3842

Perzische rijk (486 - 480 v. Chr.)

Perzische rijk (490 - 486 v. Chr.) - Darius

De nederlaag van de Perzen was een even grote verrassing voor de Grieken als voor de Perzen. De Perzen waren niet langer onoverwinnelijk - dat wisten ze nu zelf en ook hun vijanden. Zelfs terwijl zij nog overwogen hoe zij dit verlies moesten wreken, kwamen er twee gebeurtenissen tussenbeide: een grote opstand in Egypte in oktober 486 v. Chr. en de dood van Darius de Grote precies een jaar daarna (oktober 485 v. Chr.). 

Xerxes (485 - 465) 

Nu werd op dit kritieke ogenblik in de Perzische geschiedenis aan kroonprins Xerxes een gigantische taak toevertrouwd. Hij bracht het volle gewicht van zijn rijkslegers bijeen tegen de Egyptische rebellie - blijkbaar de eerste van een reeks van dergelijke opstanden die werden veroorzaakt door belastingverhogingen - en tegen een tweede uitbarsting, in Babylonië in 482 v. Chr. 

Nadat Xerxes  zijn politionele acties tegen Egypte en Babylonië had voltooid (486 - 482), kondigde hij aan Europa van eind tot eind door te zullen trekken en er één land van te maken. 

De voorbereidingen voor de tweede Perzische invasie namen bijna vier jaar in beslag, waarin Xerxes de grootste militaire macht op de been bracht die ooit in de oude wereld bijeengebracht was. 

Genietroepen sloegen twee bruggen van aan elkaar verankerde schepen over de Hellespont, de zee-engte waar Azië en Europa elkaar tot op omstreeks een kilometer afstand benaderden, doch een storm verbak de bruggen voor de legers de kans kregen er gebruik van te maken. Xerxes, die woedend was over deze onbeschaamdheid van de natuur, liet de Hellespont 300 zweepslagen toedienen, met brandijzers bewerken en in boeien slaan door symbolisch een stel ketenen in het water te werpen. 
Nadat in de lente van 480 v. Chr. een tweede stel bruggen was voltooid stak het leger van Xerxes over naar de Europese kust. De Perzen kwamen al gauw tot de ontdekking dat er aan een veldtocht met zo'n groot leger ernstige nadelen kleefden. Behalve dat de expeditie moeilijk te verplaatsen was, verhinderde de mengelmoes van nationaliteiten, talen, wapens, strijdtechnieken en gewoonten een effectieve oorlogvoering. Het leger was ook gewend geraakt aan een lui leventje. De "Tienduizend Onsterfelijken" reisden nu op een wijze die hun tegenhangers uit de oude tijden van harde gevechten en sober leven geschokt zouden hebben. Herodotus zei dat bij de inheemse Perzen "elke man schitterde van het goud, dat hij in onbegrensde hoeveelheid op zijn persoon meedroeg. Zij werden bovendien begeleid door overdekte wagens vol met vrouwen en bedienden, allemaal prachtig uitgerust." 

De tijd die Xerxes had verloren met al zijn planning en zwaarwichtige bruggenbouw bleek kostbaar te zijn, want daardoor kregen de Grieken de tijd om hun verdediging voor te bereiden. Voor de eerste maal kon Sparta een Griekse oorlogscoalitie vormen - 30 staten, die er allemaal mee instemden hun eigen twisten te vergeten voor de duur van de crisis - en om twee gecoördineerde strijdmachten bijeen te brengen: één te land onder leiding van koning Leonidas van Sparta, de tweede ter zee onder bevel van Eurybiades.

De Grieken, die hun militaire positie met ongeëvenaard professionalisme taxeerden, kozen een strijdterrein dat voor henzelf gunstig was - een plaats diep in hun eigen gebied bij Thermopylae. 

Slag bij Themopylae (480 v. Chr.)

Laatst bijgewerkt: 15-02-03

colofon