

Laatst gewijzigd: 09-08-05

colofon