2927

Van Chinon naar Reims (1422-1430)
Van Domrémy naar Chinon (1422)

Om indruk te maken kreeg Jeanne een harnas met een wit-rode cape. Voor haar uit werd een vaandel gedragen met een afbeelding van Christus. Ze kreeg het bevel over een leger van 6000 man.De soldaten waren natuurlijk verbaasd toen ze het 17-jarige meisje zagen en hoorden dat zij haar bevelen moesten opvolgen. Nog verbaasder waren zij, toen Jeanne erop aandrong dat zij allemaal eerst naar de kerk gingen.

De Engelsen dreven de spot met haar. Zij beschouwden haar als een heks, die de Franse koning betoverd had. Maar tegelijkertijd waren zij ook verontrust. Heksen hadden immers de macht om kwaad te doen.

 
Beleg van Orléans (1428) 
Tijdens de bestorming van de versterking Tourelles, die de Engelsen in de buurt van Orléans hadden gebouwd, werd Jeanne door een pijl verwond. Zij werd naar de achterhoede gedragen om haar wond te laten verbinden. Toen ze haar zagen gaan, slap van de pijn, verloren de Fransen hun moed. Dunois, de aanvoerder, stond op het punt terug te trekken toen Jeanne weer verscheen en de versterking werd veroverd. 

 

Het beleg van Orléans was voorbij. Ontmoedigd en ervan overtuigd dat het nutteloos was tegen hekserij te vechten, marcheerden de Engelsen weg. Er was algemene vreugde in de stad. De kerken waren vol en het volk, geleid door Jeanne zelf, dankte God voor de overwinning.

Iedereen in Frankrijk, uitgezonderd enkele raadgevers en priesters, waren ervan overtuigd dat Jeanne als door een wonder gezonden was om het land te redden. De soldaten waren bereid haar overal te volgen. Wat nog belangrijker was: de Engelsen vochten niet meer van harte en vaak renden ze weg als ze wisten dat "de heks" de leiding had van het Franse leger.

Het ontzet van Orléans was nog maar het begin. Er waren nog duizenden Engelse soldaten in Frankrijk, die Franse steden bezetten, Franse dorpen platbranden en overal vernielingen aanrichtten. Deze Engelsen moesten verslagen worden, voordat Jeanne de door haar stemmen opgedragen taak kon uitvoeren en Karel in Reims was gekroond. De Franse soldaten, die eerst bang waren geweest voor de Engelsen, zochten hen nu op en bevochten hen. Ze kregen weer nieuwe moed door de gedachte dat als Jeanne het bevel voerde de overwinning zeker was.

Jeannes stemmen hadden haar verteld dat ze maar één jaar de tijd kreeg om Frankrijk te redden. Er as geen tijd te verliezen. van Orléans uit ging ze naar andere, kleiner bezette steden in de buurt: Jargeau, Beugency, Patay. Bij de laatste slag doodden de Fransen meer dan het derde deel van de Engelse. De rest vluchtte of gaf zich over. Lord Talbot werd, samen met veel Engelse ridders, gevangengenomen.
Het was een lange tocht naar Reims, maar de Engelsen waren zo ontmoedigd en zo bang voor hekserij, dat ze zich terugtrokken tot Parijs en gene tegenstand meer boden. jeanne marcheerde met haar zegevierende Franse soldaten over de openbare weg naar Troyes, een afstand van meer dan 350 kilometer.

De kroning van Karel in de grote kathedraal van Reims werd met veel pracht en praal voltrokken. De voorname priesters in hun ambtsgewaden, de edelen in schitterende kledij en de dames in prachtige japonnen, leken een sprookje in het licht dat door de gekleurde glazen viel. Maar de meeste aandacht trok wel Jeanne. Met het vaandel dat Frankrijk de overwinning had gebracht in de hand, stond ze in haar schitterende harnas bij de koning toen hij plechtig werd gekroond. Het was een heerlijk ogenblik voor het 17-jarige boerenmeisje uit Domrémy.

Frankrijk (1430-1431)

laatst bijgewerkt: 24-12-03