Romulus en Remus

De 16^e nakomeling van Aeneas was Rhea Silvia (sommigen noemen haar Rhea, anderen Silva). Zij was door haar oom Amulius die in 778 v. Chr. haar vader Numitor van de troon had gestoten en gevangen had gezet, gedwongen zich in te laten wijden als priesteres van Vesta, opdat zij altijd maagd zou blijven. ( een orakel of zieneres had Amulius voorspeld dat hij gedood zou worden door een kleinzoon van Numitor.)

Elke stad had wel een tempel van de godin Vesta, de godin van het haardvuur. Haar college van priesteressen moest ervoor zorgen dat er altijd vuur en water was.Twee onontbeerlijke zaken. De priesteressen (Vestaalse maagden) moesten echter wel maagd zijn en blijven. Wie dit gebod overtrad werd levend begraven. 

Ze had haar zwangerschap voor haar oom Amulius goed verborgen weten te houden, maar nu er een tweeling geboren was kon het haast niet meer geheim blijven. Door voorspraak van Amulius werd Rhea Silvia niet ter dood veroordeeld, maar in eenzame afzondering opgesloten. Toen Rhea Silvia niet één, maar twee kerngezonde jongens ter wereld bracht, maakte Amulius  toch wel verontrust en daarom liet hij de tweeling bij hun moeder weghalen en gaf hij een dienaar het bevel de kinderen in het bos te vondeling te leggen. De dienaar, die het niet over zijn hart kon verkrijgen ze daar achter te laten als prooi voor de wilde dieren, vlocht van riet en twijgen een mandje en legde de tweeling daarin. Voorzichtig legde hij het mandje met de kinderen in de Tiber en vertrouwde de kinderen zo toe aan de god van de rivier.

Links: Romulus en Remus afgebeeld op de Trevifontein in Rome (Foto: Bert Woudstra, 2010)

Op een dag werd de tweeling ontdekt door een herder, Faustulus, die zijn schapen aan het hoeden was. Hij nam de kinderen mee naar zijn hut, waar ze voorspoedig opgroeiden als herdersjongens. Maar hun koninklijke afkomst verloochende zich niet al gauw werden zij als natuurlijke aanvoerders gezien. Met hun makkers gingen ze de roversbenden die omgeving onveilig maakten te lijf en leidden zij een opstand tegen koning Amulius. Amulius vond daarbij gedood. Daarna bevrijdden de broers hun moeder en zetten zij hun grootvader Numitor weer op de troon. 

Op de plaats waar zij met hun mandje gestrand waren, besloten ze een stad te stichten. Maar al gauw  ontstond er tussen de broers een felle ruzie: Romulus wilde de stad op de Palatinus vestigen, Remus voelde meer voor de Aventinus. De broers beslotend daarop de goden te laten beslissen wie over deze stad zou regeren en een naam mocht geven. Zij besloten om daarvoor niet een orakel te raadplegen, maar af te gaan op de vlucht van vogels. Elk kozen ze een heuvel uit en gingen op de top daarvan staan. Daar bakenden ze in gedachten een stuk van de hemel af en wachtten af . Na een tijdje zag Remus door zijn gebied 6 gieren vliegen. Een teken van de goden!! Dolblij rende hij de heuvel af en die van Romulus op om hem het nieuws te vertellen dat hij, Remus, de stichter van de stad zou worden. 

Maar op het moment dat hij Romulus het nieuws wilde vertellen, zag Romulus 12 gieren door zijn gebied vliegen. De goden hadden dus Romulus uitverkoren als stichter en naamgever van de stad. Wat een teleurstelling voor Remus.

Links: De opgang naar de Palatijn vanaf het Forum Romanum

Gemaakt: 12-01-04

colofon